نابودی موثر تومورهای سرطانی با یک روش جدید

دانشمندان نوع جدیدی از سلول های T ژنتیکی را ساخته اند که می تواند به طور موثر تومورهای سرطانی جامد را از بین ببرد.

به گزارش تکناک، سلول های سرطانی به دلیل فرار از تشخیص توسط سیستم ایمنی بدن بدنام هستند و همین مسئله درمان آنها را دشوار می کند.

سلول های T کشنده بخش مهمی از پاسخ ایمنی بدن هستند. آنها محافظان بدن هستند و به طور فعال برای از بین بردن چیزهایی که به بدن تعلق ندارند، مانند عفونت ها و سایر بیماری ها، در بدن پرسه می زنند. سلول‌های T کشنده گیرنده‌های سطحی دارند که مهاجمان خارجی و سلول‌های غیرطبیعی را شناسایی کرده و به آنها متصل می‌شوند و آنها را از بین می‌برند.

سلول‌های سرطانی می‌توانند از شناسایی توسط سلول‌های T قاتل فرار کنند و این موضوع نابودی آنها را دشوار می‌کند. اما راهی وجود دارد که می‌توان سلول‌های T بدن را برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی «آموزش» داد و آن هم استفاده از سلول‌های T گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) است. این سلول‌های مهندسی ژنتیکی شده توسط گیرنده‌ای جدید که به آنها اجازه می‌دهد به سلول‌های سرطانی متصل شوند،  آن‌ها را از بین می برد.

سرطان های مختلف، انواع مختلفی از آنتی ژن ها را دارند و هر نوع ایمونوتراپی توسط سلول T CAR برای مبارزه با یک آنتی ژن سرطانی خاص طراحی شده است. تاکنون سلول های T CAR برای درمان سرطان لنفوسیتی مزمن (CLL) و سرطان هوچکین، با میزان موفقیت 35 تا 70 درصد استفاده شده اند، اما این سلول ها در درمان تومورهای سرطان جامد موفقیت کمتری داشته اند.

اکنون، محققان مرکز سرطان پیتر مک کالوم در استرالیا، اثربخشی نوع جدیدی از سلول T CAR را در درمان تومورهای جامد آزمایش کرده‌اند.

پل نیسون، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: در حالی که درمان با سلول های T CAR در برخی از انواع سرطان های خون مانند لوسمی، لنفوم و میلوما تایید شده است، اما موفقیت این سلول ها در سرطان های جامد محدود است. این موضوع به دلیل عواملی از جمله گسترش ضعیف سلول های T CAR، پایداری سلول های سرطانی و خستگی بدن در هنگام مبارزه با تومور سرطانی است.

برای شروع، محققان از یک سلول T جوان تر که بیشتر شبیه سلول های بنیادی است، به عنوان جایگزین استفاده کردند. این سلول‌ها که سلول‌های CAR T شبه T نامیده می‌شوند، توانایی افزایش یافته ای برای تولید مثل در هنگام حمل گیرنده CAR دارند و برای مدت طولانی تری در بدن باقی می‌مانند. آزمایش این سلول های جدید، نتایج امیدوارکننده ای به همراه داشت.

نکته مهم این است که این سلول‌های T دقیقا مانند آنتی ژن CAR عملکرد ضد تومور را در ظرف کشت آزمایشگاه و در چهار نمونه بالینی بهبود بخشیده‌اند. در واقع آن‌ها می توانند تومورهای جامد از قبل موجود را زمانی که با یک داروی بازرسی به نام anti-PD-1 ترکیب می شود، کاملاً ریشه کن کنند.

برای تشخیص سلول‌های طبیعی از سلول‌های بیگانه، سیستم ایمنی از پروتئین‌های «نقطه بازرسی» روی سلول‌های ایمنی استفاده می‌کند که این پروتئین ها مانند کلیدهایی عمل می‌کنند که برای شروع پاسخ ایمنی باید روشن یا خاموش شوند. داروهای آنتی بادی مونوکلونال را می توان برای هدف قرار دادن این پروتئین های ایست بازرسی طراحی کرد و اگرچه مستقیماً سلول های سرطانی را از بین نمی برد، اما به سیستم ایمنی کمک می کند تا بهتر به سلول های سرطانی حمله کند.

PD-1 یک پروتئین نقطه بازرسی بر روی سلول های T است که به عنوان یک کلید خاموش عمل می کند و از حمله سلول های T به سایر سلول های بدن جلوگیری می کند. آنتی بادی های مونوکلونال که PD-1 را هدف قرار می دهند، می توانند این اتصال را مسدود کنند از این رو، anti-PD-1، و پاسخ ایمنی بدن را در برابر سلول های سرطانی تقویت می کنند.

محققان می‌توانند سلول‌های CAR T مانند T کاملاً کاربردی را به‌جای 14 روز بطور استاندارد در 6 روز تولید کنند که این روش را مقرون‌به‌صرفه و مقیاس‌پذیر می‌کند.

آنها امیدوارند که نسل بعدی سلول های T CAR را در آزمایشات بالینی بر روی کودکان مبتلا به سرطان خون که درمان آن دشوار است، قبل از درمان انواع دیگر سرطان، آزمایش کنند.

نیسون می گوید: ما قصد داریم از این سلول ها در سرطان کودکانی که به درمان مقاوم هستند، استفاده کنیم. ما معتقدیم روش ما محصول CAR T-cell را با محصولی که عملکرد ضد تومور ثابت و توانایی مهمی برای ماندگاری دارد، هماهنگ می‌کند. هنگامی که نشان دادیم این سلول ها ایمن هستند، توجه خود را به توسعه این درمان برای از بین بردن سرطان های جامد در کودکان، از جمله استئوسارکوم و نوروبلاستوما معطوف خواهیم کرد.

استئوسارکوم (سارکوم استئووژنیک) نوعی سرطان استخوان است که اغلب در استخوان های بلند بازوها و پاها دیده می شود. این سرطان در نوجوانان و جوانان رایج است. نوروبلاستوما در سلول های عصبی نابالغ (نوروبلاست ها) شروع می شود و می تواند در نواحی مختلف بدن ایجاد شود و اغلب در نوزادان و کودکان زیر پنج سال رخ می دهد.