پژوهشگران در دانشکده پزشکی Icahn Mount Sinai، جزئیات پیچیده‌ای را در مورد نحوه تعامل برخی داروهای روانگردان با گیرنده‌های سروتونین فاش کرده‌اند که احتمال اثرات درمانی بر بیماری‌های عصبی_روانی مانند افسردگی و اضطراب را به همراه دارد.
به گزارش تکناک، این مطالعه که در مجله نیچر منتشر شده، بر تعامل این داروها با یک گیرنده کمتر شناخته شده سروتونین در مغز، یعنی گیرنده ۵-HT۱A، تمرکز دارد و پیشرفت‌های درمانی در نمونه‌های حیوانی را نشان می‌دهد.
آدری وارن، نویسنده اول مقاله و دانشجوی دکتری در دانشکده علوم پزشکی بیومدیکال در آیکان مونت سینای می‌گوید: «روانگردان‌هایی مانند LSD و psilocybin وارد آزمایش‌های بالینی شده‌اند و نتایج اولیه امیدوارکننده‌ای به همراه داشته‌اند، اگرچه هنوز ما نمی‌دانیم چگونه آنها با هدف‌های مولکولی مختلف در مغز تعامل دارند که منجر به ایجاد اثرات درمانی می‌شود.
مطالعه ما برای اولین بار نشان می‌دهد که چگونه گیرنده‌های سروتونین مانند ۵-HT۱A احتمالاً تأثیرات ذهنی تجربه روانگردان را تعدیل می‌کنند و همچنین نقش محوری آنها در نتایج درمانی مشاهده شده بالینی را بازی می‌کنند.»
یافته‌ها و پیامدها
LSD و 5-MeO-DMT، یک روانگردان که در ترشحات نوعی وزغ در رود کلرادو یافت می‌شود، به واسطه اثرات توهم آور خود از طریق گیرنده سروتونین ۵ – HT2A شناخته شده‌است. اگرچه این داروها – HT1A را فعال می‌کنند اما یک هدف درمانی معتبر برای درمان افسردگی و اضطراب هستند.
این تیم در همکاری با دالیبور سامز، پروفسور دپارتمان شیمی در دانشگاه کلمبیا، مشتقات 5-MeO-DMT را در سنجش های سیگنالینگ سلولی و میکروسکوپ کرایو الکترونی سنتز و آزمایش کردند تا اجزای شیمیایی را که به احتمال زیاد باعث ایجاد آن می شوند، شناسایی کنند. دارویی که ترجیحاً 5-HT1A را نسبت به 5-HT2A فعال می کند به عبارت دیگر، آنها به دنبال شناسایی ترکیبات شیمیایی خاصی بودند که بیشتر گیرنده 5-HT1A را فعال کنند و این فعال‌سازی ترجیحی می‌تواند برای درمان‌های آینده مهم باشد.
این آزمایش منجر به کشف این شد که ترکیبی به نام 4-F، 5-MeO-PyrT به عنوان ماده‌ای با بیشترین انتخاب‌گری برای فعال کردن گیرنده‌ی 5-HT1A در میان سری ترکیبات مورد آزمایش، شناخته شود. دکتر لیونا پاریس، که در آزمایشگاه اسکات روسو کار می‌کند، این ترکیب را در یک نمونه موش افسرده آزمایش کرد و نشان داد که 4-F, 5-MeO-PyrT اثراتی شبیه به داروهای ضدافسردگی دارد که به طور موثر توسط گیرنده‌ی 5-HT1A ایجاد می‌شوند. به زبان ساده‌تر، این ترکیب می‌تواند به عنوان یک داروی ضدافسردگی عمل کند که عملکرد آن از طریق تحریک یک نوع خاص از گیرنده‌های سروتونین در مغز است.
(ترجمه عکس 1: محققان Icahn Mount Sinai تصاویر دقیقی از گیرنده سروتونین و هدف دارویی تایید شده بالینی 5 HT1A با استفاده از میکروسکوپ الکترونی کرایو گرفتند تا نشان دهند که چگونه مواد روانگردان LSD و 5 MeO DMT و یک مشتق انتخابی 5 HT1A 5 MeO DMT (4 F، 5 MeO PyrT) به یکدیگر متصل می شوند. این تیم همچنین کشف کرد که 4 F, 5 MeO DMT دارای اثرات ضد افسردگی در مدل های موش با واسطه 5 HT1A است که به طور بالقوه به اثرات درمانی روانگردان های استفاده شده در مطالعات بالینی کمک می کند. دست‌اندرکاران: آدری وارن، کاندیدای دکترا و دانیل واکر. دکترا، استادیار علوم فارماکولوژی و علوم اعصاب در Icahn Mount Sinai)
نویسنده ارشد دانیل واکر، دکتر، استادیار علوم فارماکولوژیک و علوم اعصاب در Icahn Mount توضیح می‌دهد: «ما توانستیم چارچوب 5 MeO DMT/سروتونین را تنظیم کنیم تا حداکثر فعالیت را در رابط 5 HT1A و حداقل فعالیت را در 5 HT2A به دست آوریم. یافته‌های ما نشان می‌دهد که گیرنده‌های غیر از 5 HT2A نه تنها اثرات رفتاری ناشی از روانگردانها را تعدیل می‌کنند، بلکه ممکن است به میزان قابل‌توجهی پتانسیل درمانی آنها را افزایش دهند.
در واقع، ما از این موضوع که در حال حاضر در چندین آزمایش بالینی برای افسردگی در حال آزمایش است، شگفت زده شدیم. ما معتقدیم که مطالعه ما به درک بهتری از فارماکولوژی پیچیده داروهای روانگردان که شامل بسیاری از انواع گیرنده است منجر خواهد شد.
در واقع، محققان بر اساس یافته های خود امیدوار هستند که به زودی می توان داروهای مشتق شده جدید از روانگردانها را ساخت که خواص توهم زایی داروهای فعلی را ندارند. انتظارات تیم تحقیقاتی با این کشفیات بالا رفته است، زیرا ترکیب اصلی آنها که یک آنالوگ بسیار انتخابی برای گیرنده 5-HT1A به 5-MeO-DMT است، اثرات ضدافسردگی نشان داده بدون اینکه توهم‌های مرتبط با گیرنده 5-HT2A را ایجاد کند.
این کشف نشان‌دهنده پیشرفت مهمی در توسعه داروهای ضدافسردگی است که ممکن است بتوانند بدون عوارض جانبی مثل توهم‌زا بودن، تاثیر بسیار مثبتی بگذارند.
از اهداف کوتاه‌مدت دانشمندان بررسی تأثیر 5-MeO-DMT در مدل‌های پیش بالینی افسردگی است. به دلیل محدودیت‌های تحقیقاتی مربوط به داروهای روانگردان، مطالعات درگیر با مشتقات 5-MeO-DMT به مدل‌های حیوانی محدود شده‌اند. نویسنده اول، وارن، تأکید می‌کند که روانگردانها اثرات فیزیولوژیکی پیچیده‌ای دارند که شامل انواع مختلفی از گیرنده‌ها می‌شود و حالا آنها آماده‌اند تا بر اساس این یافته‌ها، داروهای درمانی بهبود یافته‌ای را برای طیف گسترده‌ای از اختلالات سلامت روان تولید کنند.
