همه آنچه باید در مورد گوشت‌ های مصنوعی بدانید

گوشت پرورشی،گوشت مصنوعی،گوشت آزمایشگاهی یا گوشت کشت شده،یا هر چه که شما اسمش را بگذارید، جدیدا خیلی مورد توجه قرار گرفته است.

به گزارش تکناک، مرغ پرورش یافته در آزمایشگاه اولین چالش خود را با سازمان غذا و داروی ایالات متحده پشت سر گذاشت و یک توافق مهم جهانی برای حفاظت از تنوع زیستی، فشار جدیدی برای بازنگری در مورد گوشت گاو، گوشت خوک، مرغ و آبزیان،اعمال کرد.

طرفداران گوشت پرورشی می‌گویند که این استفاده از نوع گوشت (meat : animal flesh eaten as food) می‌تواند پاسخی برای افزایش انتشارات کشاورزی،وخامت تنوع زیستی و ناامنی غذایی بپردازد.این در حالی است که منتقدان نگران هستند که هزینه بالای تولید گوشت های مصنوعی،در کنار موانع نظارتی و مقیاس‌پذیری اثبات‌ نشده‌این محصول را دچار بزرگنمایی نکرده باشد.

همه قبول دارند که سوالات زیادی در این مورد باقی مانده است.در حال حاضر، تمام چیزی که در این مطلب می خوانید، چیزی است که ما در مورد حال و آینده گوشت پرورش یافته آزمایشگاهی می دانیم.

گوشت مصنوعی دقیقا چیست؟

گوشت‌ های پرورش‌یافته در آزمایشگاه یا مصنوعی با برداشت سلول‌های حیوانات زنده،و «تغذیه» سلول‌ها با مواد مغذی ساخته می‌شوند تا بتوانند در یک بیورآکتور رشد کنند و نتیجه را به محصولی تبدیل کنند که افراد می‌توانند آن را بخورند.

به عنوان مثال ماهی را در نظر بگیرید. آبدان ماهی،در بسیاری از کشورهای آسیایی یک غذای لذیذ محسوب می شود. دانشمندان از آزمایشگاه آوانت میتز مستقر در هنگ کنگ،برای ایجاد یک نسخه آزمایشگاهی از  یک نوع ماهی خاص ،سلول‌های این ماهی را در یک محیط کشت حاوی ده‌ها ماده مغذی مختلف قرار می‌دهند و آنها را در یک بیوراکتور متصل به مخزن اکسیژن ذخیره می‌کنند.در عرض چند هفته، این سلول‌ها در بافت‌هایی به اندازه یک دانه برنج تکثیر می‌شوند و در این مرحله برای مونتاژ به قطعات بزرگ‌تر آماده می‌شوند.

علم پشت گوشت کشت شده مقوله ی جدیدی نیست.در حقیقت کشت سلولی برای اولین بار در تحقیقات پزشکی در سال 1907 مورد استفاده قرار گرفت،اما اعمال این ایده روی گوشت ،پس از ارائه اولین همبرگر آزمایشگاهی مبتنی بر سلول در جهان در سال 2013 توسط یک داروشناس هلندی مورد توجه قرار گرفت.

امروزه بیش از 100 شرکت در سراسر جهان در تلاش برای ایجاد پروتئین مبتنی بر سلول هستند، از گوشت بره رشد یافته در آزمایشگاه گرفته تا صدف مصنوعی. با این حال، پروتئین های مختلف عوارض متفاوتی هم دارند، مثلا غذاهای دریایی آزمایشگاهی از مزایایی که تحقیقات پزشکی درمورد کشت سلول های پستانداران به کشف کرده اند،بهره مند نیستند.

ساختن گوشت‌هایی که از بافت های پیچیده‌تر تشکیل شده‌اند،دشوارتر است. فرآیند ساختن این نوع گوشت ها با نام “داربست” شناخته می‌شود و ماهیچه‌ها، چربی و بافت همبند را در کنار هم نگه می‌دارد.

