تحقیقات جدید حاکی از آن است تغییرات محیطی که باعث اولین انقراض دسته جمعی تاریخ شده، میلیون‌ها سال زودتر از آنچه دانشمندان تصور می‌کردند اتفاق افتاده است.
به گزارش تکناک، زمین در حال حاضر در میان یک انقراض دسته جمعی قرار دارد و سالانه هزاران گونه را از دست می دهد.
بیشتر دایناسورها 66 میلیون سال پیش در پایان دوره کرتاسه ناپدید شدند. پیش از آن، تقریباً ۲۵۲ میلیون سال پیش، اکثر موجودات زمین بین دوره‌های پرمین و تریاس از بین رفته بودند.
به لطف تلاش‌های محققان دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه و موسسه پلی تکنیک ویرجینیا، اکنون مشخص شده است که انقراض مشابهی 550 میلیون سال پیش، در دوره ادیاکاران رخ داده است. این کشف مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ثبت شده است.
اگرچه مشخص نیست که آیا این یک انقراض جمعی واقعی است یا خیر، درصد موجودات زنده از دست رفته این حادثه مشابه رویداد های دیگر، از جمله رویداد فعلی و در حال انجام است.
محققان بر این باورند که تغییرات محیطی مقصر از بین رفتن تقریباً 80 درصد از موجودات دوره ادیاکران است که اولین اشکال حیات پیچیده و چند سلولی روی این سیاره بودند.
چنی تو اکولوژیست از UCR و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: سوابق زمین‌شناسی نشان می‌دهد که اقیانوس‌های جهان در آن زمان مقدار زیادی اکسیژن از دست داده‌اند، و تعداد معدودی از گونه‌هایی که زنده مانده‌اند بدن‌هایی داشتندکه برای محیط‌های با اکسیژن کمتر سازگار شده بود.
بر خلاف انقراض بعدی، ثبت این اولین مورد دشوارتر بود زیرا موجوداتی که از بین رفتند بدن نرمی داشتند و به خوبی در آثار فسیلی حفظ نشدند.
راشل سورپرنانت ، اکولوژیست از UCR و یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه اظهار کرد: ما به چنین رویدادی مشکوک بودیم، اما برای اثبات آن باید پایگاه داده عظیمی از شواهد جمع‌آوری می‌کردیم. این تیم تقریباً محیط زیست، اندازه بدن، رژیم غذایی، توانایی حرکت و عادات حیوانات شناخته شده دوره ادیاکاران را ثبت کردند.
با این پروژه، محققان به دنبال تکذیب این ادعا بودند که تلفات عمده حیات حیوانات در پایان دوره ادیاکاران چیزی غیر از انقراض بوده است. برخی قبلاً معتقد بودند که این رویداد را می‌توان اینگونه توضیح داد که داده ها درست جمع‌آوری نشده یا تغییراتی در رفتار حیوانات مانند ورود شکارچیان اتفاق افتاده است.
آنها همچنین نسبت حجم موجودات به مساحت سطح ردیابی کردند، اندازه گیری ها که نشان می دهد کاهش سطح اکسیژن مقصر مرگ و میر است. هدر مک کندلس ، اکولوژیست از UCR و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: اگر ارگانیسم نسبت بالاتری داشته باشد، می‌تواند مواد مغذی بیشتری دریافت کند، و بدن حیواناتی که در دوره بعدی زندگی می‌کردند به این روش سازگار شده‌اند.
ایده اولیه این پروژه از یک کلاس درسی تحصیلات تکمیلی که توسط Mماری دروزر اکولوژیست از UCR اداره میشد، آغاز شد. بدین صورت که مقرر گردید در کلاس بعدی، دانش آموزان منشا این حیوانات را به جای انقراض آنها بررسی می کنند.
موجودات دوره ادیاکاران با استانداردهای امروزی عجیب تلقی می شوند. بسیاری از حیوانات می‌توانستند حرکت کنند، اما شباهت زیادی به حیوانات امروزه نداشتند. در میان آنها Obamus coronatus، موجودی دیسکی شکل و Attenborites janeae، یک موجود بیضی شکل کوچک شبیه به کشمش به نام طبیعت شناس انگلیسی، سر دیوید آتنبرو، نامگذاری شده بودند.
دروزر گفت: این حیوانات اولین آزمایش تکاملی روی زمین بودند، اما آنها تنها حدود 10 میلیون سال دوام آوردند که در مقیاس تکامل خیلی طولانی نیست.
اگرچه مشخص نیست که چرا سطح اکسیژن در پایان دوران به شدت کاهش یافته است، اما واضح است که چنین تغییرات محیطی می‌تواند زندگی را روی کره زمین بیشتر از هر زمان دیگری بی ثبات کننده و نابودگر کرده باشد. چنین تغییراتی باعث تمام انقراض های جمعی از جمله انقراض فعلی شده است.
فیلیپ بوان، زمین شناس دانشگاه کالیفرنیا و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: همبستگی قوی بین موفقیت موجودات زنده و یا به عبارت دیگر «نقطه آبی کمرنگ» وجود دارد.
هیچ چیز در برابر انقراض مصون نیست. ما می‌توانیم تأثیر تغییرات آب و هوا را بر اکوسیستم‌ها ببینیم و باید به اثرات مخرب آن در برنامه‌ریزی‌های آینده اشاره کنیم.
