محققان کشف کرده اند که یک نوع داروی آزمایشی وقتی روی میمون‌ها استفاده می‌شود، روند تجمع پروتئین تاو در ضایعات آسیب‌رسان به نورون در بیماران آلزایمری را کند کرده و عملکرد ذهنی این حیوانات را بهبود می‌بخشد.
به گزارش تکناک، گام بعدی تحقیقات تولید دارویی است که می تواند در انسان نیز استفاده شود.
بسیاری از تحقیقات در مورد درمان های بیماری آلزایمر (Alzheimer’s disease : progressive, neurodegenerative disease characterized by memory loss) بر حذف آمیلوئید بتا یا پروتئین تاو متمرکز شده است، اما زمانی که این پروتئین های مضر انباشته شده باشند، احتمالاً قبلاً به نورون ها آسیب رسانده اند.
پس بهتر است راه هایی برای جلوگیری تجمع قبل از وقوع پیدا کرد. این کاری است که محققان دانشکده پزشکی ییل انجام داده‌اند و با همکاری دانشگاه جانز هاپکینز دارویی آزمایشی را شناسایی کرده اند که فسفوریلاسیون تاو را کند می‌کند. فسفوریلاسیون تاو فرآیندی است که منجر به تجمع آن و آسیب‌های عصبی بعدی در پس از ابتلا به بیماری آلزایمر می شود.
در مغزهای سالم، تاو مونتاژ و حفظ ثبات ساختاری میکروتوبول‌ها را تنظیم می‌کند و یک ستون فقرات ساختاری برای اجزای عصبی فراهم می‌کند. پس از آلزایمر، تاو افزایش فسفوریلاسیون را نشان می‌دهد؛ جایی که گروه‌های فسفات به پپتید تاو اضافه می‌شوند که باعث می‌شود تاو به شکل درهم‌رفتگی‌های نوروفیبریلاری که یک ویژگی پاتولوژیک کلیدی این وضعیت است، جمع شود. تحقیقات نشان می دهد که التهاب در مغز افراد پیر به فسفوریلاسیون تاو در شکل متداول و دیررس آلزایمر که در غیر این صورت به عنوان آلزایمر پراکنده شناخته می شود، کمک می کند.
ایمی آرنستن، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما توانستیم با باز تنظیم یک سری فرآیندها که با افزایش سن و التهاب از بین رفته اند، فسفوریلاسیون را کاهش دهیم. این مکانیسم حفاظتی با سایر رویکردهای انجام شده تاکنون متفاوت است.
محققان توجه خود را بر روی آنزیم مغز گلوتامات کربوکسی پپتیداز II (GCPII) متمرکز کردند. نه تنها فعالیت GCPII با التهاب افزایش می یابد، بلکه اثرات محافظتی ارائه شده توسط گیرنده متابوتروپیک گلوتامات 3 (mGluR3)که گیرنده ای است که روی نورون ها که عملکردهای ذهنی بالاتر را تسهیل می کند، تاثیر می گذارد، از بین می برد.
محققان یک مهارکننده GPCII به نام 2-MPPA را که توسط برنامه کشف داروی جانز هاپکینز سنتز شده بود، روی میمون‌های ماکاک رزوس مسن با آسیب طبیعی GCPII و تاو آزمایش کردند و دارو را روزانه به مدت شش ماه به این حیوانات دادند. محققان متوجه شدند که 2-MPPA هیپرفسفوریلاسیون تاو را کاهش می دهد. میمون های تحت درمان با این دارو بهبود ذهنی از خود نشان دادند و هیچ عارضه جانبی آشکاری نداشتند.
محققان می گویند یافته های آنها نشان می دهد که مهار GCPII ممکن است به طور ویژه ای در کاهش خطر آلزایمر پراکنده ناشی از التهاب مفید باشد. گام بعدی تولید دارویی است که می تواند در انسان استفاده شود.
باربارا اسلشر، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: ما امیدواریم که یک مهارکننده GCPII ایجاد کنیم که می تواند به صورت خوراکی مصرف شود و برای استفاده انسانی ایمن باشد. ما معتقدیم که این مکانیسم پتانسیل بالایی دارد.
این مطالعه در مجله Alzheimer’s & Dementia Translational Research & Clinical Interventions منتشر شد.
