اعتماد بنیان روانی بشریت است و وقتی وجود دارد، کسی زیاد به آن فکر نمی کند.همانطور که برای میلیون ها سال اینچنین بوده است. اما وقتی از بین رفت، شکاف ها ظهور می کنند و ساختارهای قوی طولانی‌مدت روابط و جامعه فرو می ریزد.
به گزارش تک ناک، در فضای امروزی نسبت به نهادهای اجتماعی و فرهنگی ما یک تردید عمومی وجود دارد. شاخص فشارسنج اعتماد ادلمن نشان می دهد که رخدادهایی چون تخلفات شرکت ها، فساد دولتی و اخبار جعلی قراردادهای اجتماعی را به هم می زند و اعتماد را به طور فزاینده ای می شکند.
احساس بی اعتمادی عمومی قطع به یقین بر اعتماد ما نسبت به دیگران نیز تأثیر گذاراست و همه چیزاز این که “به چه چیزی و یا چه کسی می توان اعتماد کرد؟” آغاز می شود.
اعتماد یا عدم اعتماد
در این مرحله، ممکن است از بپرسید: “به چه صورت با هم کار کنیم تا اعتماد در میان نهادها و همچنین نسبت به یکدیگر شکل گیرد”.
با اینکه این حس یک احساس بسیار دوست و خوش بینانه است اما واقعیت این است که افرادی هستند که نمی توان به آنها اعتماد کرد. در این شرایط، باید به ابزار مناسبی برای تشخیص دوست از دشمن رسید. این ابزار به اجداد ما کمک کرده‌است و می‌تواند به شما نیز در این مسیر یاری رساند.
در روابط اعتماد در دو نوع سناریو تعریف می‌شود. اولین سناریو آن است که شخصی در رفتار خود کار آشکاری برای شکست اعتماد شما، انجام می دهد. به شما نارو می‌زند، تقصیرات را گردن شما می‌اندازد ودر نهایت شما مچش را هنگام خیانت یا دروغ می‌گیرید.
سناریوی دوم اما جالب تر است. اینها سناریوهای مخفی تری هستند که زیر رادار اعتماد حرکت می کنند. گاها پیش آمده در جایی بدون دلیل خاصی نسبت به یک شخص “احساس بد” داشته باشید. هیچ کاری با شما نکرده اند اما این احساس همیشه هست. در این موارد خاص، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا می‌توان به آن فرد اعتماد کرد، کمتر به «دانستن» و بیشتر درباره «احساس کردن» مربوط است.
یک جای کار می‌لنگد
این حس یک پدیده عرفانی و حس عنکبوتی نیست، بلکه یک محاسبه مغزی است. مغز انسان تکامل یافته است که روانشناسان آن را سیستم تشخیص متقلب می نامند، مجموعه ای بسیار حساس از پاسخ های روانشناختی که به ما اجازه می دهد ناخودآگاه “بدانیم” چه زمانی نمی توان به کسی اعتماد کرد.
این سیستم به طور مداوم در طول یک تبادل اجتماعی به دنبال نشانه های ظریفی برای خیانت می‌گردد. وقتی این ورودی‌ها سیستم را به اندازه کافی تحریک کنند، مغز یک ارزیابی را سنجیده، و این “احساس یواشکی” را برای شما ایجاد می‌کند که نمی‌توان به آن فرد اعتماد کرد.
این نشانه های ظریف چیست؟
شواهد پژوهشی اخیر نشان می دهد که 4 رفتار غیرکلامی وجود دارد که در شرایط و حالتی خاص با هم انجام می شوند و به عنوان یک شاخص تشخیص قابل اعتماد از غیرقابل اعتماد عمل می کند. بر اساس این تحقیق، 4 رفتار ظریف عبارتند ازبی قراری دست، لمس صورت، خم شدن به سمت مخالف و دست به سینه بودن.
آنچه در اینجا حایز اهمیت است این است که هیچ یک از این موارد به خودی خود نشانه غیرقابل اعتماد بودن نیست. به عنوان محقق اصلی، پروفسور دیوید دستنو، می گوید: “اگر کسی به سمت مخالف شما متمایل می‌شود، آیا به دلیل فاصله یا کمردرد است؟ و واقعا نمی توانید تشخیص دهید که چه زمانی یک نشانه است.” اما همانطور که شواهد نشان می دهد، این چهار نشانه در ترکیب، نشان‌دهنده افراد غیرقابل اعتماد بودن هستند: هر چه افراد بیشتر این مجموعه از اقدامات را انجام دهند، رفتار آنها کمتر قابل اعتماد خواهد بود.
تا زمانی که جامعه اتوپیایی اعتماد کامل به دست نیاورد، عاقلانه است که این 4 نشانه غیرکلامی ظریف را نشانه افراد غیرقابل اعتماد بدانید. دفعه بعدی که این “احساس” را در مورد کسی پیدا کردید، مراقب آنها باشید.
فقط مطمئن شوید که این احساس از سمت شما نیست . هر کاری که انجام می دهید، از بی قراری دستان خود، لمس صورت ، تمایل به جهت مخالف و دست به سینه زدن خود اجتناب کنید.
