یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که استفاده از کتامین به عنوان درمان موثر برای افسردگی مقاوم، نتایج امیدوارکننده‌ای دارد.
به گزارش تکناک، اختلال افسردگی اساسی یکی از علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان است. برای حدود یک سوم افراد مبتلا به این بیماری، درمان‌های استاندارد بی‌اثر هستند و افسردگی آن ها به عنوان نوع مقاوم در برابر درمان در نظر گرفته می‌شوند. بنابراین همیشه تحقیق برای درمان های جایگزین و موثر ادامه دارد.
کتامین برای اولین بار در سال 1962 سنتز شد و در سال 1970 توسط FDA برای استفاده پزشکی به عنوان یک داروی بیهوشی تایید شد. مدتی بعد، کتامین راه خود را به خیابان ها باز کرد. این دارو که با نام “Special K” شناخته می شود، در دهه های 70 و 80 قبل از اینکه ایالات متحده آن را به یک داروی تحت کنترل فدرال در سال 1999 تبدیل کند، به دلیل پتانسیل بالا برای سوء مصرف یا اعتیاد، به عنوان یک روان گردان محبوبیت پیدا کرد. در دهه 2000 بود که محققان شروع به بررسی کتامین به عنوان درمانی برای افسردگی کردند.
اکنون یک مطالعه استرالیایی جدید به رهبری محققان دانشگاه نیو ساوت ولز که کتامین عمومی را به عنوان درمانی برای افراد مبتلا به افسردگی شدید آزمایش می‌کند، نتایج امیدوارکننده‌ای ارائه کرده است.
کتامین به عنوان یک بی حس کننده درک فرد از بینایی و صدا را تحریف می کند و باعث می شود آنها احساس جدایی یا جدا شدن از درد و محیط اطراف خود کنند.
یک مطالعه با نام کتامین برای افسردگی بزرگسالان (KADS) انجام شد که در آن 176 شرکت‌کننده از مراکز اختلال خلقی در استرالیا و نیوزیلند انتخاب شدند. این آزمایش چهار هفته‌ای بود و شرکت کنندگان باید حداقل به مدت سه ماه از تشخیص ابتلا به اختلال افسردگی اساسی آن ها می گذشت و پاسخ کافی به داروهای ضد افسردگی نداشتند.
به همه شرکت‌کنندگان یک فرم عمومی از کتامین که به طور گسترده در استرالیا در دسترس است، یا یک دارونما داده شد. آنها هفته ای دو تزریق در یک کلینیک انجام می دادند و در آنجا به مدت دو ساعت تحت نظر بودند، تا زمانی که اثرات حاد تجزیه کننده و آرام بخش از بین رفت. این درمان به مدت یک ماه ادامه یافت و از شرکت کنندگان خواسته شد تا در پایان آزمایش و یک ماه بعد، خلق و خوی خود را ارزیابی کنند.
این کارآزمایی دوسو کور بود، به این معنی که نه محققان و نه شرکت‌کنندگان نمی‌دانستند چه بیمارانی کتامین و چه کسانی دارونما دریافت کرده‌اند. در این مورد، دارونما میدازولام بود که یک نوع بنزودیازپین است که اثر آرام بخش نیز دارد. این کار برای بهبود پوشش درمانی و به حداقل رساندن احتمال سوگیری انجام شد.
کولین لو، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: در آزمایش ما با استفاده از میدازولام که درمانی برای افسردگی نیست، اما باعث می‌شود که فرد کمی احساس بی‌حالی و گیجی داشته باشد، افراد شانس بسیار کمتری برای دانستن اینکه آیا کتامین دریافت کرده‌اند یا خیر، داشتند.
آنچه آزمایش KADS را از مطالعات قبلی متمایز می‌کند این است که محققان شرکت‌کنندگانی را که قبلاً درمان تشنج الکتریکی (ECT) را به‌عنوان درمانی برای افسردگی خود انجام داده بودند، به‌کار گرفتند. ECT روشی است که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود که در آن جریان های الکتریکی با دقت کنترل شده از مغز عبور می کند و عمدا باعث ایجاد یک تشنج کوتاه می شود. ECT باعث تغییراتی در ساختار شیمیایی مغز می شود که ممکن است به طور موقت علائم افسردگی شدید را در جایی که سایر درمان ها شکست خورده اند، تسکین دهد.
لو گفت: در صورتی که همه درمان‌های دیگر بی‌اثر بوده باشند، درمان ECT برای افسردگی به افراد توصیه می‌شود. بیشتر مطالعات، افرادی را که ECT انجام داده اند حذف می کنند، زیرا برای یک درمان جدید، آزمایش در جایی که ECT انجام نشده است، بسیار سخت است.
به جای تزریق داخل وریدی کتامین، محققان آن را به زیر پوست (زیر جلدی) تزریق کردند که باعث کاهش زمان، هزینه و پیچیدگی پزشکی شد.
محققان متوجه شدند که علائم افسردگی در بیش از یک نفر از هر پنج شرکت‌کننده پس از یک ماه تزریق دو هفته‌ای بهبود یافت و در کل یک سوم علائم این بیماران، حداقل 50 درصد بهبود یافت. کتامین به خوبی توسط شرکت کنندگان امتحان شد. محققان می گویند این یافته ها دلگرم کننده است.
لو گفت: برای افرادی که افسردگی مقاوم به درمان دارند یعنی کسانی که از روش‌های مختلف گفتار درمانی، داروهای ضدافسردگی که معمولاً تجویز می‌شوند یا درمان تشنج الکتریکی بهره‌ای نبرده‌اند، بهبودی 20 درصدی در واقع بسیار خوب است. ما متوجه شدیم که در این آزمایش، کتامین به وضوح بهتر از دارونما بود. این یک تفاوت بزرگ و بسیار واضح است و شواهد قطعی را در این زمینه به ارمغان می‌آورد.
در استرالیا و ایالات متحده، یک نسخه ثبت اختراع از کتامین به نام اسکتامین (که با نام Spravato فروخته می شود) به عنوان اسپری بینی برای افسردگی مقاوم به درمان در دسترس است تا در ترکیب با یک داروی ضد افسردگی خوراکی استفاده شود. با این حال برای بسیاری از افراد، هزینه این دارو زیاد است. در ایالات متحده در سال 2020، هزینه اسکتامین به ازای هر دوز، 240 دلار آمریکا بود. در استرالیا، هزینه همین دارو حدود 800 دلار استرالیا یا 550 دلار آمریکا برای هر دوز است. ضمنا در هر دو کشور، مصرف کنندگان باید از دارو در یک محیط بالینی استفاده کنند که هزینه اضافی را به همراه دارد.
به گفته محققان، اثرات کتامین پس از چند روز تا چند هفته از بین می رود، بنابراین استفاده از آن باید مداوم باشد. به همین دلیل است که محققان بر مدیکر که برنامه بیمه سلامت ملی استرالیا است، فشار می آورند تا استفاده از کتامین عمومی را تأیید کند که بسته به تامین کننده، قیمتی معادل 5 دلار استرالیا (3.40 دلار آمریکا) دارد.
محققان در مرحله بعدی آزمایشات بزرگتری درمورد کتامین عمومی در دوره های طولانی تر انجام خواهند داد.
