محققان با استفاده از متاآنالیز به این نتیجه رسیده اندکه فعالیت ورزشی به اندازه روان درمانی یا دارودرمانی به عنوان درمان اولیه بر بهبود سلامت روان افراد موثر است.
به گزارش تکناک، تاثیر فعالیت ورزشی بر بهبود سلامت روان مطمئناً مفهوم جدیدی نیست، زیرا مطالعات قبلی بسیاری به بررسی اثرات مثبت فعالیت های ورزشی بر اختلالات روانی اسکیزوفرنی، اضطراب و افسردگی پرداخته اند.
محققان اکنون جامعترین متاآنالیز در نوع خود را در این باره انجام دادهاند .آنها نزدیک به 100 مطالعه قبلی که تاثیرشیوههای فعالیت ورزشی بر افسردگی، اضطراب و پریشانی روانی را در میان جمعیت بزرگ بزرگسالان بررسی می کند را مورد بازبینی قرار داده اند.
بن سینگ یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه استرالیای جنوبی گفت: تاثیر فعالیت ورزشی برای کمک به بهبود سلامت روان پذیرفته شده است.اما فعالیت ورزشی علیرغم شواهد، به طور گسترده ای به عنوان یک درمان اولیه برای بهبود اختلالات سلامت روان هنوز پذیرفته نشده است. بررسی ما نشان می دهد که فعالیت ورزشی می تواند به طور قابل توجهی علائم افسردگی و اضطراب را در همه افراد کاهش دهد.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، از هر هشت نفر در سراسر جهان، یک نفر با نوعی اختلال روانی دست به گریبان است و اکثر مبتلایان به مراقبتهای پزشکی کافی برای درمان دسترسی ندارند.
داده ها از 97 مطالعه شامل 1039 کارآزمایی و 128119 شرکت کننده تجزیه و تحلیل شد. این مطالعات شامل 27 مورد بر روی بیماران سرطانی، 11 مورد بر روی بزرگسالان مبتلا به افسردگی، پنج مورد بر روی افراد مسن تر و مبتلا به زوال عقل، چهار مورد بر روی زنان پس از زایمان ، بیماری انسدادی مزمن ریه و مولتیپل اسکلروزیس، سه مورد اختلالات اضطرابی، بیماری قلبی عروقی، بزرگسالان با بیماری های مزمن مختلف و بزرگسالان سالم. 15 نفر باقی مانده طیفی از نگرانی های سلامت روانی و جسمی مانند اختلال استرس پس از سانحه، آرتریت و بیماری روماتیسمی، اختلالات عصبی، اسکیزوفرنی و HIV/AIDS را پوشش می دهند.
این تیم دریافت که حالتهای مختلف فعالیت های ورزشی فواید فیزیولوژیکی و روانی اجتماعی متفاوتی را ارائه میکند و این تفکر قبلی را که تمرین ورزشی استقامتی بیشترین تأثیر را بر افراد مبتلا به افسردگی دارد و تمرینهای متمرکز بر ذهن و بدن مانند یوگا و تمرینات با شدت بالاتر. بهترین راه حل برای کسانی که اضطراب دارند را تأیید کرد.
این داده ها همچنین کارآزمایی های بالینی انفرادی قبلی را که نشان می داد فعالیت ورزشی با شدت متوسط و بالا بیشترین تأثیر را در تسکین علائم افسردگی و اضطراب دارد تایید کرد. این تا حدی به دلیل مکانیسم های عصبی مولکولی موثر مانند افزایش در دسترس بودن سروتونین و نوراپینفرین است.
جالب اینجاست که دادهها به این نتیجه رسیدند که به نظر میرسد بیشترین مزایا از فعالیت های ورزشی با زمان کمتر حاصل می شود. محققان پیشنهاد میکنند که رعایت دورههای کوتاهتر ، بهویژه زمانی که شرکتکنندگان در حال حاضر با چالشهای سلامت روانی و جسمی روبرو هستند راحتتر است.
ورزش با شدت بالاتر تاثیر بیشتری بر بهبود افسردگی و اضطراب داشت، در حالی که مدت زمان طولانیتر در مقایسه با دورههای کوتاه مدت و میان مدت، اثرات کمتری داشت. همه انواع فعالیتهای مورد تجزیه و تحلیل در مطالعات سودمند بودند، اما انطباق فعالیت ورزشی برای بهبود سلامت روان چالش کلیدی بود. مهمتر از همه، این تحقیقات نشان می دهد که برای ایجاد تغییر مثبت در سلامت روانی نیازی به ورزش زیاد نیست.
در حالی که این مطالعه فعالیت بدنی را به عنوان جایگزینی برای درمانهایی مانند مشاوره و درمان پزشکی معرفی نمیکند، اما نیاز به فعالیت ورزشی متناسب با قابلیتهای فیزیکی بیمار را به عنوان یک جنبه اساسی از رویکرد کلی سلامت روان نشان میدهد.
محققان بر این باورند با توجه به اینکه دسترسی به خدمات سلامت روان عاملی بازدارنده در درمان در سرتاسر جهان است، مطالعات بیشتر در زمینه فعالیت ورزشی به عنوان یک درمان اولیه برای بهبود سلامت روان میتواند برای بسیاری از 970 میلیون نفری که در جهان با اختلالات روانی دست به گریبان هستند، مفید باشد.
