دانشمندان به بررسی مکانیک سلولی رژیم غذایی پرچرب و فعالیت بدنی پرداخته اند و اینکه چگونه می‌تواند سلول‌ها و سیستم‌های بدن را در جهت‌های سالم یا ناسالم هدایت کند.
به گزارش تک ناک، مطالعه جدید محققان دانشگاه های ام آی تی و هاروارد به رابطه پیچیده بین تغذیه، ورزش و بدن انسان پرداخته و بینش های جالبی را به دست آورده اند.
مطالعه جدید ناشی از تحقیقات قبلی انجام شده توسط Manolis Kellis محقق MIT است که بر ناحیه ژن FTO متمرکز شده است که با توده چربی و خطر چاقی مرتبط است. این کار قبلی نشان داد که چگونه ژن‌ها در این منطقه یک مسیر سیگنالینگ را تنظیم می‌کنند که برخی از انواع سلول‌های چربی نابالغ را به سلول‌های چربی سوز یا سلول‌های ذخیره‌کننده چربی تبدیل می‌کند.
از آن زمان، کلیس چشم خود را به ورزش معطوف کرده است تا ببیند چه نقشی در این فرآیند می تواند داشته باشد. کلیس به همراه همکارانش در MIT و دانشکده پزشکی هاروارد، توالی‌یابی RNA تک سلولی را روی بافت ماهیچه‌ای اسکلتی، بافت چربی سفید در اطراف اندام‌های داخلی و بافت چربی سفید زیر پوستی که در زیر پوست یافت می‌شود، انجام داد.
این بافت ها از موش های چهار گروه آزمایشی مختلف تهیه شد. دو گروه از موش‌ها به مدت سه هفته با یک رژیم غذایی معمولی یا رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند و سپس آن گروه‌ها به مدت سه هفته دیگر به یک گروه بی‌تحرک یا یک گروه ورزش با دسترسی به تردمیل تقسیم شدند. سپس بافت‌ها از چهار گروه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و دانشمندان را قادر ساخت تا تعیین کنند کدام با ورزش در 53 نوع سلول مختلف ژن‌ها فعال یا سرکوب شده‌اند.
کلیس گفت: یکی از نکات کلی که ما در مطالعه خود دریافتیم، که کاملاً واضح است، این است که چگونه رژیم غذایی پرچرب همه این سلول‌ها و سیستم‌ها را به یک طریق تحت فشار قرار می‌دهند و به نظر می‌رسد ورزش تقریباً همه آنها را برعکس می‌کند. این مشخص می کند که ورزش واقعاً می تواند تأثیرعمده ای در سراسر بدن داشته باشد.
تجزیه و تحلیل نشان داد در سلول های بنیادی معروف مزانشیمی (MSCs) در مرکز بسیاری از آنها تغییرات جالبی رخ داده است. این سلول‌ها می‌توانند به سلول‌های دیگر مانند سلول‌های چربی یا فیبروبلاست‌هایی که بافت‌ها و اندام‌ها را به هم متصل می‌کنند تمایز پیدا کنند، و دانشمندان دریافتند رژیم غذایی پرچرب توانایی آنها را برای تمایز به سلول‌هایی که چربی را ذخیره می‌کنند، افزایش می‌دهد. همچنین نشان داده شد که ورزش این اثر را معکوس می کند.
علاوه بر این، رژیم غذایی پرچرب باعث شد که سلول های بنیادی مزانشیمی عواملی ترشح کنند که ساختار حمایتی اطراف سلول ها به نام ماتریکس خارج سلولی را تغییر می دهد. این تغییر شکل ماتریکس محیط التهابی تری ایجاد کرد و منجر به ساختار حمایتی جدیدی شد که سلول های ذخیره کننده چربی را در خود جای می دهد.
کلیس گفت: از آنجایی که سلول‌های چربی بیش از حد با لیپیدها بارگیری می‌شوند، استرس شدیدی ایجاد می‌شود و این باعث التهاب با درجه پایین می‌شود که سیستمیک است و برای مدت طولانی حفظ می‌شود. این یکی از عواملی است که به بسیاری از عوارض جانبی چاقی کمک می کند.
به‌طور فزاینده‌ای شاهد تحقیقاتی هستیم که ساعت بدن یا ریتم شبانه‌روزی ما را که می‌تواند بر متابولیسم و رفتار سلول‌های چربی تأثیر بگذارد، آشکار می‌کند، و این مطالعه جدید نیز در این حوزه مرتبط است. نویسندگان دریافتند که رژیم‌های غذایی پرچرب ژن‌های حاکم بر ریتم‌های شبانه‌روزی را سرکوب می‌کنند، در حالی که ورزش اثر معکوس دارد و آنها را تقویت می‌کند. دو مورد از این ژن ها با ژن های انسانی مرتبط با ریتم شبانه روزی و خطر بالای چاقی مطابقت داشتند.
کلیس می گوید: مطالعات زیادی انجام شده است که نشان می دهد ساعتی که در طول روز غذا می خورید در نحوه جذب کالری بسیار مهم است. ارتباط ریتم شبانه روزی بسیار مهم است و نشان می دهد که چگونه چاقی و ورزش در واقع به طور مستقیم بر ریتم شبانه روزی در اندام های خارجی تأثیر می گذارد، که می تواند به طور سیستماتیک بر روی ساعت های دیستال عمل کند و عملکرد سلول های بنیادی و ایمنی را تنظیم کند.
اما دسترسی به غذاهای باکیفیت و توانایی بدنی برای انجام ورزش منظم امری مسلم نیست و سبک زندگی همیشگی برای همه نیست. به همین دلیل، دانشمندان بر این باورند که یافته‌ها از این جهت مهم هستند که به اهداف جدیدی برای ساخت داروهایی اشاره می‌کنند که ممکن است روزی اثرات ورزش را تکرار کنند.
کلیس گفت: درک مکانیسم‌های مولکولی که محرک‌های اثرات مفید ورزش و اثرات مضر رژیم غذایی پرچرب هستند، بسیار مهم است، به طوری که ما بتوانیم بفهمیم که چگونه می‌توانیم مداخله کنیم و داروهایی بسازیم که تاثیر ورزش را تقلید کنند.