گوشت پرورشی چه تفاوتی با گوشت گیاهی دارد؟

گوشت گیاهی به گوشتی اطلاق می‌شود که از سویا یا سایر مواد غیر گوشتی تهیه می‌شود. از سوی دیگر، گوشت های مصنوعی با کشت مستقیم سلول های حیوانی تولید می شود. این ماده غذایی دقیقاً مشابه گوشت گاو، گوشت خوک، مرغ و غذاهای دریایی است که به طور معمول تولید می شوند.هم گوشت های گیاهی و هم گوشت های مصنوعی کاملا طعم و بافت گوشت واقعی را می دهند.

یکی دیگر از تفاوت های بزرگ بین پروتئین های گیاهی و مصنوعی در دسترس بودن است.گوشت گیاهی هنوز در تلاش است تا قیمتش با گوشت عادی برابر شود و طبق برآورد موسسه Good Food Asia Pacific کمتر از 1درصد از بازار جهانی را در اختیار دارد،اما در رستوران ها و فروشگاه های مواد غذایی در سراسر جهان فروخته می شود.در حال حاضر، فروش تجاری گوشت آزمایشگاهی تنها در سنگاپور قانونی است،کشوری که با 5 میلیون جمعیت،بر کاهش چشمگیر وابستگی خود به واردات مواد غذایی متمرکز شده است.

کارشناسان می گویند بعید است به این زودی ها گوشت های آزمایشگاهی در سراسر دنیا استفاده شوند.ناظران صنعت می گویند که افزایش تولید پروتئین آزمایشگاهی از مرحله آزمایشی به سطح تجاری، نیازمند پیشرفت های تکنولوژیکی و بیوراکتورهای عظیم مورد نیاز برای تولید انبوه است که این دو مورد هنوز وجود ندارند.

موانع نظارتی نیز همچنان وجود دارند.در ایالات متحده، FDA اخیراً به شرکت Upside Foods گفت که هیچ سؤالی در مورد ایمنی مرغ آزمایشگاهی این شرکت برای مصرف انسان ندارد،اما این استارتاپ مستقر در کالیفرنیا همچنان به تأییدیه های بیشتری نیاز دارد، از جمله تاییدیه از طرف وزارت کشاورزی ایالات متحده،که به طور مشترک بر عرضه گوشت کشت شده نظارت می کند.در اقصی نقاط جهان،سیاست گذاران در چین و هلند از تولید گوشت آزمایشگاهی حمایت می کنند،اما هیچ کدام فروش تجاری این محصول را تایید نکرده اند.

آیا گیاهخواران می توانند از این گوشت ها بخورند؟

از نظر فنی، گوشت آزمایشگاهی اصلا گیاهی نیست: این گوشت از سلول های در حال رشد حیوانات واقعی گرفته شده است.مردم به دلایل مختلفی گیاهخوار می شوند، از نگرانی در مورد حقوق حیوانات گرفته تا ترس در مورد استفاده از آنتی بیوتیک ها و هورمون های دام ها. بسیاری از گیاهخواران برای جلوگیری از فرسودگی منابع محیطی از خوردن گوشت اجتناب می کنند.در برخی از این موارد، گوشت مبتنی بر سلول ممکن است جایگزین مناسبی باشد.

سونالی فیگویراس ، بنیانگذار وب سایت Green Queen می گوید: اگر فکر می کنید که گرفتن هر چیزی از یک حیوان، از جمله سلول،کار بی رحمانه ای است پس گوشت پرورشی هم نخواهید خورد.اما اگر تمرکز شما بیشتر بر کاهش تأثیر کلی آزار حیوانات باشد، احتمالاً آن را می‌خورید.

آیا گوشت های مصنوعی برای محیط زیست بهتر هستند؟

گوشت مبتنی بر سلول می تواند نقشی حیاتی در کمک به بازیابی تنوع زیستی ایفا کند که مدت هاست توسط کشاورزی سنتی تهدید شده است.به عنوان مثال، در نظر بگیرید که پاکسازی زمین یک گاوداری مسئول حدود 80 درصد از جنگل زدایی در آمازون است.

