تیمی از دانشگاه های ژنو و مونیخ موفق به تولید یک نانوذره کاملاً زیست تخریب‌پذیر شدند که قادر است داروی ضدالتهابی جدید را مستقیماً به ماکروفاژها (سلول‌هایی که در آن واکنش‌های التهابی کنترل‌نشده ایجاد می‌شود) ارائه دهد.
به گزارش تکناک، استفاده از نانوذرات برای محصور کردن یک دارو برای محافظت از بدن تا زمانی که به نقطه اثر خود برسد، به طور گسترده ای در حال مطالعه است. با این حال، این امر مستلزم شناسایی نانوذره مناسب برای هر دارو با توجه به یک سری پارامترهای دقیق است.
در بررسی اثربخشی این نانوذره، دانشمندان از روش غربالگری آزمایشگاهی استفاده کردند، بنابراین نیاز به آزمایش بر روی حیوانات محدود شد. این نتایج که اخیراً در مجله Controlled Release منتشر شده است، راه را برای یک درمان ضد التهابی بسیار قدرتمند و هدفمند باز می کند.
التهاب یک پاسخ فیزیولوژیکی ضروری بدن برای دفاع از خود در برابر عوامل بیماری زا مانند باکتری است. با این حال،ممکن است زمانی این التهاب ها به یک بیماری مزمن مانند سرطان‌ها، بیماری‌های خودایمنی یا برخی عفونت‌های ویروسی تبدیل شوند که این مسئله می‌تواند مشکل‌ساز شود. درمان های زیادی در حال حاضر برای این مسئله وجود دارند، اما عملکرد آنها اغلب خیلی هدفمند نیست چون دوزهای بالایی برای این گونه درمان ها مورد نیاز است و عوارض جانبی متعددی در آن ها دیده شده است. ماکروفاژها سلول های ایمنی بزرگی هستند که عملکرد طبیعی آنها، جذب پاتوژن ها و تحریک التهاب برای از بین بردن آنها است و اغلب در بیماری های التهابی دخیل هستند. هنگامی که پاتوژن ها بیش از حد فعال می شوند، یک پاسخ التهابی بیش از حد ایجاد می کنند که به جای محافظت از بدن، بر علیه خود بدن فعال می شود.
Necrosulfonamide (NSA) یک مولکول جدید است که از آزاد شدن چندین واسطه مهم پیش التهابی جلوگیری می کند، بنابراین یک پیشرفت امیدوارکننده برای کاهش انواع خاصی از التهاب است. با این حال، از آنجایی که این مولکول طبیعت بسیار آبگریزی دارد، در جریان خون، ضعیف حرکت می‌کند و می‌تواند بسیاری از انواع سلول‌ها را هدف قرار دهد و اثرات بالقوه سمی ایجاد کند.
گابی پالمر، استاد دپارتمان پزشکی و مرکز تحقیقات التهاب ژنو در دانشکده پزشکی UNIGE، که این مطالعه را هدایت کرده است، می گوید: به همین دلیل است که این مولکول هنوز به عنوان دارو در دسترس نیست. استفاده از یک نانوذره به‌عنوان وسیله ای برای حمل‌ونقل، می‌تواند این کاستی‌ها را با رساندن دارو مستقیماً به ماکروفاژها برای مبارزه با بیش فعال‌سازی التهابی در محلی که شروع می شود، دور بزند.
سه نانوذره زیر میکروسکوپ
دانشمندان نانوذرات متخلخل مختلفی را آزمایش کردند که معیار اصلی این نانوذرات کاهش سمیت و دوز مورد نیاز و همچنین توانایی آزادسازی دارو تنها زمانی که نانوذره به داخل ماکروفاژها برسد، بود.
محققان می گویند که ما از یک فناوری غربالگری آزمایشگاهی استفاده کردیم که چند سال پیش روی سلول‌های انسان و موش توسعه دادیم. کارول بورکوین، استاد دانشکده‌های UNIGE (موسسه علوم دارویی غرب سوئیس) و پزشکی (بخش بیهوشی، فارماکولوژی، مراقبت‌های ویژه و فوریت‌ها) توضیح می‌دهد که این موضوع باعث صرفه‌جویی در زمان می‌شود و نیاز به استفاده از نمونه های حیوانی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.بنابراین، تنها نانوذرات امیدوارکننده روی موش‌ها آزمایش شدند که پیش‌نیاز آزمایش‌های بالینی روی انسان است.
سه نانوذره بسیار متفاوت با تخلخل بالا مورد بررسی قرار گرفتند: یک نانوذره مبتنی بر سیکلودکسترین که ماده‌ای است که معمولاً در لوازم آرایشی یا مواد غذایی صنعتی استفاده می‌شود، یک نانوذره فسفات منیزیم متخلخل، و در نهایت یک نانوذره سیلیکا متخلخل. بارت بورزما، دانشجوی دکترا می‌گوید: اولین نانوذره در رفتار جذب سلولی رضایت‌بخش نبود، در حالی که دومی نتیجه معکوس داشت،یعنی باعث آزاد شدن واسطه‌های التهابی شد و به جای مبارزه با آن، واکنش التهابی را تحریک کرد.
وی در ادامه گفت: از سوی دیگر، نانوذره سیلیس متخلخل، تمام معیارها را برآورده کرد،یعنی کاملاً زیست تخریب‌پذیر بود، اندازه مناسبی داشت که می توانست توسط ماکروفاژها بلعیده شود، و قادر بود دارو را بدون اینکه خیلی زود آزاد کند، در منافذ متعدد خود جذب کند. همچنین اثر ضد التهابی آن نیز بسیار قابل توجه بود.
اسفنج های ریز سیلیس
سایر نانواسفنج‌های سیلیسی که توسط یک تیم تحقیقاتی آلمانی-سوئیسی ساخته شده بودند، قبلاً کارایی خود را در انتقال داروهای ضد تومور ثابت کرده بودند. کارول بورکوین می‌گوید: این نانوذرات، داروی بسیار متفاوتی را حمل می‌کنند که سیستم ایمنی را مهار می‌کند. سیلیس مزوپور به طور فزاینده ای خود را به عنوان یک نانوذره انتخابی در زمینه داروسازی نشان می دهد، زیرا بسیار موثر، پایدار و غیرسمی است. با این وجود، هر دارویی به یک حامل سفارشی نیاز دارد؛به این معنی که شکل، اندازه، ترکیب و مقصد ذرات باید هر بار مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. ترکیب این داروی ضد التهابی قوی و این نانوذرات سیلیسی مزوپور، هم افزایی امیدوارکننده‌ای را نشان می‌دهد که باید توسط این تحقیقاتی مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.
