برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) امروز هشدار داد که استخراج شن و ماسه از بستر دریا به مرحله نگران کننده ای رسیده است.
به گزارش تکناک، شن و ماسه یک مصالح ساختمانی پرکاربرد است و این تقاضا آسیب های فزاینده ای را بر اکوسیستم ها و جوامع ساحلی وارد می کند.
بر اساس آخرین گزارش UNEP، سالانه به طور متوسط 6 میلیارد تن ماسه از محیط های دریایی گرفته می شود.
حجم استخراج شن و ماسه معادل 1 میلیون کامیون کمپرسی شن و ماسه در روز است که برای مصارفی چون: ساخت بتن و شیشه، ساخت سواحل مصنوعی جدید، یا بازسازی خطوط ساحلی در حال فرسایش به کار می رود. این سرعت حتی بیشتر نیز می شود و فشار فزاینده ای را بر زندگی دریایی و جوامع ساحلی وارد می کند.
پاسکال پدوزی، مدیر مرکز تجزیه و تحلیل UNEP به نام GRID-Geneva در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: مقدار شن و ماسه ای که ما از محیط خارج می کنیم قابل توجه است و تأثیرات زیادی دارد. او این مشکل را با جنگل زدایی یا صید بی رویه مقایسه کرد، زمانی که مردم از یک منبع سریعتر از آن استفاده می کنند که بتوان آن را دوباره پر کرد.
بتن بعد از آب دومین ماده پرمصرف در جهان است و ماسه جزء مصالح اصلی ساختمانی در همه جا است. شیشه و تراشه های نیمه هادی نیز از ماسه سیلیس ساخته می شوند. همچنین بسیاری از سواحل مصنوعی در سراسر جهان وجود دارد، مانند جزایر تازه ساخته شده که برای ایجاد آنها مقدار زیادی ماسه مورد نیاز است.
متأسفانه تقاضای به ظاهر سیری ناپذیر برای شن و ماسه مشکل ساز است. از آنجایی که افزایش سطح دریاها خطوط سواحل را کاهش می دهد، برخی از جوامع برای احیای سواحل به شن و ماسه لایروبی شده از بستر دریای مجاور متکی هستند. UNEP هشدار می دهد که در آینده، کمتر از آن ماسه برای دفاع از ساحل در دسترس خواهد بود و هنگامی که شرکت ها ماسه را از رودخانه ها می گیرند، رسوب کمتری به سمت خطوط ساحلی که به آن نیاز دارند سرازیر می شود.
برداشتن شن و ماسه از کف دریا، حیات دریایی را نیز از بین می برد و اگر شن و ماسه بیش از حد استخراج شود، حیات دریایی ممکن است بهبود نیابد، پدوزی در کنفرانس مطبوعاتی گفت. همچنین آلودگی صوتی و تغییراتی در شفافیت آب بوجود می آید که می تواند به حیات دریایی آسیب برساند.
برای نظارت بر استخراج شن و ماسه در سرتاسر جهان، UNEP پلتفرم داده خود را به نام دیده بان دریایی شن و ماسه (Marine Sand Watch) توسعه داد. این سیستم از هوش مصنوعی و یک سیستم ردیابی شناور به نام سیستم شناسایی خودکار برای شناسایی کشتی های لایروبی و نقشه برداری از شن و ماسه در سراسر سیاره استفاده می کند.
بر اساس داده های جدید، برخی از شدیدترین لایروبی های شن و ماسه در امتداد خط ساحلی چین و ساحل شرقی ایالات متحده صورت گرفته است. این تغییرات می تواند برای اهداف انرژی های تجدیدپذیر هر کشور خطراتی ایجاد کند، زیرا جابجایی تپه های شنی می تواند توربین های بادی فراساحلی را تحت تاثیر قرار دهد.
زیر نویس شکل
یک لایروب، شن و ماسه را به ساحلی در فرانسه پرتاب می کند. این کشتی برای مبارزه با فرسایش، شن و ماسه را از قسمت های دور از ساحل پمپ می‌کند و سپس آن را به سواحل باز می‌گرداند.
