آیا به یاد دارید زمانی تلفن های هوشمند، منحصر به فرد و سرگرم کننده بودند؟ اگر فراموش کرده اید بیایید حافظه خود را بازیابی کنیم.
به گزارش تکناک، اولین گوشی هوشمند، “Simon Personal Communicator” تقریباً 30 سال پیش در سال 1994 توسط IBM اختراع شد.
این دستگاه بیش از یک تلفن ساده، به عنوان یک رایانه جیبی با ماشین حساب و تقویم بود که تا آن زمان در دستگاه‌های مشابه دستی سابقه نداشت.
غول صنعت ارتباطات نوکیا برای اینکه از جریان عقب نماند تلفن همراه 9000 Communicator را در سال 1996 عرضه کرد و ادعای خود را مبنی بر اینکه اولین گوشی مجهز به صفحه کلید QWERTY است را اعلام داشت.
این جریان باعث شد تا دیگر برندهای بزرگ به مسابقه بپیوندند، اریکسون با مدل GS88 خود، روند حرکت نوکیا را تسریع کرد و بلک بری و موتورولا طراحی های باورنکردنی خود را به ارمغان آوردند.
اگرچه مدل ها مملو از نوآوری بودند، اما کامل نبودند. می توان استدلال کرد که این نقص ها، یا بهتر است بگوییم ویژگی های عجیب و غریب، باعث ایجاد حس شخصیت در این مدل ها شده است.
با این حال، حاشیه خطا به زودی با معرفی اولین مدل آیفون در سال 2007 ناپدید شد. تحت رهبری استیو جابز، جدیدترین محصول اپل معیاری را برای بقیه صنعت تعیین می کند. آیفون صفحه نمایش لمسی عظیمی داشت و بر روی سیستم عامل iOS کار می کرد.
تولیدکنندگان که از رسیدن به اپل ناامید بودند، توجه خود را از عرضه محصولات جالب به محصولاتی که فقط کار می‌کردند، معطوف کردند و بخش عمده‌ای از آنها به گوگل و سیستم‌عامل آن اندروید روی آوردند تا روی سخت‌افزار تمرکز کنند.
در سال 2008، HTC، یک شرکت تایوانی، اولین شرکتی بود که یک گوشی اندرویدی را عرضه کرد. این امر باعث شد تا ویژگی‌هایی مانند Google Maps، یوتیوب و موارد دیگر بخش‌های ضروری زندگی روزمره ما باشند. سامسونگ بازار، به‌ویژه بخش اندروید آن را بیشتر تحت تاثیر قرار داد و با گوشی‌های مختلف خود با قیمت‌های متفاوت، رکوردهای فروش را به ثبت رساند.
در طول سال‌ها، بازیکنان سنتی صنعت تلفن همراه مانند نوکیا، سونی و اچ‌تی‌سی تنها سایه‌ای از گذشته باشکوه خود شدند، در حالی که نیرو‌های قدرتمند جدیدی مانند شیائومی، هواوی و اوپو سهم بازار تلفن هوشمند را به دست آوردند. در حالی که ویژگی‌های جدیدتر و پیشرفته‌تر مدل‌های آنها را با سرعتی چشم‌گیری پشتیبانی می کنند، اکثر تلفن های هوشمند به شکلی ضعیف باقی می‌مانند و چیزی جز خاطراتی از پیشینیان با شخصیت شان باقی نمی‌گذارند.
