یک مطالعه نشان می دهد شنا در آب های آزاد با یک بیماری ریوی به نام “ورم ریوی ناشی از شنا (IPE)” مرتبط است و قلب و ریه ها می توانند تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرند.
به گزارش تک ناک، IPE باعث تجمع مایعات در ریه ها می شود و با اصطلاحی به نام ورم ریوی (IPE) توصیف می شود. این عارضه در شناگران آب های آزاد، غواصان، شناگران نظامی و ورزشکاران دیده می شود.
این بیماری با تنگی نفس (تنگی نفس)، اکسیژن خون پایین (هیپوکسمی)، سرفه خلطی کف آلود (هموپتیزی)، خستگی مفرط، علائم دیسترس تنفسی، و احساس خیسی ریه ها مشخص می شود.
اولین مورد گزارش شده
مطالعات درمورد IPE از دهه 1980 تا به امروز ادامه دارد. با این حال، اولین شواهد منتشر شده از IPE شامل تورم میوکارد یعنی تورم عضله قلب،در سال 2022 منتشر شد. طبق این مطالعه، یک زن سالم و سرحال در پنجاه سالگی بدون هیچ سابق پزشکی قابل توجه و بیماری قبلی، شروع به نفس نفس زدن بیش از حد در حین شنا کرد.
این بیمار گزارش داد: وقتی از آب بیرون آمدم، لباس شنا را در آوردم و بلافاصله احساس کردم ریه هایم پر از مایع شده است. وقتی صحبتش تمام شد،این بیمار شروع به سرفه ی بسیار شدید همراه با خلط کرد.
خوشبختانه پزشکان توانستند علائم IPE را تشخیص دهند که بعداً با استفاده از اشعه ایکس قفسه سینه وجود این عارضه تأیید شد و مایعی در ریه های بیمار آشکار شد. علائم آسیب به قلب و بافت از طریق آزمایش خون و MRI مشاهده شد.
تشخیص بسیار دشوار
همانطور که بدن در زمان شنا کردن خود را با شرایط وفق می دهد،خون از سیستم عروقی محیطی به سمت مرکز بدن هدایت می شود و حجم قفسه سینه افزایش می یابد و در نتیجه فشار در عروق ریوی افزایش می یابد.
علاوه بر این، عوامل تحریک کننده دیگری شامل آب سرد، هیدراتاسیون بیش از حد، فشار منفی استنشاقی، دیابت، فشار خون بالا، فعالیت بدنی بالا و آسیب قلبی زمینه ای، به بروز این عارضه دامن می زنند.
با این حال، طبق گفته استفانی دی. مارتینا از رسانه هشدار غواصان، لازم نیست همه این عوامل برای شروع ناگهانی IPE وجود داشته باشند زیرا بروز این سندرم در آب‌های گرم،میزان اندک شنا کردن، میزان تلاش کمتردر اعماق متفاوت نیز گزارش شده است.
عوامل مؤثر دیگری ممکن است در بروز این بیماری وجود داشته باشد،اما روش تشخیص دقیق در حال حاضر برای این عارضه ناشناخته است. IPE همچنین به دلیل اطلاعات مشترک بدست آمده پس از مرگ به دلیل غرق شدن و تلاش‌های طولانی‌مدت برای احیا، کمتر تشخیص داده می‌شود. به دلیل کمبود اطلاعات و درک ضعیف برای تشخیص این عارضه، در حال حاضر هیچ راهی برای تشخیص دادن این مشکل از قبل وجود ندارد.
عامل مهم دیگری که باید به آن توجه داشت، تشدید شدن این بیماری است. محققان میزان تشدید این عارضه را 18 تا 33 درصد گزارش کرده اند، به این معنی که بیماران IPE باید آگاه باشند و ملاقات با پزشک برایشان ضروری است.
پیشگیری و درمان
محققان دانشگاه دوک اخیراً فاز دوم یک مطالعه آزمایشی را تکمیل کرده‌اند که بر اساس آن، تجویز یک داروی عمومی از ویاگرا و سیلدنافیل به بیماران IPE، منجر به کاهش فشار عروق ریوی بدون هیچ اثر نامطلوبی بر هم پویایی شنا می‌شود.
به گفته دکتر جیمز اولدمن ،در حال حاضر هیچ دستورالعمل پزشکی استانداردی در مورد تشخیص و مدیریت IPE وجود ندارد.
در حالی که پزشکان شنا کردن با سرعت آهسته‌تر، اجتناب از آب سرد و پوشیدن لباس‌های مرطوب تنگ را توصیه می‌کنند، شواهد علمی قابل توجهی به نفع این دستورالعمل‌ها در علم وجود ندارد.
در نتیجه، در حالی که محققان مسیر بسیار دشوار تشخیص، درمان و پیشگیری IPE را طی می‌کنند، ادامه پیشرفت‌ها در تحقیق درمورد این بیماری می‌تواند نجات‌بخش باشد.
