محققان دریافتهاند که حتی مقادیر کم گرد و غبار صحراها میتواند سلامت موجودات میکروسکوپی و گیاهمانند دریاها و اقیانوس ها را بهبود ببخشد.
به گزارش تکناک، یک مطالعه جدید نشان می دهد که گرد و غبار معدنی خشکی ها نقش مهمی در بارور کردن فیتوپلانکتون های اقیانوسی ایفا می کند، که برای آب و هوا، چرخه کربن و شبکه غذایی دریایی کره زمین ضروری هستند.
در چند دهه گذشته، دانشمندان رویدادهای لقاح طبیعی اقیانوسها را مشاهده کردهاند. قسمتهایی که تودههایی از خاکستر آتشفشانی، گرد توده های یخ، دوده آتشسوزی ها و گرد و غبار صحرا بر روی سطح دریا میوزند و شکوفا شدن عظیم فیتوپلانکتونها را تحریک میکنند.
در مطالعه جدیدی که در 5 می در مجله Science منتشر شد، تیمی از محققان از دانشگاه ایالتی اورگان، دانشگاه مریلند و ناسا مشاهدات ماهوارهای را با یک مدل رایانهای پیشرفته ترکیب کردند تا چگونگی بارور شدن فیتوپلانکتون ها در اقیانوس را توسط گرد و غبار معدنی از سطح زمین بررسی کنند.
فیتوپلانکتون ها در نزدیکی سطح اقیانوس شناور هستند و عمدتاً از نور خورشید و مواد مغذی معدنی که از اعماق بالا می آیند یا در رواناب های ساحلی به دریا شناور می شوند، زندگی می کنند. اما گرد و غبار صحرای غنی از مواد معدنی که توسط بادهای شدید منتقل می شود و در اقیانوس ها رسوب می کند همچنین نقش مهمی در سلامت و فراوانی فیتوپلانکتون ها ایفا می کند.
این تصویر که در 8 آوریل 2011 توسط طیف رادیومتر تصویربرداری با وضوح متوسط (MODIS) در ماهواره Terra ناسا به دست آمد، غبار صحرا را بر فراز خلیج بیسکای نشان می دهد. شکوفایی فیتوپلانکتون در خلیج باعث می شود آب سبز و آبی روشن به نظر برسد. رسوبات به احتمال زیاد در برخی از رنگ ها نقش دارند، به خصوص در مناطق نزدیک به ساحل.
بر اساس این مطالعه جدید، رسوب گرد و غبار بر روی اقیانوس حدود 4.5 درصد از تولید سالانه صادرات جهانی را پشتیبانی می کند. اندازه گیری اینکه چه مقدار کربن را فیتوپلانکتون ها در طول فرایند فوتوسنتز جذب میکنند به اعماق اقیانوس باز می گردد.
فیتوپلانکتون ها نقش زیادی در آب و هوا و چرخه کربن زمین بازی می کنند. آنها مانند گیاهان زمینی حاوی کلروفیل هستند و از طریق فتوسنتز انرژی را از نور خورشید می گیرند. آنها در این فرآیند اکسیژن تولید می کنند و مقدار زیادی دی اکسید کربن را به طور بالقوه در مقیاسی قابل مقایسه با جنگل های بارانی جذب می کنند. آنها در انتهای یک هرم غذایی در سراسر اقیانوس قرار دارند که از زئوپلانکتون های کوچک گرفته تا ماهی و نهنگ ها را شامل می شود.
لورین ریمر، یکی از نویسندگان این مطالعه، و استاد دانشگاه مریلند بالتیمور، گفت که ذرات گرد و غبار می توانند هزاران مایل قبل از سقوط به اقیانوس سفر کنند، جایی که فیتوپلانکتون ها را در فواصل طولانی از منبع غبار تغذیه می کنند.