اما وقتی صحبت از تأثیر آب و هوا بر گوشت آزمایشگاهی می شود نمی توان انتظار پاسخ ساده ای را داشت. پرورش گوشت از سلول‌ها در بیورآکتورها نسبت به فرایند تولید گوشت معمولی،از فضای بسیار کمتری استفاده می‌کند. همچنین این مسئله می‌تواند به شرکت‌ها اجازه دهد تا گوشت را نزدیک‌تر به مصرف‌کنندگان خود تولید کنند و میزان سوخت مورد نیاز برای تحویل مواد غذایی را کاهش دهند.

اما رشد گوشت در بیوراکتورها به مقدار قابل توجهی الکتریسیته نیاز دارد. بر اساس یک مطالعه در سال 2021 توسط یک مشاور زیست محیطی، این امر باعث می شود که گوشت خوک و مرغ کشت شده گزینه ای مناسب برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای باشند،اما این مسئله تنها درصورتی رخ می دهد که تولید آن توسط باد، خورشید و سایر منابع انرژی تجدید پذیر تامین شود. از سوی دیگر، همان مطالعه نشان می‌دهد که گوشت گاو آزمایشگاهی می‌تواند به دستاوردهای آب و هوایی بیشتری نسبت به همتای پرورشی خود دست یابد، صرف نظر از اینکه از چه نوع نیرویی برای تولید آن استفاده می‌شود،زیرا گاوداری معمولی منابع بسیار زیادی دارد.

مشکل گوشت آزمایشگاهی چیست؟

اکثر تردیدها در مورد گوشت آزمایشگاهی به محدودیت های آن مربوط می شود.در حال حاضر، هنوز هم تولید این محصول بسیار گران است، که این موضوع تصور فروش گسترده،حتی با تایید نظارتی را در آینده نزدیک دشوار می کند.در واقع، نزدیک به یک دهه پس از تولید اولین برگر آزمایشگاهی کشت شده در جهان با هزینه بسیار زیاد 325000 دلار، تنها گوشت آزمایشگاهی تجاری موجود در سنگاپور به فروش می رسد و توسط شرکت Eat Just واقع در سانفرانسیسکو ساخته می شود. این شرکت می گوید هشت سال طول می کشد تا محصولاتش با گوشت های معمولی وارد رقابت شوند.

شفاف سازی نیز بخشی از بحث های مورد بررسی راجع به این نوع گوشت آزمایشی است.جیدی هانسون، مدیر سیاستگذاری در مرکز  ایمنی غذا مستقر در واشنگتن دی سی، می گوید که تولیدکنندگان گوشت های آزمایشگاهی به ندرت آشکار می کنند که چگونه سلول ها را در حال رشد نگه می دارند.همین موضوع گاهی اوقات می‌تواند مشکل ساز شود و سؤالات جدیدی در مورد مسائل اخلاقی ایجاد کند،مانند استفاده از خون گوساله‌های متولد نشده به‌عنوان واسطه ای برای کشت سلول. (با این حال، برخی از شرکت های پروتئین کشت شده تلاش می کنند تا تمام مواد تولیدی با منشاء حیوانی را حذف کنند.)

در این راه چالش های معمولی تر اما به همان اندازه مهم وجود دارد مثل ظاهر، بافت و طعم. در کنفرانسی در مصر، 12 نفر از مهمانان ران مرغ کبابی همراه با برنج خوردند،که مرغ مورد استفاده،مرغ آزمایشگاهی تولید شده توسط شرکت Eat Just بود. یکی از مهمانان گفت: ظاهرش که کاملا شبیه به مرغ است.اما مهمان دیگری اظهار داشت که بافت این مرغ خیلی نرم است و کاملا مشخص است که مرغ واقعی نیست.