ایده استفاده از کرم های قلابدار در روده بیشتر شبیه یک چالش به نظر می رسد تا یک درمان مفید برای سلامتی، اما دانشمندان آینده روشنی را برای آن به منظور درمان بسیاری از بیماری های مزمن می بینند.
به گزارش تکناک، برای اولین بار در جهان، یک آزمایش انسانی دو ساله که توسط دانشگاه جیمز کوک (JCU) انجام شد، پایان یافت و کرم‌ها توانستند باموفقیت از این آزمایش سربلند بیرون بیایند.
این کرم ها به طور ویژه ای در رابطه با دیابت نوع 2 نقش داشتند و راه را برای یک آزمایش بین‌المللی بزرگتر هموار ساختند.
علاوه بر این، از 24 شرکت‌کننده‌ای که کرم‌ها را دریافت کردند، وقتی در پایان سال دوم آزمایش کرم‌زدایی به آنها پیشنهاد شد، با این گزینه که برای 12 ماه دیگر در مطالعه بمانند، تنها یک نفر تصمیم گرفت کرم ها را از بدن خود پاک کند.
دکتر دوریس پیرس از مؤسسه بهداشت و پزشکی گرمسیری استرالیا (AITHM) گفت: همه شرکت‌کنندگان در آزمایش، عوامل خطرناک ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 را داشتند. این آزمایش فواید متابولیکی قابل توجهی را برای بیماران درمان شده با کرم قلابدار، به ویژه کسانی که با 20 عدد تخم کرم آلوده شده بودند، به همراه داشت.
البته همه کرم‌های قلابدار به صورت یکسان تشکیل نمی‌شوند و کرم‌های انگلی نیز مانند باکتری‌ها، طیف کاملی از فعل و انفعالات را در سلامت انسان انجام می‌دهند. اما ثابت شده است که درمان دوز کم با کرم قلابدار، مزایای متعددی در مورد سلامت میزبان دارد.
این جدیدترین مطالعه برگرفته از آزمایش محققانی است که از کرم‌های قلابدار پرورش‌یافته در آزمایشگاه برای درمان موفقیت‌آمیز بیماری‌های مزمن مانند بیماری روده تحریک‌پذیر (IBD) و بیماری سلیاک استفاده کردند.
در این آزمایش، 40 شرکت کننده 27 تا 50 ساله با علائم اولیه بیماری های متابولیک شرکت کردند. آنها 20 یا 40 تخم کرم میکروسکوپی از گونه کرم قلابدار انسان Necator americanus دریافت کردند. گروه دیگری دارونما مصرف کردند.
دکتر پیرس گفت: بیماری های متابولیک با پاسخ های ایمنی التهابی و میکروبیوم روده تغییر یافته مشخص می شوند. مطالعات قبلی روی حیوانات نشان داده است که کرم های قلابدار برای حفظ بقای خود پاسخ ضد التهابی را در میزبان خود ایجاد می کنند.
به عنوان یک انگل روده ای، بهترین مهارت برای بقا، حفظ سلامت میزبان است که خانه ای پایدار و طولانی مدت با مواد مغذی را فراهم می کند. در واقع این کرم های قلاب دار اجاره بها خود را به شکل ایجاد محیطی که التهاب را سرکوب می کند و سایر شرایط نامطلوب که می تواند آن خانه را ناامن کند ، پرداخت می کنند.
اگرچه کرم‌های گرد و کوچک می‌توانند برای یک دهه زندگی کنند، اما تکثیر نمی‌شوند مگر اینکه خارج از بدن باشند. رعایت بهداشت خوب به این معنی است که خطر انتقال آنها بسیار کم است.
در مورد نتایج، افرادی که دارای 20 کرم قلابدار بودند، شاهد کاهش میزان مقاومت به انسولین مدل هومئوستاتیک (HOMA-IR) از 3.0 واحد به 1.8 واحد در سال اول بودند که این به این معناست که مقاومت به انسولین آنها به محدوده سالم بازگشت. همگروهی های آنها که 40 کرم قلابدار دریافت کرده بودند نیز این افت را تجربه کرد و میزان مقاومت انسولین مدل هومئوستاتیک آنها از 2.4 به 2.0 کاهش یافت. افرادی که دارونما دریافت کردند، شاهد افزایش میزان HOMA-IR از 2.2 به 2.9 در همان بازه زمانی بودند.
دکتر پیرس گفت: این مقادیر کاهش یافته HOMA-IR نشان داد که افراد بهبودهای قابل توجهی را در حساسیت به انسولین تجربه می کنند؛ نتایجی که هم از نظر بالینی و هم از نظر آماری معنی دار بودند.
آنهایی که کرم را در درون خود حفظ کرده بودند نیز میزان بالاتری از سیتوکین ها داشتند که نقش حیاتی در تحریک پاسخ های ایمنی دارند.
اکنون محققان به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چگونه این درمان ممکن است برای سلامت میکروبیوم روده مفید باشد و در حال آزمایش نمونه‌هایی از 23 شرکت‌کننده هستند که کرم‌های خود را حفظ کرده‌اند.
آیا برخی از گونه‌های باکتری در میکروبیوم افراد مبتلا به مقاومت به انسولین و چاقی کم و بیش رایج هستند؟ و کرم قلابدار به جبران چنین عدم تعادلی کمک می کند؟
جالب توجه است که افرادی که دارای این کرم بودند، خلق و خوی بهتری داشتند و در کل احساس سلامتی بیشتری نسبت به گروهی که دارونما دریافت می کردند، داشتند.
آزمایش JCU شواهد کافی بر این مفهوم ارائه می‌کند که عفونت با کرم‌های قلابدار زنده بی‌خطر است و به نظر می‌رسد که نوعی اثرات مفید بر سلامت متابولیک افراد دارد، که امیدواریم با آزمایش‌های بالینی آینده که برای تأیید اثربخشی و بررسی چگونگی تأثیر کرم‌های قلابدار بر متابولیسم طراحی شده‌اند، صحت این موضوع تأیید شود. دکتر پل جیاکومین، محقق ارشد این آزمایش گفت: یک آزمایش گسترده‌تر و بین‌المللی به ما امکان می‌دهد تا درک بهتری از اثرات متفاوت عفونت کرم قلابدار بر افراد در سنین، جنسیت، نژادها و پیشینه‌های ژنتیکی مختلف به دست آوریم.
تخمین زده می شود که یک مطالعه بزرگتر و بین المللی برای انجام به بودجه 1 تا 2 میلیون دلار استرالیا (640000 دلار آمریکا تا 1.3 میلیون دلار) نیاز دارد.
دکتر جیاکومین امکان توسعه درمانی مانند یک قرص را ارائه کرده است که می تواند مزایای متابولیک کرم انگلی را بدون تحمل هجوم فراهم کند.این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شد.
