بر اساس مطالعه‌ای اخیر، تکنیک‌های شگفت‌انگیز بقای موجودات دریایی ساکن در قطب ممکن است به توضیح چگونگی تکامل اولین حیوانات روی زمین کمک کند.
به گزارش تک ناک، این حیوانات اولیه منقرض شده ممکن است از خشن ترین، سردترین و یخبندان ترین دوره های جهان جان سالم به در برده باشند.
مستندات فسیلی، اولین حیات حیوانی روی زمین را حدود 572 تا 602 میلیون سال پیش نشان می دهد، درست زمانی که زمین از عصر یخبندان عظیم بیرون آمده است.
اگرچه مطالعات مولکولی نشان می دهد که شروع حیات حیوانی زودتر از آن، یعنی 850 میلیون سال پیش است و اگر این موضوع درست باشد، نشان می‌دهد که حیوانات (animal : kingdom of multicellular eukaryotic organisms) باید چند دوره یخبندان جهانی را تحمل کرده باشند.
اگر زندگی قبل یا در طول این زمان های یخبندان شدید پدیدار می شد، با شرایطی مشابه با اکوسیستم های دریایی امروزی در قطب جنوب و قطب شمال مواجه می شد و به مجموعه ای مشابه از استراتژی های بقا نیاز داشت.
انبساط و انقباض صفحات یخی در طول دوره های سرد و گرم باعث رشد هزاران گونه جانوری و گیاهی متمایز قطب جنوب در طول میلیون ها سال شده است. همین امر ممکن است در مورد تکامل حیات حیوانی زمین نیز صادق باشد. در حالی که به نظر ما مناطق قطبی متخاصم ترین محیط برای زندگی هستند، اما مکان ایده آلی برای مطالعه تاریخ و امکان زندگی در جهان فراتر از سیاره ما، مانند قمرهای یخی هستند.
دکتر هاو گریفیث زیست شناس دریایی و نویسنده اصلی این مطالعه از بررسی قطب جنوب بریتانیا (BAS)، می گوید: این کار نشان می دهد که چگونه برخی از حیوانات در مناطق قطبی به طرز باورنکردنی با زندگی در داخل و اطراف یخ سازگار هستند و چقدر می توانند به ما در مورد تکامل و بقای حیات در گذشته یا حتی در سیارات دیگر بیاموزند.
او ادامه می‌دهد: چه حیواناتی که به‌جای کف دریا بر روی سطح زیرین یخ زندگی می‌کنند، چه اسفنج‌هایی که صدها کیلومتر زیر قفسه‌های یخی شناور ضخیم زندگی می‌کنند، چه ارگانیسم‌هایی که برای زندگی در آب دریای کمتر از ۲ درجه سانتی‌گراد سازگار شده‌اند، یا جوامع بزرگی که در تاریکی زندگی می کنند و به منابع غذایی که نیازی به نور خورشید ندارند وابسته هستند زندگی در قطب جنوب و شمال را در شرایطی تجربه می کنند و رشد می یابند که انسان و بسیاری از حیوانات دیگر دوام نمی آورند و می میرند. اما این شرایط سرد و یخبندان به گردش اقیانوس کمک می کند، اکسیژن را به اعماق اقیانوس منتقل می کند و این مکان ها را برای زندگی مناسب تر می کند.
یخ شناور بیش از 19 میلیون کیلومتر مربع از دریاهای اطراف قطب جنوب و 15 میلیون کیلومتر مربع از اقیانوس منجمد شمالی را در زمستان می پوشاند. تصور می‌شود در شدیدترین عصر یخبندان کره زمین، که در دوره کریوژنین (635 تا 720 میلیون سال پیش) رخ داد، کل جهان (510 میلیون کیلومتر مربع) در زیر صفحات یخ به ضخامت حدود یک کیلومتر دفن شد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این یخ به اندازه کافی در خط استوا نازک بوده که به جلبک های دریایی اجازه زنده ماندن می داد.
دکتر امیلی میچل دیرینه شناس و بوم شناس در دانشگاه کمبریج و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: این واقعیت که یک تفاوت بزرگ در مورد زمان آغاز زندگی حیوانات بین مستندات فسیلی شناخته شده و ساعت های مولکولی وجود دارد به معنی وجود ابهامات زیادی در مورد چگونگی و مکان تکامل حیوانات است. اما اگر حیوانات قبل یا در طول این عصر یخبندان جهانی تکامل یافته باشند، باید با فشارهای شدید محیطی دست و پنجه نرم کنند، به ویژه فشارهایی که ممکن است به پیچیده تر شدن زندگی برای بقا کمک کرده باشند.
درست مانند قطب جنوب در طول آخرین دوره یخبندان حداکثر (33 تا 14 هزار سال پیش)، مقادیر عظیم یخ در حال پیشروی، قسمت های کم عمق آب را تسطیح کرده و آنها را غیر قابل سکونت می کند .این اتفاق منجر به از بین رفتن شواهد فسیلی و حرکت موجودات به اعماق دریا می شود .در ادامه باعث می‌شود که احتمال یافتن فسیل‌ها از این دوره ها کمتر شود و مناطق پناه‌گرفته و اعماق دریا امن‌ترین مکان‌ها برای تکامل حیات باشند.
دکتر روآن ویتل، دیرینه‌شناس قطبی در BAS و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: دیرینه‌شناسان اغلب به گذشته نگاه می‌کنند تا به ما بگویند که تغییرات آب و هوایی آینده چگونه ممکن است به نظر برسد، اما در این مورد، ما به سردترین و شدیدترین زیستگاه های روی این سیاره نگاه می‌کردیم تا به ما کمک کند تا شرایطی را که اولین حیوانات ممکن است با آن روبرو بوده اند درک کنیم و بفهمیم چگونه موجودات قطبی مدرن تحت این شرایط سخت رشد می کنند.
