یک مطالعه جدید از انجمن قلب آمریکا (AHA) نشان داد که از هر 3 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2، یک نفر بیماری قلبی عروقی شناسایی نشده دارد.
به گزارش تکناک، بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 که هیچ نشانه‌ای از بیماری قلبی عروقی ندارند، در مقایسه با همسالان خود که دیابت نوع 2 ندارند، احتمال بیشتری دارند که سطوح بالاتری از دو پروتئین مرتبط با بیماری قلبی داشته باشند. در حقیقت، حضور این پروتئین‌ها باعث افزایش خطر مرگ و همچنین مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی می‌شود.
محققان در این تحقیق، اطلاعات بهداشتی و نمونه خون بیش از 10300 بزرگسال را که از نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه ایالات متحده از سال 1999 تا 2004 جمع آوری شده بود، تجزیه و تحلیل کردند. شرکت کنندگان در زمان شرکت در مطالعه سابقه بیماری قلبی عروقی نداشتند.
با تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون شرکت‌کنندگان در مطالعه، محققان میزان نشانگرهای قلبی تروپونین و پپتید ناتریورتیک نوع B (NT-proBNP) را اندازه‌گیری کردند. همچنین آنها آمار مرگ و میر را از شاخص ملی مرگ و میر بررسی کردند. بر اساس هر دو تجزیه و تحلیل، آنها ارتباط بین افزایش تروپونین و NT-proBNP با خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی یا مرگ به هر علت را تعیین کردند.
این مطالعه علاوه بر کشف این که یک سوم بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2، دارای علائم یک بیماری قلبی عروقی ناشناخته هستند، موارد زیر را نیز نشان داد:
- در میان بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2، افزایش میان این دو نشانگر زیستی با افزایش خطر مرگ به هر علت و مرگ قلبی عروقی مرتبط بود.
- پس از تنظیم سن، میزان بالای تروپونین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به طور کلی و در همه گروه‌های سنی، جنسیتی، نژادی و وزنی شایع‌تر بود. با این حال، هنگامی که این پارامترها صرفا برای سن تنظیم می شود، میزان NT-proBNP در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با افراد بدون این بیماری افزایش نمی یابد.
- افزایش تروپونین در افرادی که دیابت نوع 2 برای مدت طولانی تری داشتند و میزان قند خون آنها به خوبی کنترل نشده بود به طور قابل توجهی بالاتر بود.
اگرچه فشار خون و کلسترول بالا معیارهایی برای ارزیابی سلامت قلب و عروق هستند، اما محققان معتقدند یافته های آنها نشان می دهد که غربالگری معمول برای نشانگرهای زیستی قلبی و مداخلات مناسب، ممکن است به کاهش خطر بیماری قلبی عروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. با این حال، آنها خاطرنشان می کنند که هنوز مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
این بیماری قلبی عروقی می تواند برای مدت طولانی و قبل از اینکه بیماران علائم بیماری را تجربه کنند، وجود داشته باشد. مطالعه انجام شده نشان می دهد که نشانگرهای زیستی قلبی اندازه گیری شده در نمونه خون می توانند بیماری های قلبی عروقی را که در غیر این صورت قابل تشخیص نبودند، از بین ببرند.
دیابت و بیماری قلبی
تحقیقات به خوبی ثابت کرده است که دیابت نوع 2، عامل بیماری قلبی عروقی است. در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، چاقی که باعث مقاومت به انسولین می شود، می تواند منجر به دیس لیپیدمی، فشار خون، هیپرگلیسمی و یک حالت التهابی شود که خطر ضخیم شدن شریان ها را افزایش می دهد. این موارد درنهایت منجر به حملات قلبی و سکته می شود.
اگر آترواسکلروز منجر به حمله قلبی شود، می تواند باعث یک نوع بیماری ساختاری در قلب به همراه نارسایی قلبی شود.
دیابت نوع 2 و خطر ابتلا به بیماری قلبی
در حال حاضر توصیه نمی شود که برای بیماری قلبی عروقی آتروسکلروتیک بدون علائم، غربالگری صورت گیرد زیرا این کار بی فایده به نظر می رسد. وقتی فرد به این بیماری مبتلا باشد، نشانه هایی از خود بروز می دهد و در صورت بروز هرکدام از این نشانه ها، خطر قابل انتظار می شود، بنابراین تمرکز درمان باید روی عوامل خطرناک و بهینه سازی و کاهش خطر باشد.
اکنون تصور می شود که خطر نارسایی قلبی به اندازه کافی بالا است که غربالگری سالانه نشانگرها (مانند NT-proBNP) بتوانند راهنمایی کنند که آیا اکوکاردیوگرام باید برای درمان نارسایی قلبی تهاجمی تر انجام شود یا خیر.
دستورالعمل‌های استانداردهای انجمن متخصصان غدد بالینی آمریکا (AACE) و انجمن دیابت آمریکا (ADA) درمان های فشرده‌ای را توصیه می‌کنند که برای کاهش خطرات قلبی عروقی کاملا شناخته شده هستند، این موارد شامل تغذیه، ورزش، درمان چاقی (درمان‌های کاهش وزن)، کنترل قند خون، چربی و فشار خون می شود.
