تحقیقات نشان می دهد حداقل 300 هزار سال است که انسان ها از پوست خرس برای محافظت از خود در برابر هوای سرد استفاده می کنند.
به گزارش تکناک، این موضوع توسط برش هایی که روی متاتارس و فالانکس که گونه هایی از خرس غارنشین هستند،در نیدرزاکسن آلمان، کشف شده است.
همین کشف موجب یکی از قدیمی ترین مثال ها برای استفاده از پوست خرس (bear : large carnivoran mammal of the family Ursidae) در جهان می شوند.
این تحقیق توسط یک تیم باستان شناسی از دانشگاه توبینگن،مرکز تکامل انسان انجام شد.این مطالعه در مجله تکامل انسانی منتشر شده است.
ایوو ورهیژن محقق توبینگن توضیح می دهد: علائم برش روی استخوان ها اغلب در باستان شناسی به عنوان نشانه ای از استفاده از گوشت درنظر گرفته می شود.اما به سختی می توان گوشتی را از استخوان های دست و پا بازیابی کرد.در این صورت می‌توان چنین برش‌های ظریف و دقیقی را به خالی کردن دقیق پوست نسبت داد.
لباس زمستانی خرس شامل موهای بلند بیرونی است که یک لایه محافظ هوا را تشکیل می دهد و موهای کوتاه و متراکم که عایق خوبی را ایجاد می کنند. خرس‌ها، از جمله خرس‌های منقرض شده غار، برای خواب زمستانی به یک پوشش بسیار عایق نیاز داشتند.این محقق می گوید: این علائم برش تازه کشف شده نشان می دهد که حدود 300هزار سال پیش، مردم شمال اروپا تا حدی به لطف پوست گرم خرس توانستند در زمستان زنده بمانند.
غریزه قوی برای شکار
اما پوست خرس چگونه بدست می آمد؟ ایوو ورهیژن ادامه می‌دهد: شونینگن نقش مهمی در بحث درباره منشا شکار دارد، زیرا قدیمی‌ترین نیزه‌های جهان در اینجا کشف شده‌اند.آیا مردم آن زمان خرس هم شکار می کردند؟ این محقق می گوید که نشانه هایی برای این موضوع وجود دارد.
اگر فقط حیوانات بالغ در یک نقاطه باستان شناسی یافت شوند، این معمولاً به عنوان نشانه شکار در نظر گرفته می شود،مثلا در شونینگن، تمام استخوان ها و دندان های خرس متعلق به افراد بالغ است که آنها را شکار کرده اند. وی گفت: علاوه بر این، پوست خرس باید مدت کوتاهی پس از مرگ حیوان برداشته شود، در غیر این صورت موها از بین می روند و پوست غیرقابل استفاده می شود. او توضیح می‌دهد: از آنجایی که حیوان پوست کنده شده بود،پس می توان نتیجه گرفت که مدت زیادی از مرگ او نگذشته بوده است.
پروفسور نیکلاس کونارد، رئیس پروژه تحقیقاتی شونینگن می گوید که این یافته چشم انداز جدیدی را باز می کند. محل آثار برش نشان می دهد که خرس های غار برای پوست خود نیز مورد بهره برداری قرار گرفته اند. کنارد می‌گوید:بنابراین حیوانات نه تنها برای غذا استفاده می‌شدند، بلکه پوست آنها برای زنده ماندن در سرما نیز ضروری بود. استفاده از پوست خرس احتمالاً سازگاری کلیدی انسان های اولیه با آب و هوای شمال است.
