مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری ناتوان کننده با گزینه های درمانی کم است. اما در آزمایشی جدید، دانشمندان یک روش درمانی کند کردن پیشرفت ام اس جدید شامل تزریق سلول های بنیادی را آزمایش کرده اند که به نظر می رسد پیشرفت این بیماری را کند می کند.
به گزارش تکناک، در بیماران مبتلا به ام اس، سیستم ایمنی به اشتباه شروع به حمله به میلین می کند که بافتی است که رشته های عصبی را در بر می گیرد و از آن محافظت می کند. از آنجایی که این غلاف بیشتر و بیشتر آسیب می بیند، سیگنال های الکتریکی را که از طریق اعصاب عبور می کنند، مختل می کند و در نتیجه تحرک، تعادل، احساس و قدرت عضلانی کاهش می یابد.
این بیماری معمولا با شکلی به نام ام اس عود کننده شروع می شود که شامل مراحل متناوب علائم و بهبودی است. با این حال پس از مدتی، گاهی اوقات این بیماری می تواند به مرحله شدیدتری به نام ام اس پیشرونده ثانویه پیشرفت کند، جایی که علائم به طور پیوسته بدتر می شوند و دوره های بهبودی کمتر می شوند.
مطالعات جدید روی موش‌ها نشان داده‌اند که درمان‌های سلول‌های بنیادی ممکن است بتواند به کند کردن یا توقف پیشرفت به شکل بعدی ام‌اس کمک کند. بنابراین در حال حاضر، محققان آزمایشی بر روی انسان انجام داده اند تا مشخص کنند آیا چنین درمانی ایمن و مؤثر است یا خیر.
سلول‌های بنیادی عصبی از بافت مغز یک اهداکننده جنین سقط‌شده گرفته شد، کشت و مستقیماً به مغز 15 بیمار مبتلا به MS ثانویه تزریق شد. دوزها از 5، 10، 16 یا 24 میلیون سلول بنیادی متفاوت بود و بیماران به مدت یک سال به‌طور ماهانه تحت پیگیری قرار گرفتند.
در ابتدای آزمایش، همه بیماران دارای سطوح بالایی از ناتوانی بودند و بسیاری از آنها به ویلچر نیاز داشتند، اما در طول دوره آزمایشی، علائم جسمی یا مغزی در هیچ یک از آنها بدتر نشد. محققان می گویند که این مسئله نشان می دهد که این درمان باعث تثبیت پیشرفت بیماری می شود.
در زیر مجموعه ای از بیماران، تیم تحقیقاتی تغییرات در حجم مغز را در طول زمان بررسی کردند. بیمارانی که دوزهای بالاتری از سلول های بنیادی دریافت کردند، کاهش کمتری در حجم مغز خود نشان دادند، که دانشمندان فرض می کنند به این دلیل است که درمان آنها التهاب را کاهش می دهد. تجزیه و تحلیل متابولیت ها و لیپیدهای مایع مغزی نخاعی بیماران نشان داد که سلول های بنیادی اثر محافظتی بر روی اعصاب دارند.
یک نکته بسیار مهم این بود که مرگ و میر یا عوارض جانبی جدی در گروه تحت مطالعه وجود نداشت. عوارض جانبی جزئی که مشاهده شد همگی موقتی یا برگشت پذیر بودند.
در حالی که نتایج امیدوارکننده به نظر می رسد، تیم تحقیقاتی تایید می کند که این مطالعه دارای محدودیت هایی است. مثلا این‌که مطالعه فقط گروه کوچکی را شامل می‌شد و تأیید اثرات محافظتی هنگام شروع با سطح پیشرفته ناتوانی در بیماران سخت بود. نکته مثبت این است که این روش درمانی بی خطر است، بنابراین می تواند به مرحله بعدی آزمایش های بالینی برود.
این تحقیق در مجله Cell Stem Cell منتشر شد.
