محققان می گویند هر فرد یک توان بحرانی مشخص برای فعالیت های ورزشی خود دارد و به مانند دارو می توان دوزی مشخص برای میزان وشدت تمرینات تجویز کرد.
به گزارش تکناک، هر فرد با سابقه ورزشی می داند که دو فرد با سطوح آمادگی جسمانی مشابه ممکن است در انجام تمرینات مشابه، نتایج بسیار متفاوتی داشته باشند.
این عدم پیشرفت برای برخی افراد علیرغم تلاش مکرر آنها، بسیار آزاردهنده است.حال محققان علوم ورزشی دانشگاه بریگهام یانگ علت و رمز آن را کشف کرده اند.
مطالعه منتشر شده اخیر این تیم روش عملی تری برای تعیین سطح شدت فعالیت هر فرد برای دستیابی به بهترین نتیجه را نشان می دهد. این مطالعه منتشر شده در مجله فیزیولوژی کاربردی، سیستم جدیدی را برای ایجاد اصول تمرینی توصیف می‌کند که بدون توجه به سطح سلامت فعلی فرد، نتیجه بخش است.
جیسون گیفورد، استاد علوم ورزشی BYU و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: روزی می‌رسد که ورزش به‌عنوان دارو تجویز خواهد شد. برای تجویز دارو، باید نتایج قابل پیش بینی برای هر دوز دارو داشت. ما متوجه شدیم که دقیقاً همین مورد در مورد ورزش نیز صدق می کند.
طبق این مطالعه، تمرین تجویزی برای فرد بر اساس آنچه به عنوان «توان بحرانی» شناخته می‌شود، باعث بهبود بیشتر در استقامت و شامل مزایای طولانی‌مدت برای فرد می‌شود. نویسندگان مطالعه توان بحرانی را بالاترین سطح منطقه امن ما تعریف می کنند. جسیکا کالینز، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما در این سطح می‌توانیم برای مدت طولانی قبل از احساس خستگی شدید،عملکرد مناسبی داشته باشیم.
فرض کنید دو دوست حداکثر ضربان قلب یکسانی دارند. دانش قبلی از ورزش نشان می دهد که اگر آنها با هم با سرعت یکسان بدوند، باید تجربیات بسیار مشابهی داشته باشند. با این حال، وقتی این دو دوست با سرعت 6 مایل در ساعت می دوند، تمرین برای یکی ساده اما برای دیگری سخت است. این تفاوت در تجربه‌ها با یک سرعت و حداکثر ضربان قلب به دلیل این است که سرعت 6 مایل در ساعت کمتر از توان بحرانی یکی اما بیش از توان بحرانی دیگری است.
هنگامی که سطح تمرین کمتر از توان بحرانی یک فرد باشد، بدن او می تواند نیاز انرژی را تامین کند و به یک هموستاز راحت و کنترل شده برسد. با این حال، زمانی که سطح تمرین بالاتر از توان بحرانی فرد باشد، بدن نمی‌تواند به طور کامل نیاز انرژی را تامین کند و در نتیجه دچار خستگی می‌شود.
به طور سنتی، ورزش فردی بر اساس درصد ثابتی از حداکثر میزان اکسیژن مصرفی (VO2 Max) یا حداکثر ضربان قلب توصیه می‌شود. کالینز و گیفورد گفتند که استفاده از «توان بحرانی» روش بهتری برای تعیین سطح فعالیت فردی است زیرا نه تنها به درستی به کار ورزشکاران و افراد خوش اندام می‌آید، بلکه برای افراد مسن تر یا با سبک زندگی کم تحرک نیز سودمند است.
کالینز گفت: این نوع تحقیقات به هر فردی بدون توجه به میزان فعالیت حال حاضر وی کمک می کند.
برای این مطالعه، کالینز، گیفورد و نویسندگان همکار، 22 شرکت کننده سالم بین 18 تا 35 سال، با سطح آمادگی جسمانی پایین، انتخاب کردند. شرکت‌کنندگان تحت هشت هفته تمرین تحت نظارت قرار گرفتند که در آن به طور تصادفی به دو تمرین دوچرخه‌سواری با شدت بالا یا تمرین دوچرخه‌سواری مداوم با شدت متوسط تقسیم شدند. تمرینات به طور سنتی بر اساس حداکثر ضربان قلب فرد یا حداکثر VO2 تجویز شد.
محققان دریافتند که تجویز تمرینات مبتنی بر VO2 Max به عنوان نقطه مرجع منجر به تغییرات نگران‌کننده‌ای در نتایج می شود. برخی شرکت کنندگانی به طور قابل توجه از دوره آموزشی بهره بردند و برخی دیگر حتی با شخصی سازی تمرین، از آن سودی نبردند. آنها نتایج را با توان بحرانی هر فرد مقایسه کردند و دریافتند 60 درصد از تنوع یافته های آنها مربوط به آن می شود. اگر تمرینات با استفاده از توان بحرانی به عنوان نقطه مرجع در مقایسه با ضربان قلب آنها تجویز شود، تفاوت کمتری در نتایج مشاهده می‌شد یعنی جلسات آموزشی برای هر شرکت کننده موثرتر و سودمندتر واقع می‌شد.
کالینز گفت: یکی از بزرگ‌ترین دلایلی که مردم آن‌طور که باید ورزش نمی‌کنند این است که در گذشته روندی را امتحان کرده‌اند و طبق انتظار خود نتیجه نگرفته‌اند. نکته مهم در مورد تمرینات مبتنی بر توان بحرانی این است که تقریباً همیشه می توان نتیجه را تضمین کرد و به ما برای راهنمایی افراد به منظور رسیدن به اهداف تناسب اندامشان کمک می کند.
برای محاسبه توان بحرانی یک فرد، محققان از شرکت کنندگان خواستند که فواصل مختلف تمرین (مانند دویدن، دوچرخه سواری) را با حداکثر سرعت توان خود طی کنند. آنها سپس میانگین سرعت را گرفتند و داده ها را در فرمول اختصاصی، برای تعیین رابطه بین فاصله تمرین و زمان تمرین و تولید یک عدد توان بحرانی قرار دادند. آنها دریافتند توان بحرانی یک فرد می تواند به طور قابل توجهی با تمرینات ورزشی افزایش یابد و باعث چالش برانگیزی، آزاردهندگی و احساس خستگی کمتر در مقایسه با تلاش‌های پیشین شود.
گیفورد گفت: ورزش به قدری برای شما مفید است که بدون توجه به آنچه انجام می‌دهید، فواید آن را خواهید دید. این تحقیق به سادگی به مردم اطلاع می‌دهد که می‌توانند به طور کامل‌تری ورزش خود را بهینه کنند، و از آن بهره بیشتری ببرند. ما از دسترسی و آگاهی مردم به توان بحرانی شخصی‌شان در آینده‌ای نزدیک بسیار هیجان‌زده‌ایم.
