با تولید بیش از دو میلیارد تن زباله در سال و بازیافت محدود، راه‌حل‌های سنتی کافی نیستند، پس آیا می‌توان زباله‌ها را به فضا ارسال کرد؟
به گزارش تکناک، همه ما می‌دانیم که زمین با مشکل زباله روبه‌رو است. هیچ‌کس دوست ندارد در میان زباله‌ها زندگی کند و به همین دلیل تاکنون تلاش کرده‌ایم تا زباله‌ها را دفن کنیم، در دریا بریزیم یا به کشورهای فقیرتر انتقال دهیم. اما هیچ‌کدام از این راه‌ها در درازمدت باعث حل‌وفصل شدن این مشکل نمی‌شوند و گزینه‌ها محدود شده است.
برخی از دانشمندان پیشنهاد داده‌اند که برای حل این مشکل، باید خلاقانه‌تر فکر کنیم. یکی از پیشنهادات این است که زباله‌های خود را به فضا بفرستیم.
فهرست مطالب
هزینه ارسال زباله‌ها به فضا
چند سال قبل Blue Origin تعدادی انسان را به فضا فرستاد و یکی از آنها 28 میلیون دلار پرداخت کرد تا همراه با آنها برود. آیا فکر کرده‌اید که چرا چنین سفری به این میزان گران بود؟
واقعیت این است که حتی با کاهش هزینه‌ها در سال‌های اخیر، سفر به فضا هنوز خیلی گران است. ارزان‌ترین گزینه، فالکون 9 می‌باشد که برای هر کیلو محموله حدود ۱۲۰۰ دلار هزینه دارد تا به مدار نزدیک به زمین برسد.
بنابراین پرتاب زباله‌ها به فضا از نظر هزینه عملی نیست. جان ال.کراسی‌دی، استاد مهندسی مکانیک در دانشگاه ایالتی نیویورک می‌گوید که برای این کار به نیروی زیاد و سوخت فراوان نیاز است.
آلودگی
هیچ‌کس دوست ندارد یک تپه بزرگ از زباله ببیند، اما از بین بردن آن به روشی که ممکن است لایه اوزون را با انتشار دوده و اکسیدهای آلومینیوم نابود کند، به طور قطع بهترین راه‌حل نیست.
تا به امروز تأثیر زیست‌محیطی پرتاب‌های راکتی نگران‌کننده نبوده، چرا که تعداد پرتاب‌ها کم بوده است. با وجود این، اکنون با افزایش پرتاب‌ها، پیش‌بینی می‌شود که در 10 تا 20 سال آینده، تعداد راکت‌ها و انتشار گازها ده برابر شود.
به عنوان مثال، تحلیل پرتاب فالکون 9 در سال 2016 نشان داد که هر پرتاب در 165 ثانیه اول، 116 تن دی‌اکسید کربن به جو وارد می‌کند. پس اگر این میزان را به چندین میلیارد تن زباله گسترش دهیم، این روش با محیط زیست سازگار نیست، حتی اگر فرض بر این باشد که زباله‌ها در فضا می‌مانند.
ایمنی
ارسال اشیا به مدار نزدیک زمین هزینه‌بر است، اما فقط ارسال آنها به فضا کافی نیست. برای اینکه زباله‌ها از تأثیر زمین دور شوند، باید حداقل 22,000 مایل از سطح زمین فاصله بگیرند. اگر فاصله آنها کمتر از این مقدار باشد، زباله‌ها، ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی در فضا معلق می‌مانند و به احتمال زیاد دوباره به زمین می‌افتند.
این موضوع جدی است. اخبار مربوط به سقوط قطعات راکت‌ها به داخل خانه‌ها در زمین، گاهی به عنوان حوادث نادر دیده می‌شود.
دانشمندان هشدار داده‌اند که احتمال وقوع حوادث مرگبار ناشی از بقایای راکت‌ها در دهه آینده به یک در ده افزایش خواهد یافت. افزایش تعداد پرتاب‌ها به فضا، مانند ارسال زباله‌ها به فضا با حجم میلیاردها تن، این حوادث را بیشتر می‌کند.
حتی اگر زباله‌ها در مدار باقی بمانند، باز هم ممکن است مشکلات غیرمنتظره‌ای پیش بیاید. این مسئله به نام «سندرم کسلر» شناخته می‌شود، که سناریوی وحشتناکی است و گفته می‌شود امکان دارد در حال وقوع یا شروع باشد.
این ایده توسط یکی از دانشمندان ناسا به نام دونالد کسلر در سال ۱۹۷۸ مطرح شد. او گفته بود که اگر زباله‌های فضایی در مدار زیاد شوند، ممکن است یک واکنش زنجیره‌ای رخ دهد، که در آن اشیای بیشتری با هم برخورد و زباله‌های فضایی جدیدی ایجاد کنند، تا جایی که مدار زمین غیرقابل استفاده شود.
شاید به نظر برسد که راه‌حل ساده دیگری وجود دارد، که فرستادن زباله‌ها به ماه یا مریخ است، اما در این زمینه نیز مشکلات دیگری وجود دارد.
برنامه‌ریزی برای ارسال زباله‌ها به فضا
به نظر می‌رسد که ماه یک راه‌حل خوب برای دفع زباله‌ها باشد، چون هیچ‌کس و هیچ حیوانی آنجا نیست و لایه اوزونی هم ندارد که آسیب ببیند. اما اگر به بلندمدت فکر کنیم، مشکلات دیگری به وجود می‌آیند.
جان ال.کراسی‌دی گفت: «ارسال زباله‌ها به اطراف ماه ممکن است باعث برخورد آنها به سطح ماه شود.»
جان ال.کراسی‌دی درباره مریخ نیز هشدار داد که این کار می‌تواند در آینده مشکل‌ساز شود. با توجه به احتمال مستعمره‌سازی مریخ، نمی‌خواهیم زباله‌ها آنجا انباشته شوند.
همچنین گزینه‌ای مانند پرتاب زباله‌ها به خورشید هم وجود دارد، اما این راه‌حل نیز مشکلات خود را دارد.
جان ال.کراسی‌دی عنوان کرد: «فرستادن زباله‌ها به سمت خورشید از نظر هزینه مقرون‌به‌صرفه نیست.»
وی توضیح داد: «برای این کار باید همه زباله‌ها را جمع کنیم و در یک مکان مرکزی قرار دهیم، سپس این بار عظیم را روی یک موشک بگذاریم و به خورشید ارسال کنیم. این کار می‌تواند تریلیون‌ها دلار هزینه داشته باشد و مشکلات زیادی ایجاد کند.»
به همین دلیل، هیچ راهی برای انجام آن وجود ندارد و باید به بازیافت زباله‌ها متکی باشیم.
