به‌تازگی با توسعه شبکیه های آزمایشگاهی مشخص شده است که انسان چگونه رنگ ها را درک می‌کند؛ قابلیتی که سگ‌ها، گربه‌ها و سایر حیوانات از آن بهره‌مند نیستند.
به گزارش تکناک، انسان برخلاف هر موجود دیگری روی زمین، توانایی استثنایی در حس کردن رنگ ها را دارد.
تاکنون دانشمندان در تلاش برای درک فرآیندهای اساسی و متنوعی بوده اند که به توانایی منحصر به فرد ما برای دیدن طیف گسترده ای از رنگ ها کمک می کند.
اخیرا محققان دانشگاه جان هاپکینز، ارگانوئیدهای شبکیه چشم را عمیقاً تجزیه و تحلیل کرده‌اند تا در مورد فرآیندهایی که باعث تشکیل سلول های حسگر رنگ می شوند، اطلاعات بیشتری کسب کنند.
رابرت جانستون، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: ارگانوئیدهای شبکیه برای اولین بار به ما اجازه دادند که این ویژگی بسیار خاص انسان را مطالعه کنیم.
برخلاف باورهای قبلی مبنی بر اینکه هورمون‌های تیروئید فرآیند رشد سلول‌های حساس به رنگ را کنترل می‌کنند، محققان رتینوئیک اسید را به عنوان یک عامل کلیدی شناسایی کردند.
فهرست مطالب
تفاوت بین نسبت سلول های مخروطی سبز و قرمز
در این مطالعه دانشمندان تغییرات جزئی در ویژگی های سلولی ارگانوئیدها ایجاد کردند. نتایج نشان داد که تخصص سلول های مخروطی در تشخیص نور قرمز یا سبز با حضور رتینوئیک اسید تعیین می شود.
سلول های مخروطی، سلول های گیرنده نوری تخصصی هستند که در شبکیه چشم انسان یافت می شوند. وجود این سلول ها برای حس رنگ حیاتی هستند. سلول های مخروطی به سه نوع طبقه بندی می شوند که هر کدام به طول موج های مشخص نور حساس هستند و رنگ های خاصی را تشخیص می دهند که عبارتند از: قرمز، سبز و آبی.
آنچه بیش از همه محققان را شگفت زده کرد، نسبت‌های متفاوت نسبت مخروط سبز و قرمز در انسان بود.
این مطالعه نشان داد که وجود رتینوئیک اسید زیاد در مراحل اولیه رشد ارگانوئید با نسبت بیشتری از مخروط‌های سبز مرتبط است. در مقابل، میزان کمتر رتینوئیک اسید، دستورالعمل‌های ژنتیکی را در شبکیه تغییر می‌دهد که منجر به تشکیل مخروط‌های قرمز رنگ در مراحل بعدی توسعه می‌شود.
یکی از بزرگترین یافته های محققان این است که اسید رتینوئیک در مراحل اولیه زندگی ساخته می شود. علاوه بر این، محققان تغییرات را در شبکیه چشم 700 بزرگسال ترسیم کردند و مشاهده کردند که تأثیری بر بینایی افراد ندارد.
هنوز شکاف‌هایی در این درک وجود دارد
این مطالعه خاطرنشان می‌کند که علی‌رغم اینکه ژن‌های سلول‌های مخروطی سبز و قرمز 96 درصد شبیه هم هستند، اما از یک جنبه متفاوت هستند و آن هم به دلیل وجود پروتئینی است که به نام اپسین شناخته می‌شود. این پروتئین به تشخیص نور کمک می کند و اطلاعات مربوط به رنگ های مشاهده شده را به مغز منتقل می کند.
همچنین محققان به جستجوی تغییرات ژنتیکی کوچک در ارگانوئیدهای شبکیه چشم پرداختند که به آنها اجازه می‌دهد چگونگی تغییر نسبت را در طول 200 روز مشاهده کنند.
محققان تاکید می کنند که هنوز شکاف‌هایی در درک آنها از تفاوت های مشاهده شده در نسبت مخروط های سبز و قرمز در شبکیه وجود دارد.
با این وجود این تکنیک جدید فرصت‌های جدیدی را برای درک کوررنگی، کاهش بینایی مرتبط با سن و اختلالات مربوط به سلول‌های گیرنده نوری فراهم می‌کند.
