دانشمندان MIT در حال همکاری با ناسا برای ساخت قطعات آزمایشی در فضا به عنوان بخشی از یک برنامه تحقیقاتی هستند.
به گزارش تکناک، این آزمایش جدید یکی از بزرگترین موانعی که سازندگان در اینجا روی زمین با آن روبرو هستند را برطرف می کند.
گزارش PopSci نشان می‌دهد که فرآیند جدید یک پوست سیلیکونی انعطاف‌پذیر را با رزین مایع پر می‌کند تا زمانی که به قطعه مورد نیاز شبیه شود. به دلیل اثرات گرانش، این روش ساخت روی زمین امکان پذیر نخواهد بود.
علاوه بر این، پوست و رزین هر دو به صورت تجاری در دسترس هستند، محصولاتی که در بازار عرضه می شوند و در دسترس هستند، به این معنی که این سبک خاص از ساخت ساز در فضا می تواند متداول شود.
دانشمندان MIT در حال آزمایش روش جدیدی در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) هستند. برای انجام این کار، آنها از یک جعبه فلزی استفاده می کنند که تقریباً به اندازه یک کیس کامپیوتر رومیزی است. در قسمت داخلی، یک نازل رزین را به پوسته های سیلیکونی تزریق می کند که به شکل قطعه مورد نیاز ساخته شده است.
رزین به نور ماوراء بنفش حساس است، بنابراین مرحله نهایی این است که یک فلاش نور UV رزین را سفت کند و کل قسمت را به یک ساختار جامد تبدیل کند. پس از تنظیم محل استقرار قطعه، دانشمندان می توانند پوست سیلیکونی را جدا کنند و تنها قسمت تمام شده را در داخل باقی بگذارند.
جعبه فلزی مورد استفاده برای این فرآیند در 23 نوامبر به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شد. قرار است 45 روز در ایستگاه مداری حضور داشته باشد و سپس به زمین بازگردد. برنامه این است که جعبه قطعات تولید شده را به زمین بازگرداند تا محققان MIT آن را تجزیه و تحلیل کنند. اگر آنها از نتایج راضی باشند، احتمالاً آزمایش بعدی را روی ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام می‌دهند که طی آن قطعات پیچیده‌تری خواهند ساخت. در نهایت، آنها می خواهند این فرایند را با ساخت قطعات در فضای باز خارج از ایستگاه فضایی بین المللی آزمایش کنند.
کاهش شدید هزینه ماموریت های فضایی
مدتهاست که میکروگرانش مزایای واضحی را در مورد کاربردهای بالقوه تولید ارائه می دهد و بنابراین چندین سازمان در حال کار بر روی راه حل های جدید تولید در فضا هستند.
یکی از آن ها، ThinkOrbital، طراحی پلت فرمی برای ساخت قطعات در فضا و مقابله با مشکل رو به رشد زباله های فضایی است. علاوه بر این، می تواند با موشک استارشیپ کاملا قابل استفاده مجدد اسپیس ایکس در حال توسعه سازگار باشد.
دانشمندان MIT بر این باورند که روش آنها در نهایت می تواند برای ساخت مجموعه کاملی از قطعات مورد نیاز برای ایستگاه فضایی و اکتشافات فضایی بدون تکیه بر هیچ ماده ای از زمین به جز رزین و سیلیکون قابل استفاده باشد.
این امر هزینه ماموریت های فضایی را به شدت کاهش می دهد و اتکا به ماموریت های پرهزینه حمل محموله را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. به جای بلند کردن قطعات سنگین در فضا در صورت لزوم، فضانوردان آینده می توانند کاتالوگی از اشکال مرجع برای قالب های سیلیکونی و منابع رزین کافی را نگه دارند. تنها کاری که آنها باید انجام دهند این است که به جعبه اجازه دهند تا جادوی خود را انجام دهد.
