بخشی از ارزش های اکتشاف فضایی از این واقعیت ناشی می شود که مرزهای جدیدی را به روی علم می گشاید که ما هنوز از وجود آنها اطلاعی نداریم.
به گزارش تکناک، با توجه به همین روحیه، یک پست وبلاگی از آژانس فضایی نشان می دهد ناسا چندین مفهوم جدید فناوری فضایی تجربی را برای مطالعه اولیه انتخاب کرده است.
برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا (NIAC) در مجموع 14 پروژه فناوری فضایی را انتخاب کرده است که آن ها را شایسته بررسی بیشتر می داند. برخی ممکن است از مرحله مفهومی عبور نکنند، در حالی که برخی دیگر می توانند کاوش فضایی را برای همیشه تغییر دهند.
برنامه NIAC ناسا به هر یک از 14 تیم تحقیقاتی 175هزار دلار کمک هزینه خواهد داد تا به توسعه بیشتر مفاهیم آنها کمک کند. مایکل لاپوینت، مجری برنامه NIAC ناسا در رابطه با پست ناسا گفت: این مطالعات به ناسا کمک می کند تا تعیین کند که آیا این ایده های آینده نگر می توانند زمینه را برای قابلیت های اکتشاف فضایی آینده فراهم کنند و آیا مأموریت های جدید شگفت انگیزی انجام خواهد شد؟
همه برندگان این جایزه اکنون مطالعات فاز اول را انجام خواهند داد که هر کدام تقریباً نه ماه طول خواهد کشید. آنها این فرصت را خواهند داشت که بودجه بیشتری برای مطالعه فاز دوم کسب کنند. با این حال، تنها تعداد کمی برای مطالعه فاز سوم انتخاب خواهند شد، که منجر به توسعه بیشتر فناوری خود برای استفاده بالقوه آینده در مأموریت‌های ناسا خواهد شد. برنامه NIAC معمولاً طیف گسترده ای از علوم فضایی مربوط به زمین و اکتشافات فضایی بیشتر انسان را پوشش می دهد.
در میان مفاهیمی که بیش از همه برجسته می شود، مفهوم TitanAir توسط دانشمند سیاره شناسی کوین مورلی از Planet Enterprises است. ناسا در حال برنامه ریزی برای ماموریت Dragonfly خود برای رسیدن به قمر تیتان زحل در مقطعی در دهه 2030 است. با این حال، TitanAir به دلیل این واقعیت متمایز است که هواپیمای مفهومی می‌تواند به یک کشتی آبی تبدیل شود و به آن امکان غوطه وری در دریاچه‌های متان تیتان را می‌دهد، بنابراین، در واقع، از نظر فنی فقط یک سفینه آبی نیست.
نکته مهم این است که TitanAir می‌تواند نمونه‌های مایعی از رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌های تیتان را بگیرد، به این معنی که بینش بی‌سابقه‌ای از این قمر سیاره زحل به ما ارائه میکند، که برخی دانشمندان معتقدند ممکن است حیات بیگانه را در خود جای دهد.
مفهوم چشمگیر دیگر، مفهوم نیروی محرکه پرتو گلوله، آرتور داوویان، استادیار دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس است. این سیستم مبتنی بر فناوری بادبان های سبک موجود برای انتقال فضاپیماهای سنگین و محموله های فضایی در سراسر منظومه شمسی و به فضای بین ستاره ای است. این مفهوم از پرتو گلوله‌ای از ذرات میکروسکوپی با سرعت فوق العاده که توسط لیزرها به حرکت در میآیند برای جابجایی بارهای سنگین استفاده میکند.
به گفته داوویان، سیستم رانش پرتو گلوله می تواند محموله ها را در کمتر از یک سال به بیرون منظومه شمسی منتقل کند. در عرض تقریباً سه سال، همچنین می تواند مسافت های دورتر از 100 برابر فاصله زمین و خورشید (au) را طی کند.
در همین حال، پیتر کورری از Lunar Resources در هیوستون، یک خط لوله قمری برای انتقال اکسیژن استخراج شده از منابع یخی ماه پیشنهاد کرده است. این مفهوم برای ماموریت‌های آتی آرتمیس ناسا استفاده خواهد شد و در پاسخ به برنامه‌های فعلی آژانس فضایی برای انتقال اکسیژن به زیستگاه‌های ماه پیشنهاد شد.
کورری در بیانیه‌ای نوشت که تلاش‌های سرمایه‌گذاری شده فعلی برای استخراج اکسیژن در محل شامل بطری‌سازی اکسیژن در مخازن گاز فشرده یا مایع کردن و ذخیره آن در محفظه های مخصوص است. در هر یک از این روش‌ها، برای استفاده از تانک‌های حمل‌ونقل یا مخازن دوار به امکانات مختلف نیاز دارد. فرآیند جابجایی این اکسیژن در مریخ نوردها انرژی بیشتری نسبت به فرآیند استخراج دارد و تصور می‌شود که گران‌ترین بخش به دست آوردن اکسیژن در ماه، فواصل طولانی یک منطقه استخراج از زیستگاه انسانی باشد.
مفهوم Curreri دسترسی دائمی به اکسیژن را برای ساکنان قمری فراهم می کند و هزینه هایی را که در غیر این صورت با حمل و نقل مرتبط می شود، به شدت کاهش می دهد. برای فهرست کامل مفاهیم انتخاب شده، نگاهی به بیانیه ناسا بیندازید، که فهرست جذابی از نوآوری‌های فضایی بالقوه را نشان می‌دهد.
