تحقیقات نشان می دهد دارویی که در حال حاضر خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز به دلیل آپنه انسدادی خواب را درمان میکند، می‌تواند برای درمان ADHD در بزرگسالان مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
به گزارش تکناک، اخیرا محققان در بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) نتایج آزمایش شش هفته‌ای خود را منتشر کردند که نشان می‌دهد چگونه داروی سوریامفتول بر 60 بیمار مبتلا به ADHD در رده سنی 18 تا 65 سال تأثیر می‌گذارد و داده‌ها نویدبخش درمان‌های جدید و جایگزین برای این اختلال عصبی است.
سوریامفتول که به عنوان Sunosi تجویز می شود، یک داروی اختلال خواب مهارکننده انتخابی بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین (DNRI) است که بر روی انتقال دهنده های عصبی مغز به روشی مشابه محرک هایی مانند آمفتامین ها به عنوان مثال Adderall، Vyvanse و متیل فنیدات (ریتالین) عمل می کند. با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که محرک‌ها می‌توانند باعث افزایش کوتاه‌مدت خطر حمله قلبی، سکته مغزی و آریتمی‌های قلبی و همچنین سایر مشکلات برای افراد مبتلا به فشار خون بالا شوند.
دکتر کریگ سورمن، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: نتایج ما نشان می دهد که سوریامفتول ممکن است یک درمان ایمن و مؤثر برای ADHD در بزرگسالان باشد. اگرچه در حال حاضر روش های ایمن و مؤثری برای درمان ADHD (attention deficit hyperactivity disorder : neurodevelopmental disorder) وجود دارد، اما این درمان‌ها برای همه افراد مبتلا به ADHD مؤثر نیستند و یا توسط همه بیماران به خوبی تحمل می‌شوند.
در یک آزمایش 3 مرحله ای، به 60 بزرگسال با معیارهای DSM-5 که به ADHD تشخیص داده شده بودند، سوریامفتول (75 یا 150 میلی گرم) یا دارونما به مدت شش هفته داده شد. در طول این آزمایش با بیماران مصاحبه شد و جنبه‌های مختلف درمان با استفاده از مقیاس رتبه‌بندی علائم ADHD ، مقیاس برداشت‌های جهانی بالینی (CGI)، ارزیابی جهانی عملکرد (GAF)و مقیاس خواب‌آلودگی اپورث، شاخص کیفیت خواب (sleep : naturally recurring resting state of mind and body) پیتزبورگ (PSQI)، فهرست رتبه‌بندی رفتار فرم عملکرد اجرایی- بزرگسالان (BRIEF-A)، و مقیاس خودگزارش‌دهی ADHD بزرگسالان (MASRS) ، سنجیده شد.
بین هفته سوم و ششم، افرادی که از سوریامفتول استفاده می کردند، امتیاز AISRS بالاتری نسبت به گروهی که دارونما استفاده می کردند داشتند و در پایان آزمایش، تعداد قابل توجهی از بیماران مصرف کننده دارو عملکرد اجرایی بسیار بهبود یافته ای را از خود نشان دادند. نکته مهم این است که این دارو تأثیر قابل توجهی بر کیفیت خواب، ضربان قلب یا فشار خون نشان نداد. عوارض جانبی این دارو، جزئی و مطابق با سایر درمان‌های ADHD بود، از جمله کاهش اشتها، سردرد و برخی نگرانی‌های گوارشی.
با توجه به پیچیدگی‌های ADHD در بزرگسالان و دشواری در درمان آن در صورت محدود شدن به عدم تحمل محرک‌ها، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که با بررسی یک داروی از قبل تأیید شده، امکانات بیشتری فراهم می‌شود. همچنین، اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در بزرگسالان با بسیاری از بیماری‌های دیگر همبستگی دارد.
دکتر سورمن گفت: مطالعات بزرگ‌تر که این یافته‌ها را تکرار می‌کنند، می‌توانند شواهد قوی از مزایا و تحمل‌پذیری این دارو را به عنوان یک درمان تأیید کنند. یافته‌های ما امید به روش جدیدی برای حمایت از چالش‌های روزانه‌ای که افراد مبتلا به ADHD با آن مواجه هستند، ارائه می‌دهد.
