آیا ما در جهان تنها هستیم؟ این سوال برای قرن ها انسان ها را مجذوب خود کرده است، و با افزایش دانش ما از کیهان، حدس و گمان ها در مورد موجودات فرازمینی، افزایش یافته است.
به گزارش تکناک، با این حال، فرهنگ عامه ما، موجودات فرازمینی را به عنوان تهدیدی برای بقای انسان به تصویر کشیده است. چرا که به نظر می رسد ما وسواس ناسالمی در مورد هجوم موجوداتی داریم که از بسیاری جهات بسیار برتر از ما هستند؟
یک توضیح ممکن این است که چنین سناریوهایی به ترس اولیه ما از ناشناخته ها بر می گردد. ما موجودات فرازمینی را هیولا تصور می کنیم زیرا آنها تجسم همه چیزهایی هستند که نمی توانیم درک یا پیش بینی کنیم. آنها فرضیات ما را در مورد آنچه ممکن یا غیرممکن، طبیعی یا مصنوعی، دوست یا دشمن است را به چالش می کشند. آنها همچنین ممکن است منعکس کننده نگرانی های ما در مورد شکنندگی وجود خود و محدودیت های قدرت ما باشند. اگر حتی نتوانیم از خود در برابر موجودات فرازمینی محافظت کنیم، چه امیدی برای حل مشکلات خود داریم؟
توضیح دیگر این است که چنین سناریوهایی منعکس کننده زمینه فرهنگی و سیاسی ما هستند. زمانی که داستان علمی تخیلی به عنوان یک ژانر در اوایل قرن بیستم ظهور کرد، جهان به دلیل نوآوری های تکنولوژیکی، درگیری های ژئوپلیتیکی و تحولات اجتماعی دستخوش تغییرات سریعی شد. ایده حمله بیگانگان به زمین هم برای حس شگفتی و هم احساس خطری که مردم در مورد آینده احساس می کردند جذاب بود.
همچنین منعکس کننده طرز فکر استعماری آن زمان بود، که در آن گروهی از انسان ها بر اساس برتری درک شده خود، بر گروهی دیگر از انسان ها تسلط داشتند. با فرافکنی این طرز فکر بر روی گونه های بیگانه، می توانیم تعصبات و پیش داوری های خود را از فاصله ای امن کشف کنیم.
با این حال، با پیشرفت دانش علمی و توانایی‌های تکنولوژیکی، گمانه‌زنی‌های ما در مورد حیات بیگانه پیچیده‌تر و ظریف‌تر شده است. اکنون می دانیم که جهان گسترده و متنوع است و شرایط برای حیات ممکن است در بسیاری از سیارات دیگر وجود داشته باشد. ما همچنین کشف کرده‌ایم که حیات روی زمین از طریق یک فرآیند طولانی انتخاب طبیعی تکامل یافته است و هوش نتیجه تضمین شده این فرآیند نیست. بنابراین، نمی‌توانیم تصور کنیم که همه گونه‌های بیگانه مانند ما باشند یا انگیزه‌ها یا رفتارهای یکسانی داشته باشند.
علاوه بر این، ما آموخته ایم که سفر فضایی بسیار چالش برانگیز و پرهزینه است و فاصله بین ستاره ها بسیار زیاد است. حتی با پیشرفته‌ترین فناوری‌هایی که می‌توانیم تصور کنیم، رسیدن به منظومه ستاره‌ای دیگر صدها یا هزاران سال طول می‌کشد، چه رسد به تسخیر آن. بنابراین، ایده حمله بیگانگان به زمین نه تنها بعید است، بلکه غیرقابل قبول است. محتمل‌تر است که هرگونه تماسی که با حیات فرازمینی داشته باشیم از طریق روش‌های غیرمستقیم مانند تشخیص سیگنال‌های آنها یا مطالعه سیارات آنها باشد.
با این حال، حتی اگر فرض کنیم که تهاجم بیگانگان ممکن است، نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چگونه انجام می‌شود. اگر ابزاری برای سفر به منظومه‌های ستاره‌ای دیگر و برخورد با تمدن‌هایی که پیشرفت کمتری دارند پیدا کنیم، ممکن است ما مهاجم باشیم. همچنین اگر برخی از گونه های بیگانه انگیزه و ابزاری برای حمله به ما داشتند، ممکن است قربانی یک تهاجم خصمانه شویم. در آن صورت، سخت است که بگوییم آیا در مقابل آنها شانسی خواهیم داشت یا خیر؟ ممکن است بتوانیم از سلاح ها و دفاع خود برای دفع آنها استفاده کنیم، اما ممکن است تسلیم فناوری و هوش برتر آنها شویم.
