مطالعه ای جدید از محققان در کانادا، یکی از بزرگترین الگوهای جالب استفاده از تلفن های همراه جهانی را ارائه می دهد.
به گزارش تکناک، با نظرسنجی از هزاران نفر در نزدیک به 200 کشور، این مطالعه به الگوهای استفاده مداوم و غیرمنتظره ای پی برد که تعاریف فعلی اعتیاد به تلفن های هوشمند را به چالش می کشد.
در کمتر از 15 سال، تلفن های هوشمند یا به اصطلاح smartphone (handheld mobile telephone/computer) برای اکثر انسان ها در سرتاسر جهان به ابزاری حیاتی تبدیل شده اند. علیرغم گسترش باورنکردنی این دستگاه‌ها، محققان همچنان در حال پیگیری هستند و تلاش می‌کنند تا بفهمند این فناوری جدید چگونه بر رفاه ما تأثیر می‌گذارد.
مطالعه ای که سال گذشته منتشر شد، هزاران بزرگسال را در 14 کشور مورد بررسی قرار داد و به دنبال الگوهای مشکل‌ساز استفاده از گوشی‌های هوشمند بود و به این نتیجه رسید که زنان جوان‌تر به طور مداوم بالاترین میزانی که محققان آن را PMPU (استفاده مشکل‌ساز از تلفن همراه) می‌نامیدند، استفاده می کنند.
این تحقیق جدید به دنبال گسترش چشمگیر این مجموعه داده های جمعیتی بود تا ببیند آیا انواع مشابه استفاده از تلفن های هوشمند مشکل ساز در مکان های مختلف جغرافیایی سازگار است یا خیر. برای انجام این کار، محققان 50423 نفر را در 195 کشور مورد بررسی قرار دادند.
هر فرد یک نظرسنجی کوتاه به نام مقیاس اعتیاد به گوشی هوشمند که نسخه کوتاه (SAS-SV) است را تکمیل کرد. این نظرسنجی از 10 عبارت تشکیل شده است که شرکت کنندگان از 1 (کاملاً مخالفم) تا 6 (کاملاً موافقم) به آنها امتیاز می دادند. این نظرسنجی شامل جملاتی مانند، “من به دلیل استفاده از تلفن هوشمند، در حین انجام تکالیف، یا در حین کار به سختی در کلاس تمرکز می کنم” و “به دلیل استفاده از تلفن هوشمند، کاری را که برنامه ریزی کرده بودم را انجام نمی دهم.”
شاید قابل توجه ترین یافته کلی در این مطالعه این بود که بین 29 تا 31 درصد از تمام افراد مورد بررسی امتیاز SAS-SV را دریافت کردند که این میزان از نظر فنی آنها را در معرض خطر بالای اعتیاد به تلفن های هوشمند طبقه بندی می کرد. این مطالعه با بزرگنمایی 41 کشور با بیشترین داده‌های جمع‌آوری‌شده (بیش از 100 شرکت‌کننده)، به طور مداوم نشان می‌دهد که زنان جوان‌تر، جمعیتی با بالاترین خطر استفاده مشکل‌ساز از تلفن های هوشمند هستند. به گفته جی اولسن که یکی از نویسندگان این مطالعه بود، این نتیجه ثابت و قوی، غیرمنتظره بود.
اولسون اخیراً در مصاحبه ای با CTV نیوز گفت: این نوع سازگاری استفاده از تلفن در سراسر جهان نشان می دهد که این یک یافته تصادفی نیست که مثلاً از نحوه تفسیر مقیاس یک کشور حاصل شده باشد. به نظر می رسد این یک یافته جهانی محکم است.
مقیاس جهانی این نظرسنجی یک سری تغییرات جالب منطقه به منطقه را نشان داد. برای مثال، آسیای جنوب شرقی برخی از بالاترین میزان های استفاده مشکل‌زا از تلفن های هوشمند را در مقایسه با میزان نسبتاً پایین استفاده مشکل‌زا در اروپا گزارش کرده است. اولسن حدس می‌زند که این ناهماهنگی‌های جغرافیایی می‌تواند به دلیل ترکیبی از تفاوت‌های فرهنگی (مانند تأکید بیشتر بر ارتباطات خانوادگی که منجر به تماس‌های تلفنی مکرر می‌شود) و فناوری گسترده‌تر باشد.
اولسون با اشاره به پذیرش اخیر استفاده گسترده از اینترنت در کشورهای جنوب شرقی آسیا پس از معرفی تلفن های هوشمند، می گوید: برخی کشورها از داشتن لپ تاپ و رایانه های رومیزی گسترده صرف نظر کردند.
بنابراین ممکن است برخی از کشورها به دلیل فناوری‌هایی که شهروندان برای تعامل با اینترنت از آن استفاده می‌کنند، میزان استفاده بالاتری از تلفن های هوشمند داشته باشند.
اولسون از محدودیت های موجود در داده های مطالعه خود آگاه است. بعید به نظر می رسد که یک سوم از تمام کاربران تلفن های هوشمند در جهان به دستگاه های خود معتاد باشند. او می‌گوید امروزه دلایل مختلفی وجود دارد که مردم با دستگاه‌های خود درگیر می‌شوند که تحقیقات آینده باید در نحوه ثبت استفاده از تلفن های هوشمند بسیار دقیق‌تر شود.
اولسون توضیح می دهد: یک مدیر رسانه های اجتماعی ممکن است هشت ساعت در روز وقت خود را صرف استفاده از صفحه نمایش کند، اما این به تنهایی تأثیر مشکل‌آفرینی بر زندگی او در مقایسه با فردی که نصف شب تا صبح از تلفن همراه خود استفاده می‌کند تا بخواب برود، ندارد.
در کنار این مشاهدات، اولسون نیاز احتمالی به بازنگری در نحوه تعریف اعتیاد به تلفن های هوشمند را خاطرنشان می‌کند. در حالی که SAS-SV از نظر بالینی یک روش فوق‌العاده مفید و دقیق برای طبقه‌بندی استفاده مشکل‌ساز تلفن های هوشمند برای نزدیک به یک دهه بوده است، برخی از داده‌های موجود در مطالعه جدید ارزش این معیار را زیر سوال می‌برند.
بر اساس امتیازات SAS-SV، برای مثال، 56 درصد از زنان در سن دانشگاه در کانادا، معیارهای استفاده مشکل‌ساز از تلفن های هوشمند را دارند. بنابراین آیا اکثریت این گروه واقعاً از اعتیاد جدی به تلفن های هوشمند رنج می‌برند، یا این فناوری جدید آنقدر عمیقاً در استفاده عمومی جا افتاده است که باید راه‌های جدیدی برای اندازه‌گیری رفتار مشکل‌ساز ارائه کنیم؟
اولسون می گوید: به نظر می رسد امروزه هنجارهای اجتماعی تغییر کرده اند و تلفن های هوشمند واقعاً در زندگی ما نقش جدی دارند. شاید منطقی نباشد که بگوییم یک دانشجوی دختر در کانادا از نظر بالینی به تلفن خود معتاد است. شاید بهتر است بگوییم که جامعه تغییر کرده است و استفاده بیش از حد از تلفن هوشمند در حال حاضر عادی تر شده است.
مطالعه جدید در مجله بین المللی سلامت روان و اعتیاد منتشر شد.
