تحقیقات نشان می دهد سطوح خفیف استرس با وادار کردن شما به بهینه سازی شناخت مغز و عملکردهای بدن، می تواند مفید باشد.
به گزارش تکناک، این مطالعه نشان داد که میزان پایین تا متوسط استرس در واقع میتواند حافظه فعال را تقویت کند.
این عملکرد شناختی است که به افراد اجازه میدهد به طور موقت اطلاعات را در ذهن خود نگه دارند و آن را دستکاری کنند تا کارهای روزمره مانند به خاطر سپردن شماره تلفن یا یادآوری مسیرها را انجام دهند.
با این حال در این مورد یک نکته نیز وجود دارد.این یافته ها مختص استرس کم تا متوسط است. هنگامی که سطح استرس شما از سطح متوسط بالاتر رفت و ثابت شد، آن استرس سمی می شود.
عساف عشری، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشیار دانشکده علوم خانواده گفت: پیامدهای بد استرس کاملاً واضح است و چیز جدیدی نیست.
میزان بالای مداوم استرس در واقع می تواند ساختار مغز را تغییر دهد.همچنین می تواند منجر به افزایش ماده سفید به قیمت از دست دادن ماده خاکستری شود که در کنترل عضلات، تصمیم گیری، خودکنترلی، تنظیم هیجان و موارد دیگر نقش دارد. استرس مزمن همچنین میتواند افراد را مستعد ابتلا به انواع بیماریها از تهوع و سردردهای میگرنی گرفته تا فشار خون بالا و بیماریهای قلبی کند.
عشری گفت: اطلاعات کمی در مورد اثرات مثبت میزان پایین استرس وجود دارد،یافتههای ما نشان میدهد که سطوح پایین تا متوسط استرس، با فعالسازی عصبی حافظه کاری مرتبط است که منجر به عملکرد ذهنی بهتر میشود.
در تحقیقات قبلی، عشری و همکارانش نشان دادند که میزان استرس کم تا متوسط میتواند به افراد کمک کند تا انعطافپذیری داشته باشند و خطر ابتلا به اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و رفتارهای ضد اجتماعی را کاهش دهند. آن مطالعه همچنین نشان داد که دوره های محدود استرس می تواند به افراد کمک کند تا یاد بگیرند که چگونه با موقعیت های استرس زا آینده کنار بیایند.
مطالعه حاضر بر تحقیق قبلی استوار است و توسط MRI مطالعه را پیش می برد که این مسئله نشان میدهد چگونه استرس کم تا متوسط میتواند باعث شود بخشهایی از مغز که حافظه فعال را کنترل میکنند، کار خود را به طور مؤثرتری انجام دهند.
محققان در قالب پروژه Human Connectome اسکنهای MRI بیش از 1000 نفر با پیشینههای نژادی و قومی مختلف را تجزیه و تحلیل کردند. پروژه Human Connectome که توسط مؤسسه ملی بهداشت تامین مالی می شود، با هدف ارائه بینشی در مورد نحوه عملکرد مغز انسان این پروژه را آغاز کرده است.
نتایج حاکی از آن است که افرادی که میزان استرس خفیف تا متوسط را گزارش کردهاند، در قسمتهایی از مغز که حافظه فعال را درگیر میکنند، فعالیت بیشتری دارند. شرکتکنندگانی که گفتند میزان بالای استرس مزمن را تجربه کردهاند، کاهش فعالیت در آن مناطق را نشان دادند.
برای ارزیابی میزان استرس، شرکت کنندگان به سوالاتی در مورد اینکه چند بار افکار یا احساسات خاصی را تجربه کرده اند، پاسخ دادند. به عنوان مثال، در ماه گذشته، چند بار به دلیل اتفاقی غیرمنتظره ناراحت شده اید؟ و در ماه گذشته، چند بار متوجه شده اید که نمی توانید با تمام کارهایی که باید انجام می دادید کنار بیایید؟ این مقیاس در بسیاری از مطالعات بینالمللی دیگر معیار مؤثری را به اثبات رسانده است.
محققان همچنین شبکههای اجتماعی شرکتکنندگان را با استفاده از معیارهای مختلف مورد بررسی قرار دادند، از جمله اینکه افراد چه احساسی نسبت به تواناییشان برای مدیریت رویدادهای غیرمنتظره دارند، چقدر از اینکه زندگیشان اهمیت دارد و معنادار است و از حمایت دوستان در شبکههای اجتماعیشان راضی هستند.
برای تجزیه و تحلیل حافظه فعال، به شرکت کنندگان مجموعه ای از چهار نوع تصویر از چیزهایی مانند ابزارها و چهره افراد ارائه شد و بعداً از آنها خواسته شد که به یاد بیاورند که آیا آنها همان عکس هایی هستند که قبلا نشان داده شده بودند یا خیر. سپس محققان MRI مغز شرکتکنندگان را در حین تکمیل این وظایف با ارزیابی فعالسازی عصبی در بخشهای مختلف مغز مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
شاید تعجب آور نباشد که شرکت کنندگانی که می گفتند از حمایت بیشتر خانواده و دوستان خود برخوردارند، به نظر می رسید که قادر به مقابله با سطوح استرس کم تا متوسط به شیوه ای سالم هستند.
عشری گفت: شما باید منابع مناسبی داشته باشید تا در برابر ناملایمات و استرس از شما حمایت کنند. برای برخی افراد، قرار گرفتن در معرض ناملایمات چیز خوبی است. اما برای دیگران، شاید نه. اگر دوست یا خانواده ای حمایت کننده دارید، ممکن است بتوانید بیشتر استرس را تحمل کنید.
