محققان با استفاده از دادههای تصویربرداری عصبی نزدیک به 12000 شرکتکننده، تأیید کردند که برای تشخیص، تحقیق و درمان اختلال بیشفعالی کمبود توجه (ADHD) به یک تصویر کلی از مغز نیاز است.
به گزارش تکناک، مطالعات قبلی بر روی مناطق یا شبکههای خاصی در مغز متمرکز شده بودند و دانشمندان معتقدند که این رویکرد ممکن است جنبههایی از این بیماری را که میتوان با بزرگ نمودن و دیدن تصویر کلی آن شناسایی کرد، نادیده بگیرد.
مایکل مونی، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: با ارزیابی اثرات تجمعی در سراسر مغز، ما اکنون به ADHD به عنوان یک مشکل در کل مغز نگاه میکنیم که میتواند پیشبینی اینکه کدام کودکان مبتلا به ADHD هستند و ممکن است چقدر شدید باشد را آسانتر می کند. در ادامه راه، ما امیدواریم که این روش به شناسایی زودهنگام کودکان در معرض خطر کمک کند تا بتوانند در اسرع وقت تحت درمان مناسب قرار بگیرند.
بیماری ADHD که طیف وسیعی از علائم را با شدتهای مختلف دارد، به طور رسمی حدود 3.5٪ از جمعیت ایالات متحده یا بیش از 11 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، اما تصور میشود که رقم واقعی بسیار بیشتر باشد.
در حال حاضر، هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتوان از آن برای تشخیص این بیماری اغلب ناتوان کننده که هم در کودکان و هم در بزرگسالان وجود دارد، استفاده کرد. بهترین چیزی که در حال حاضر داریم ترکیبی از آزمایشها برای رد سایر بیماریها و همچنین بررسیهای حکایتی و فهرستی از علائم است که اساس تشخیص و درمان را تشکیل میدهند.
در این مطالعه، محققان از دادههای تصویربرداری عصبی نزدیک به 12000 کودک 9 و 10 ساله در مطالعه رشد مغز نوجوانان (ABCD) استفاده کردند، که در طی یک دهه رشد رفتاری، اجتماعی و مغز را ترسیم کرد. با این کار، آنها یک امتیاز خطر پلی نورو (PNRS) برای تخمین احتمال تشخیص ADHD بر اساس اتصال در سراسر مغز ایجاد کردند.
با دانستن نوع مشکلات اتصال مرتبط با علائم مختلف ADHD، محققان توانستند امتیاز PNRS بر اساس دادههای تصویربرداری تشدید مغناطیسی اتصال عملکردی حالت استراحت (rs-fcMRI) شرکتکنندگان را ارائه دهند. هر چه این امتیاز بالاتر باشد، همبستگی بین فعالیت مغز شناخته شده ADHD بیشتر است.
چیزی که آنها کشف کردند این بود که بین این نمره و تشخیص ADHD در زمانی که کل مغز در نظر گرفته میشد، ارتباط معنیداری وجود داشت.
مونی گفت: یافته ما هیجان انگیز است، زیرا بسیاری از تحقیقات قبلی بر روی مناطق جداگانه مغز متمرکز شدهاند. در واقع سیگنالهایی از تمام نواحی مغز وجود دارد که در خطر ابتلا به ADHD نقش دارند.
محققان میگویند گام بعدی این است که ببینیم آیا این نتایج در سنین مختلف سازگار است یا خیر، با این امید که بتوانند ابزار عصبی قوی برای تشخیص فراهم کنند. آنها امیدوارند که بتوانند به محققان دیگر کمک کنند تا به جای بررسی نحوه اتصال در سراسر مغز، مبنایی برای درمان بهتر فراهم کنند.
روشهای فعلی تشخیص اغلب قدیمی در نظر گرفته میشوند، اما اکنون اطلاعات بیشتری در مورد ADHD و بسیاری از تظاهرات رفتاری آن وجود دارد. در حالی که علائم این بیماری میتواند شامل بیش فعالی، تکانشگری و اختلال باشد، یک نوع بی توجه و حواس پرتی نیز وجود دارد.
مونی گفت: در این مرحله از تحقیقات، ما هنوز در حال ارزیابی سودمندی بالینی این یافتهها هستیم. امید ما این است که تحقیقات در این زمینه را ادامه دهیم.
این مطالعه در مجله Journal of Neuroscience منتشر شد.
