اثبات دوباره اهمیت خواب کافی در کنترل قند خون

 یک مطالعه جدید نشان می دهد امواج مغزی تولید شده در طول خواب عمیق می تواند، کنترل قند خون را پیش بینی کند.

به گزارش تکناک، این کشف نه تنها اهمیت خواب را در مدیریت دیابت نشان می دهد، بلکه روش جدیدی برای شناسایی و پیش بینی بیماری ارائه می دهد.

کیفیت خواب با بسیاری از بیماری ها از جمله زوال عقل و دیابت مرتبط است. در مورد دیابت، مطالعات قبلی در انسان و حیوانات نشان داده است که خواب ناکافی یک عامل مختل کننده در تنظیم قند خون است. در مقابل نشان داده شده است که داشتن یک خواب خوب، متابولیسم گلوکز را بهبود می بخشد.

در یک مطالعه جدید، محققان یک قدم به درک اینکه چرا خواب برای کنترل گلوکز خون بسیار مهم است، نزدیک‌تر شده‌اند و متوجه شده اند که این موضوع با الگوهای امواج مغزی تولید شده در طول خواب عمیق مرتبط است.

مراحل خواب به دو دسته کلی تقسیم می شوند: حرکت سریع چشم (REM) و خواب غیر سریع چشم (NREM). سه مرحله برای خواب NREM وجود دارد که از طریق پیشرفت آنها، خواب عمیق تر مشخص می شود. مرحله 3 خواب NREM که عمیق ترین مرحله است، حدود 25 درصد از کل زمان خواب در بزرگسالان را تشکیل می دهد.

در طول مرحله 3 خواب NREM، مغز عمدتا امواج دلتا بزرگ و به اصطلاح نوسانات آهسته تولید می کند که ممکن است به همگام سازی امواج دلتا و انفجارهای فعالیت عصبی منسجم معروف به دوک های خواب کمک کند. تحقیقات قبلی نشان داده است که جفت شدن نوسانات آهسته و دوک های خواب، بر یادگیری و حافظه تأثیر می گذارد، اما این تأثیر جفت شدن بر روی گلوکز خون بود که محققان بر روی آن تمرکز کردند.

متیو واکر، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: این امواج مغزی هماهنگ شده مانند انگشتی عمل می‌کنند که اولین دومینو را تکان می‌دهد تا یک واکنش زنجیره‌ای مرتبط را از مغز، به سمت قلب شروع کند و سپس تنظیم قند خون در بدن را تغییر دهد. به طور خاص، ترکیب دو موج مغزی به نام دوک های خواب و امواج آهسته، افزایش حساسیت بدن به هورمونی به نام انسولین را پیش بینی می کند که در نتیجه و به طور مفید، میزان گلوکز خون را کاهش می دهد.

پس از بررسی اولیه داده های خواب 647 نفر و اندازه گیری قند خون و انسولین در صبح روز بعد، محققان متوجه شدند که امواج مغزی کنترل قند خون در روز آینده را مستقل از عواملی مانند سن، جنسیت و کیفیت و مدت خواب پیش بینی می کند.

رافائل والات، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این ترکیب خاص امواج مغزی در خواب عمیق، بیشتر از مدت زمان خواب یا کارایی خواب فرد، میزان گلوکز را پیش بینی می کرد. این موضوع نشان می دهد که ویژگی منحصر به فرد خاصی در مورد کیفیت الکتروفیزیولوژیکی و باله هماهنگ این نوسانات مغزی در طول خواب عمیق وجود دارد.

با نگاهی عمیق تر، محققان یک سری مراحل فیزیولوژیکی را کشف کردند که ممکن است توضیح دهد که چگونه این امواج مغزی در خواب عمیق، منجر به کنترل بهتر گلوکز خون می شود. آنها متوجه شدند که جفت شدن شدیدتر و مکرر امواج آهسته و دوک ها منجر به فعال شدن سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS) می شود. سیستم عصبی پاراسمپاتیک شبکه ای از اعصاب است که بدن را پس از دوره های استرس یا خطر آرام می کند. همچنین آن ها متوجه شدند که فعال شدن PNS، حساسیت بدن به انسولین که هورمون تنظیم کننده گلوکز است را افزایش می دهد و باعث می شود سلول ها، گلوکز را از جریان خون جذب کنند و از افزایش گلوکز خون جلوگیری می کند.

واکر می‌گوید: در استاتیک الکتریکی خواب شبانه، مجموعه‌ای از تداعی‌های مرتبط وجود دارد، به‌طوری‌که امواج مغزی در خواب عمیق، روز بعد با تلگراف مجدد کالیبراسیون و آرامش سیستم عصبی شما را ارسال می‌کنند.

این اثر تسکین‌دهنده نسبتاً شگفت‌انگیز مرتبط با سیستم عصبی شما، با راه‌اندازی مجدد حساسیت بدن به انسولین مرتبط می‌شود و منجر به کنترل مؤثرتر قند خون در روز بعد می‌شود.

محققین با استفاده از این اطلاعات، مطالعه خود را روی یک نمونه بزرگتر از 1900 نفر تکرار کردند. جفت شدن آهسته نوسان-دوک در طول خواب NREM، دوباره توانست بهبود قند خون ناشتا را در گروه دوم پیش بینی کند.

جالب توجه است که اگرچه این مطالعه تأثیر امواج خواب عمیق را بر حساسیت به انسولین پیش‌بینی می‌کرد، اما محققان متوجه شدند که این امواج بر سلول‌های بتای پانکراس یعنی سلول‌هایی که انسولین ترشح می‌کنند، تأثیر نمی‌گذارد.

محققان خاطرنشان می کنند که یافته های آنها با ارتباط بین دیابت و خواب به عنوان یک عامل خطرناک برای این بیماری در تضاد یا چالش نیست. در عوض آنها می گویند، اندازه گیری امواج در خواب عمیق می تواند به عنوان یک راه موثر برای ارائه بینش در مورد دیابت در نظر گرفته شود.

جدای از همه موارد گفته شده، این مطالعه مجدداً بر اهمیت داشتن یک خواب خوب شبانه در درمان دیابت تأکید می کند.