یک مطالعه جدید برای اولین بار چیزی که بسیاری از ما مدت‌هاست احساس می‌کردیم را ثابت کرد: داشتن اشتباهات در دستور زبان، می‌تواند باعث واکنش‌های فیزیکی منفی شود، از جمله واکنش‌هایی که از بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک ما سرچشمه می‌گیرد که پاسخ جنگ یا گریز را آغاز می‌کند.
به گزارش تکناک،محققان زبان‌شناسی در دانشگاه برمینگهام یک ارتباط مستقیم بین دستور زبان یا به اصطلاح Grammar (set of structural rules that governs the composition of clauses, phrases, and words in any given natural language) ضعیف و تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) کشف کرده‌اند.
این تغییرپذیری به وسیله سیستم عصبی خودمختار اولیه (ANS) کنترل می‌شود که در تنظیم ضربان قلب، فشار خون، تنفس و هضم، به علاوه سایر عملکردهای مهم دیگر، نقش دارد.
طول بازه زمانی که فرد آرام است تمایل به تغییر دارد و زمانی که تحت محرک های استرس زا قرار می گیرد، منظم تر می شود.
در این پژوهش، محرک های استرس (stress : organism’s response to a stressor such as an environmental condition or a stimulus) زا شامل استفاده از زمان بد، ساختار ضعیف جمله، اختلاط مفرد و جمع، منفی دوتایی و کاماهای اشتباه بود.
پروفسور داگمار دیوژاک، محقق زبان شناسی شناختی و شناخت زبان در دانشگاه بیرمنگام گفت: نتایج این مطالعه بعد جدیدی از رابطه پیچیده بین فیزیولوژی و مغز را مورد توجه قرار می دهد.
این رابطه با استفاده از تکنیک‌هایی از ردیابی چشم از طریق الکتروانسفالوگرافی گرفته تا تصویربرداری مغز مورد مطالعه قرار گرفته است. اما رابطه بین شناخت زبان و سیستم عصبی خودمختار (ANS) تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته بود.
برای این مطالعه، محققان 41 بزرگسال سالم بریتانیایی (انگلیسی زبان) در رده سنی 18 تا 44 سال، بدون مشکل یادگیری یا بی نظمی قلبی را انتخاب کردند. آنها در معرض 40 نمونه نوشتاری قرار گرفتند که به عنوان 160 نمونه گفتار توسط چهار سخنران مختلف ارائه شد.
طول نمونه ها و همچنین خطاهای موجود در آنها متفاوت بود. در طول این تمرین، فعالیت قلبی عروقی شرکت کنندگان و همچنین سیگنال پالس حجم خون (BVP) آنها به طور مداوم پیگیری می شد. همچنین شرکت کنندگان نظرسنجی هایی را پر کردند و نمونه ها را رتبه بندی کردند.
همانطور که انتظار می رفت، نتایج نشان داد که بین جملات حاوی خطا و کاهش HRV ارتباط معنی داری وجود دارد.
دیوژاک گفت: سیستم عصبی خودمختار از دو بخش تشکیل شده است: سیستم عصبی سمپاتیک (SNS) و سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS). به عبارت ساده، سیستم عصبی سمپاتیک پاسخ جنگ یا گریز را در هنگام تهدید یا خطر درک شده فعال می کند، در حالی که سیستم عصبی پاراسمپاتیک عملکردهای استراحت و هضم یا تغذیه و پرورش بدن را کنترل می کند.
یافته‌های ما نشان می‌دهد که این سیستم نیز به خواسته‌های شناختی پاسخ می‌دهد، و این مسئله نشان می‌دهد که تلاش شناختی از طریق سیستم فیزیولوژیکی به روش‌هایی بیشتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، بازتاب می‌یابد.
همچنین ثابت داده شده است که سیستم عصبی خودمختار در طول آزمون های تشخیص دروغ، واکنش های فیزیولوژیکی را که ممکن است نتیجه پرسیدن درباره اطلاعات پنهان باشد، اندازه گیری می کند.
محققان در این مطالعه خاطرنشان کردند: انحراف از دستور زبان عادی باعث ایجاد یک واکنش قلبی عروقی واضح می شود و در نتیجه دانش زبانی را از طرف فرد بدون نیاز به بیان صریح آشکار می کند.
این مشاهدات بعد جدیدی از رابطه پیچیده بین فیزیولوژی و شناخت را مورد توجه قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که تلاش شناختی در سیستم فیزیولوژیکی به روش‌هایی بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، بازتاب می‌یابد.
این مطالعه در Journal of Neurolinguistics منتشر شد.
