محققانی متوجه شده اند که در سنین بالاتر، سلول‌های ایمنی تخصصی به نام سلول‌های T کشنده با نسخه‌های کمتر مؤثر که با مهاجمان ویروسی مبارزه می‌کنند، جایگزین می‌شوند.
به گزارش تکناک، این یافته که اولین کشف جهان در این مورد است، درک ما از ایمنی مرتبط با سن را بهبود می بخشد و ممکن است منجر به بهبود واکسن ها و درمان های متناسب با گروه های سنی مختلف شود.
سلول‌های T کشنده، که با نام‌های CD8+ یا سلول‌های T سیتوتوکسیک شناخته می‌شوند، دارای سلاح‌های مولکولی ویژه‌ای هستند تا مستقیماً به سایر سلول‌های آلوده به مهاجم خارجی مانند ویروس ها حمله کرده و آنها را نابود کنند. به این ترتیب، آنها نقش مهمی در سیستم ایمنی دارند.
تاکنون مطالعات زیادی در مورد عملکرد سلول های T کشنده انجام شده است، اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی تکامل و عملکرد آنها در طول عمر وجود دارد. اکنون، در مطالعه‌ای که توسط مؤسسه عفونت و ایمنی پیتر دوهرتی و دانشگاه نیو ساوت در ولز سیدنی انجام شده است، محققان تفاوت سلول‌های T کشنده را در نوزادان، کودکان در سن مدرسه، بزرگسالان و افراد 60 ساله و بیشتر و برای درک اینکه چگونه سن بر ایمنی ما در برابر ویروس های آنفولانزا تأثیر می گذارد، بررسی کردند.
دکتر کارولین ون دوسندت نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: بر اساس مطالعات قبلی، انتظار داشتیم که متوجه شویم سلول‌های T کشنده در افراد مسن‌تر به دلیل فرسودگی، کمتر مؤثر هستند. با این حال در کمال تعجب، سلول‌های T کشنده بسیار کارآمدی که در کودکان و بزرگسالان شناسایی کردیم، به نظر می‌رسد که در واقع ناپدید شده و با سلول‌های غیربهینه در افراد مسن جایگزین شده‌اند. انگار شمشیر یک سرباز رومی را با یک چاقوی آشپزخانه جایگزین کنید. آنها می توانند یاد بگیرند که چگونه از آن استفاده کنند، اما هرگز به اندازه شمشیر کارآمد نخواهد بود.
محققان فهمیدند که تعداد کل سلول‌های T کشنده در نوزادان کمترین، در کودکان افزایش یافته و در بزرگسالی به اوج خود می رسید. اگرچه سلول های T کشنده مخصوص ویروس آنفولانزا در نوزادان و کودکان کمترین میزان را داشتند، اما در بزرگسالان به اوج خود رسیدند و در بزرگسالان مسن تر کاهش یافتند.
محققان تجزیه و تحلیل فعالیت ژن را روی سلول‌های طبقه‌بندی شده بر اساس سن انجام دادند و فهمیدند که سلول‌های T کشنده خاص آنفولانزا در نوزادان و کودکان از نظر ژنتیکی مشابه آن‌هایی است که در افراد مسن‌تر دیده می‌شود. اما نشانگرهای مرتبط با حفظ کنترل ایمنی، سیتوکین‌های ضد التهابی و کنترل تمایز سلول‌های T که در سلول‌های T اختصاصی آنفلوآنزای بزرگسالان به‌شدت فعال می‌شوند، در کودکان و بزرگسالان مسن‌تر کمتر مشخص می‌شوند و در نوزادان وجود ندارند.
ون دو سندت گفت: یکی از جالب‌ترین یافته‌های این مطالعه این بود که این سلول‌ها، با توانایی پایین‌تری در تشخیص ویروس‌های آنفولانزا، ویژگی‌های ژنی نزدیک به سلول‌های T موجود در نوزادان را نشان دادند.
محققان می گویند اولین کشف جهانی آنها کمک زیادی به درک ما از چگونگی تغییر ایمنی در طول عمر و پتانسیل پیشرفت توسعه واکسن دارد.
کاترین کیدزیرسکا، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که اگر بخواهیم سلول‌های T کشنده را از طریق واکسیناسیون تقویت کنیم، زمان‌بندی ممکن است نقش اساسی در حفظ این سلول‌های T کشنده بهینه تا سن بالا داشته باشد.
این مطالعه نقطه عطفی برای تحقیق در مورد ایمنی در دوران پیری است. این مطالعه پیامدهای گسترده ای دارد و فرصت های جدیدی را برای توسعه واکسن ها و درمان های بهتر متناسب با گروه های سنی مختلف باز می کند.
این مطالعه در مجله Nature Immunology منتشر شد.
