مطالعات نشان می دهد رژیم غذایی غنی از ویتامین A یا مشتقات آن ممکن است به کاهش احتمال ایجاد التهاب دردناک پانکراس در کودکان و بزرگسالان جوان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (سرطان خونALL) در طول شیمی درمانی کمک کند.
به گزارش تکناک، پتانسیل یک راه حل غذایی برای جلوگیری از یک عارضه جانبی خطرناک مرتبط با شیمی درمانی در مطالعه ای که اخیراً در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است برجسته شده است. این تحقیق تحت رهبری دکتر سهیل حسین، رئیس بخش گوارش، کبد و تغذیه کودکان در دانشگاه استنفورد و آنیل گود جگا، زیست شناس محاسباتی از مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سینسیناتی انجام شد.
برای افراد مبتلا به ALL، درمان با آنزیم آسپاراژیناز منجر به کاهش میزان آسپاراژین در گردش خون می شود که سلول‌های سرطانی به آن نیاز دارند اما نمی‌توانند خود آن را بسازند. کاهش این ماده به از بین رفتن سلول های سرطانی کمک می کند. این دارو که اغلب در ترکیب با سایر شیمی‌درمانی‌ها استفاده می‌شود، از طریق تزریق در ورید، ماهیچه یا زیر پوست تجویز می‌شود.
با این حال، تخمین زده می شود که 2٪ تا 10٪ از مصرف کنندگان آسپاراژیناز در واکنش به درمان آسپاراژیناز دچار التهاب پانکراس می شوند. برای یک سوم از این افراد، علائم می تواند شدید باشد.
جگا و همکارانش تجزیه و تحلیل پیش‌بینی‌کننده ای را با استفاده از بیش از 100 میلیون داده شامل داده‌های بیان ژن، داده‌های مولکول‌های کوچک و سوابق سلامت الکترونیکی برای درک بیشتر مکانیسم‌های ایجاد پانکراتیت مرتبط با آسپاراژیناز (AAP) و شناسایی مداخلات بالقوه برای جلوگیری یا کاهش AAP توسعه دادند.
ابتدا، آنها مقادیر زیادی از داده های بیان ژن را تجزیه و تحلیل کردند تا نشان دهند که فعالیت ژنی مرتبط با آسپاراژیناز یا پانکراتیت ممکن است توسط رتینوئیدها (ویتامین A و آنالوگ های آن) معکوس شود. این تیم با استخراج میلیون‌ها پرونده سلامت الکترونیکی از پایگاه‌داده TriNetX و سیستم گزارش‌دهی رویدادهای نامطلوب اداره داروی فدرال ایالات متحده، شواهد پشتیبان بیشتری پیدا کرد.
این کار تجزیه و تحلیل اعداد و پیش‌بینی شامل استفاده از نرم‌افزار AERSMine بود که در بیمارستان کودکان سینسیناتی توسط جگا و همکارانش توسعه یافت. تیم تحقیقاتی همچنین داده‌های آزمایش‌های موش‌ها را مورد مطالعه قرار داد و نمونه‌های پلاسمایی افراد مبتلا به ALL را که به پانکراتیت مبتلا شده بودند و آنهایی که مبتلا نبودند، مقایسه کردند.
در نهایت، این تیم دو مجموعه آماری از تجربیات واقعی انسانی را ایجاد کردند. آنها دریافتند که تنها 1.4٪ از بیماران تحت درمان با آسپاراژیناز، در حالی که ویتامین A مصرف می کردند، در مقابل 3.4٪ از بیمارانی که ویتامین A مصرف نمی کردند، دچار پانکراتیت شدند. مصرف همزمان ویتامین A با کاهش 60 درصدی خطر ابتلا به AAP مرتبط است. مقادیر کمتر ویتامین A رژیم غذایی با افزایش خطر و شدت AAP مرتبط است.
این مطالعه پتانسیل استخراج داده‌های دنیای واقعی را برای شناسایی اصلاح‌کننده‌های درمان برای بهبود نتایج بیمار نشان می‌دهد. سارنگدار یکی از اولین نویسندگان این مطالعه می‌گوید در مواردی که یک داروی اولیه مسمومیت ایجاد می‌کند اما برای درمان حیاتی است، مانند آسپاراژیناز، اصلاح‌کننده‌های درمان، مانند ویتامین A و آنالوگ‌های آن، ممکن است برای بیمارانی که آسپاراژیناز مصرف می‌کنند و در معرض خطر AAP هستند، نیاز فوری داشته باشد.
جگا می‌گوید: مطالعه ما قدرت یکپارچه‌سازی و تحلیل داده‌های ناهمگن را در تحقیقات ترجمه‌ای برجسته می‌کند. با استفاده از داده‌های بیمار محور و رویکرد سیستمی، ما توانستیم بینش جدیدی در مورد توسعه AAP و مداخلات بالقوه برای جلوگیری یا کاهش این عارضه جانبی شناسایی کنیم.
مراحل بعدی
از برخی جهات، آموخته های حاصل از این مطالعه می تواند بلافاصله در مراقبت از بیمار اعمال شود. با این حال، تحقیقات بالینی بیشتری برای تعیین میزان ویتامین A مورد نیاز برای محافظت از همه بیماران در برابر پانکراتیت مورد نیاز است و اینکه آیا می توان با رژیم غذایی یا از طریق مکمل ها به سطح محافظتی دست یافت یا خیر؟ در واقع، سطوح ویتامین هدف ممکن است با توجه به تفاوت‌های فردی در متابولیسم متفاوت باشد.
