کند کردن روند ترسناک پیری چیزی است که همه به آن علاقه مند هستند و اکنون دانشمندان مسیر جدیدی را برای برای افزایش طول عمر کشف کرده اند.
به گزارش تکناک، محققان یک حلقه بازخورد را در مغز شناسایی کردند و کشف کردند که افزایش فعالیت آن به موش ها کمک می کند طولانی تر و سالم تر زندگی کنند.
در مطالعه جدید، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس خط ارتباطی بین مغز و ذخایر چربی را شناسایی کردند که نقش کلیدی در سیستم تولید انرژی بدن دارند. مانند بسیاری از چیزها، این ارتباط با افزایش سن کندتر می‌شود و همینطور که پیش می‌رود، به برخی از بیماری‌ها و مشکلات سلامتی که در سال‌های آخر زندگی ما را آزار می‌دهد، مانند افزایش وزن، کمک می‌کند.
نکته مثبت این است که محققان همچنین کشف کردند که می‌توانند این سیستم را در موش‌ها فعال کنند و با این اثرات منفی مقابله کنند، طول عمر آنها را افزایش داده و آنها را برای مدت طولانی‌تری سالم نگه دارند. با آزمایش بیشتر، این امکان وجود دارد که این کشف در انسان ها نیز اعمال شود.
این پیشرفت زمانی آغاز شد که دانشمندان مجموعه خاصی از نورون ها را در ناحیه ای از مغز به نام هیپوتالاموس پشتی داخلی شناسایی کردند. زمانی که این نورون‌ها فعال هستند، پروتئینی به نام Ppp1r17 تولید می‌کنند که باعث ایجاد زنجیره‌ای از رویدادها می‌شود که بافت چربی سفید را در بدن فعال می‌کند. این امر باعث می شود که دو چیز آزاد شود: اول اسیدهای چرب وارد جریان خون می شوند، جایی که می توان از آنها برای تامین فعالیت بدنی استفاده کرد. در مرحله دوم، آنزیمی به نام eNAMPT به هیپوتالاموس باز می گردد تا عملکردهای مغز را تامین کند.
در حالی که این سیستم در جوانی به خوبی کار می کند، به دلیل پیری طبیعی شروع به کند شدن می کند. محققان به این نتیجه رسیدند که در حیوانات مسن تر، Ppp1r17 از هسته نورون ها خارج می شود و قدرت سیگنال های آنها را کاهش می دهد. همانطور که سیستم عصبی در بافت چربی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، به مرور زمان جمع می شود و بافت چربی سیگنال های کمتری برای آزادسازی مولکول های خود دریافت می کند. این امر به نوبه خود منجر به تجمع چربی و کاهش انرژی در دسترس برای بدن می شود.
اما آیا می توان این روند را کند کرد؟ برای کشف این موضوع، محققان این نورون‌ها را در موش‌های مسن‌تر به دو روش فعال کردند. در یک گروه، آنها ژن‌های درگیر در این فرآیند را حذف کردند و در گروهی دیگر، موش‌ها را با eNAMPT بیشتری تکمیل کردند.
در هر دو مورد، مشخص شد که موش‌های تحت درمان فعال‌تر بودند، علائم فیزیکی کمتری از پیری را نشان دادند و بیشتر از موش‌های تحت کنترل عمر کردند. موش‌هایی که تحت درمان قرار نگرفته بودند، همگی تا 1000 روزگی (حدود 2.7 سال) مرده بودند، که حد بالایی برای پیری طبیعی است، اما موش‌های تحت درمان 60 تا 70 روز دیگر را زنده ماندند که چیزی معادل 7 درصد بیشتر است.
اگرچه راه درازی برای اعمال برای افزایش طول عمر در مورد انسان ها در پیش است، محققان می‌گویند امید وجود دارد. اگر بتوان به همان 7 درصد افزایش طول عمر دست یافت، برای یک انسان با امید به زندگی 75 سال برابر با 5 سال دیگر خواهد بود. حتی بیماران می توانند سال های بیشتری را در سلامتی بهتر بگذرانند.
این تحقیق در مجله Cell Metabolism منتشر شد.
