اوتسی، مشهورترین جسد مومیایی یخ زده مشهور جهان، در درک ما از ظاهر خود تحول قابل توجهی ایجاد کرده است.
به گزارش تکناک، از رنگ پوست تیرهتر از حد انتظار گرفته تا یافتههایی درباره موهای او، پیشرفتهای فناوری، تصورات نادرست ناشی از بررسیهای قبلی «مرد یخی» را از بین برده است.
این تحقیق جدید نه تنها درک ما از ویژگیهای فیزیکی اوتزی را تغییر میدهد، بلکه نقش باورنکردنی فناوری مدرن در بهبود درک ما از گذشته را نیز برجسته میکند.
رونمایی از چهره واقعی اوتسی
در سال 1991، کوهنوردان به طور تصادفی با بقایای 5300 ساله اوتسی در کوه های آلپ نزدیک مرز ایتالیا و اتریش برخورد کردند. بدن او که به طور استثنایی حفظ شده است، به کانون مطالعات علمی تبدیل شده است.
محققان قبلاً جزئیاتی در مورد سلامتی و عادات او از جمله شریان های سفت شده، خالکوبی و آخرین وعده غذایی او که از بزکوهی بود کشف کرده اند. علاوه بر این، اوتسی در زمان مرگ یک تیر در پشت خود داشت که به طور بالقوه باعث مرگ او شد.
اکنون، یک مطالعه جدید نشان داده است که رنگ پوست اوتزی ممکن است حتی تیرهتر از آن چیزی باشد که در ابتدا تصور میشد و احتمالاً یکی از تیرهترین رنگها در میان همعصران اروپایی او باشد.
آلبرت زینک، انسان شناس، یکی از نویسندگان این مطالعه و رئیس موسسه تحقیقاتی Eurac برای مطالعات مومیایی در بولزانو، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: قبلاً تصور می شد که پوست مومیایی در حین نگهداری در یخ تیره شده است، اما احتمالاً آنچه اکنون می بینیم در واقع تا حد زیادی رنگ پوست اصلی اوتزی است.
علاوه بر این، این مطالعه تصورات غلط در مورد موهای اوتسی را از بین می برد. بر خلاف تصور رایج، مرد بالغ احتمالاً حداکثر دارای موی کم پشت بوده و ژنهایی داشته است که نشان دهنده استعداد طاسی او هستند. این نتایج ممکن است روشن کند که چرا موی کمی در مومیایی یافت شد.
فراتر از ظاهر او، ژنوم اوتسی به خطرات سلامتی مانند چاقی و دیابت نوع 2 اشاره دارد. علیرغم استعداد ژنتیکی او، نویسندگان پیشنهاد می کنند که سبک زندگی سالم او ممکن است این عوامل را دور نگه داشته باشد.
باورهای غلط در مورد اصل و نسب اوتسی
ساختار ژنتیکی اروپاییان امروزی مانند موزاییکی است که از سه گروه اصلی اجدادی تشکیل شده است.
اینها شامل شکارچیان غربی، کشاورزان اولیه آناتولی که حدود 8000 سال پیش به آنجا مهاجرت کردند و گله داران استپ از اروپای شرقی که حدود 4900 سال پیش به این ترکیب پیوستند، می شود.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی اولیه ژنوم اوتسی، مومیایی معروف منجمد، ردپایی از این گلهداران استپ را آشکار کرد.
با این حال، یافته های آنالیز شده از مطالعه جدید به دلیل افشای آلودگی نمونه اصلی به DNA مدرن، این دیدگاه را به چالش می کشد.
پس از مطالعه اولیه، جهش های تکنولوژیکی در توالی یابی و افزایش ژنوم های کاملاً رمزگشایی شده از اروپاییان ماقبل تاریخ، چشم انداز دانش را تغییر داده است و محققان را قادر می سازد تا کد ژنتیکی اوتسی را با کد ژنتیکی معاصرانش مقایسه کنند.
این مطالعه اخیر نتیجه می گیرد که اوتسی از یک جمعیت نسبتاً منزوی با کمترین تعامل با سایر گروه های اروپایی است.
با کمال تعجب، آنطور که قبلاً تصور میشد، هیچ اثری از گله داران استپ اروپای شرقی در ژنوم اوتسی نشان داده نشد، و نسبت ژنهای شکارچی غربی او بهطور قابل ملاحظهای کم است.
یوهانس کراوز یکی از نویسندگان مطالعه اخیر از موسسه ماکس پلانک برای انسان شناسی تکاملی در لایپزیگ توضیح داد: به نظر می رسد از نظر ژنتیکی، اجداد او مستقیماً از آناتولی آمده اند بدون اینکه با گروه های شکارچی مخلوط شده باشد.
