تحقیقات نشان می‌دهد اختاپوس‌ها اولین بی‌مهرگان شناخته‌شده‌ای هستند که دارای تعداد زیادی microRNA تنظیم‌کننده ژن هستند.
به گزارش تکناک، اختاپوس ها با هوش فوق العاده خود دانشمندان و مردم را مجذوب خود کرده اند، از استفاده از ابزار گرفته تا بازی خلاقانه، حل مسئله و حتی فرار از آکواریوم.
اکنون، توانایی‌های ذهنی آنها ممکن است بینش قابل‌توجهی برای درک تکامل زندگی پیچیده و ادراک، از جمله مغز انسان ارائه دهد.
ژن‌های دو گونه اختاپوس دارای افزایش در microRNA ها هستند که با توسعه سلول‌های پیشرفته با عملکردهای خاص در طول زمان تکامل مرتبط است. این یافته قبلاً فقط در انسان‌ها، پستانداران و سایر مهره‌داران مشاهده شده بود.
کوین پترسون، نویسنده همکار، استاد علوم زیستی دارتموث، گفت که این یافته‌ها وقتی با هوش شناخته شده اختاپوس‌ها ترکیب می‌شوند، از این نظریه حمایت می‌کنند که microRNAها کلید تکامل حیات هوشمند هستند.
سیستم عصبی اختاپوس ها و ماهی مرکب که هر دو به نوعی نرم تن هستند مستقل از مهره داران تکامل یافته اند ولی با این حال، فراوانی microRNA ها در اختاپوس ها و مهره داران نقش مشترکی را برای مولکول ها در ادراک پیشرفته نشان می دهد.
پترسون با اشاره به شکل فرضی ماده ای که تصور می‌شود بیشتر کیهان را تشکیل می‌دهد، می‌گوید: «MicroRNA ها به‌عنوان «ماده تاریک» ژنوم حیوانات شناخته می‌شوند. آنها پروتئین نمی‌سازند، اما بیان پروتئین‌ها را تنظیم می‌کنند.
او گفت: این تنها موردی است که در تمام بی مهرگان میکروRNA به میزان قابل توجهی افزایش می یابد و این ژن ها همه در مغز بیان می شوند. این یک آزمون بزرگ برای فرضیه ای است که می گوید فراوانی میکروRNA ها فقط مخصوص مهره داران نیست. این لحظه بزرگی بود، در حقیقت ما راز زندگی پیچیده را کشف کردیم و راز زندگی پیچیده میکروRNA ها هستند.
MicroRNA ها اولین بار در سال 1993 توسط ویکتور آمبروس، استاد دارتموث از سال 1992 تا 2007 بود و اکنون استاد دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست است، گزارش شد. برای نزدیک به 15 سال، پترسون و گروه تحقیقاتی او توالی ژن های گونه های مختلف جانوری را تعیین کرده اند تا MicroRNA ها را به رشد بافت پیچیده و تکامل مغز مرتبط کنند.
برای آخرین مقاله، گروه پترسون با آزمایشگاه نویسنده همکار نیکولاس راجوسکی، استاد زیست‌شناسی سیستمی در MDC، که دارای داده‌های RNA زیادی در مورد گونه‌های اختاپوس، به‌ویژه اختاپوس معمولی (Octopus vulgaris) بود، کار کرد.
پیترسون و یکی از نویسندگان پیتر چابات، از دارتموث در سال 2022، روی داده‌های خام microRNAهای توالی‌یابی شده از گونه‌های اختاپوس کار کردند و توالی‌های خاصی را شناسایی کردند که یا جدید بودند یا قبلاً در این حیوانات یافت شده بودند. چابات گفت: که کار آنها یک مجموعه داده سازمان یافته و مشروح ارائه کرد که برای یافته های مقاله ضروری بود.
پیترسون گفت: برای داشتن توانایی‌ها و رفتارهای ادرکی جدید، نیاز به انواع سلول‌های جدید است. دو جایی که شما این تغییر را می بینید در پستانداران وابسته به جفت و سرپایان همچنین جایی است که ژن های بیان شده توسط microRNA وجود دارد. حیواناتی که به نظر می‌رسد در 500 میلیون سال گذشته تغییر چندانی نکرده‌اند، میکروRNA های زیادی ندارند.
هر بار که این فرضیه را آزمایش کردیم، آن را بسیار قابل اجرا یافتیم و هنوز نتوانسته ایم آن را رد کنیم. این چیزی است که این مقاله را به‌ویژه هیجان‌انگیز کرده است.
اختاپوس ها هوش غیر معمولی دارند. در سال 2016، اختاپوسی به نام اینکی پس از فرار از آکواریوم ملی نیوزلند خبر ساز شد. این اختاپوس با سر خوردن از شکاف مخزن خود و حرکت در یک لوله فاضلاب تقریبا 150 فوتی که به دریا منتهی می‌شود در نهایت خودش را آزاد کرد. اختاپوس‌هایی نیز مشاهده شده‌اند که از پوسته‌های نارگیل دور ریخته شده پناهگاه می‌سازند و از جریان‌های آب برای بازی با اشیاء مختلف استفاده می‌کنند.
باستیان فروم، یکی از نویسندگان این مطالعه، رهبر گروه تحقیقاتی در دانشگاه ترومسو در نروژ، که با آزمایشگاه پترسون در تحقیقات خود و ساخت پایگاه داده میکروRNA آنلاین همکاری می کند، گفت: این نوع هوش به طور بالقوه از نقش microRNA ها در تنوع بخشیدن به عملکرد سلول نشات می گیرد.
فروم گفت: سلول‌ها در موجودات پیچیده وظایف تخصصی را انجام می‌دهند، به این معنی که سلول‌های اطراف باید برای انجام عملکردهای اضافی کالیبره شوند.
فروم نتیجه گیری کرد: MicroRNAها مانند کلیدهای نور یا دیمرهایی هستند که می توانند بیان هزاران پروتئین را در یک سلول روشن و تنظیم کنند و مشخص کنند که سلول چه کاری می تواند انجام دهد. این یک بازی اعداد است. صدف‌ها و حلزون ها دارای microRNA هستند، اما در سرپایان و به‌ویژه اختاپوس‌ها انفجاری از آنها وجود دارد که با هوش آنها مرتبط است.
