باد خورشیدی با سرعت بالا آخر هفته به زمین برخورد می‌کند

سایت Spaceweather.com گزارش داده است که انتظار می‌رود جریانی از بادهای خورشیدی پرسرعت در 1 یا 2 دسامبر این هفته به زمین برخورد کند.

به گزارش تکناک، با توجه به اینکه خورشید اکنون در مرحله فعال چرخه 11 ساله خود قرار دارد، انتظار می رود فعالیت خورشیدی به اوج خود برسد و این بادهای خورشیدی قوی نباید تعجب آور باشد.

پرتاب جرم بزرگ تاجی(CME)، از سمت خورشید به سمت زمین بسیار شبیه رویداد کارینگتون است که در سال 1859 اتفاق افتاد.این اتفاق در صورت وقوع می تواند بسیار نگران کننده باشد.

دانشمندان برای اینکه بدانند آیا ما در خط آتش چنین رویدادی هستیم یا خیر، به دنبال نشانه هایی از فعالیت شدید خورشیدی به سطح خورشید هستند. در طول دهه ها، رویدادهای مستند زیادی وجود داشته است که زمین را تحت تاثیر قرار داده است. یکی از این رویدادها یک سوراخ تاجی است.

سوراخ تاجی چیست؟

میدان های مغناطیسی بسیار شدید روی سطح خورشید می تواند به طور موقت فرآیند همرفت را در خورشید متوقف کند. این پدیده منجر به ایجاد به مناطقی می شود که نسبتاً خنک تر از بقیه سطح خورشید هستند و بنابراین تاریک تر به نظر می رسند. دانشمندان از آنها به عنوان لکه های خورشیدی یاد می کنند. میدان مغناطیسی یک لکه خورشیدی زمانی که به نقطه دیگری در سطح خورشید می رسد به انتهای نزدیک است.

در مقابل، یک حفره تاجی نیز دارای میدان مغناطیسی شدید است، اما از آنجایی که به فضای بین سیاره‌ای گسترش می‌یابد، انتهای  آن باز است. ماه گذشته حفره‌های تاجی که روی سطح خورشید ایجاد شد که شبیه لبخند بود و باعث پرتاب شعله‌های خورشیدی با سرعت دو میلیون مایل در ساعت شد.

از آنجا که پرتاب شعله های آتش منجر به برخی بادهای شدید خورشیدی می شود دانشمندان اغلب از آن به عنوان هوای ناهموار فضایی یاد می کنند.

باد خورشیدی چگونه بر زمین تأثیر می گذارد؟

مفهوم باد خورشیدی در سال 1957 توسط یوجین پارکر که در آن زمان استادیار دانشگاه شیکاگو بود، پیشنهاد شد. پارکر این فرضیه را مطرح کرد که تاج خورشیدی، که دمای حدود دو میلیون درجه فارنهایت تخمین زده می‌شود، باید ذرات را ، که در نهایت با سرعت‌هایی بیشتر از صوت حرکت می‌کنند از سطح خود دور کند. پارکر این محاسبات را انجام داد و مقاله ای را به مجله Astrophysical ارائه کرد که منتشر شد اما اظهارات تند جامعه علمی را دریافت کرد. تنها سه سال بعد بود که کاوشگر مارینر 2 ناسا در حین حرکت به سمت زهره بادهای خورشیدی را شناسایی کرد.

جریان مداوم باد خورشیدی همچنین از ما در برابر انرژی بالایی که از سایر بخش‌های کهکشان سرچشمه می‌گیرد، محافظت می‌کند. با این حال، وقتی نوبت به بیرون ریختن ذرات بسیار شدید توسط خورشید می رسد، این میدان مغناطیسی زمین است که از ما محافظت می کند.

بادهای شدید خورشیدی که از یک سوراخ تاج بیرون می‌آیند، تنها می‌توانند طوفان ژئومغناطیسی کلاس G1 یا جزئی ایجاد کنند .

در سال 1859، رویداد کارینگتون دفاتر تلگراف را به آتش کشید، اما با وجود هزاران ماهواره که امروزه به دور سیاره می‌چرخند، این دستگاه‌ها بار عمده ارتباطات و ناوبری را در سراسر جهان به دوش می‌کشند و در صورت وقوع یک طوفان ژئومغناطیسی بزرگ باید منتظر از کار افتادن این ماهواره ها وقطعی ارتباط در سراسر  جهان باشیم.

تنها در ایالات متحده، این خسارات به تریلیون ها دلار تخمین زده می شود و دانشمندان در تلاش هستند تا هشدارهای اولیه برای جلوگیری از چنین واقعه ای را ارائه دهند. رویداد پیش رو چندان نگران کننده نیست و می تواند باعث ایجاد شفق های قطبی برای ما شود.