ستاره شناسان اخیراً یک پدیده کاملاً اسرارآمیز را کشف کرده اند که در آن یک سیاهچاله سال ها پس از جدا شدن از یک ستاره، مواد را به بیرون پرتاب می کند.
به گزارش تکناک، یکی از اولین چیزهایی که مردم در مورد سیاهچاله ها یاد می گیرند این است که هر چیزی را که به آنها نزدیک شود جذب می کنند، اما این همه آنچه که اتفاق می افتد نیست.
درست است که وقتی هر چیزی از افق رویداد یک سیاهچاله بگذرد، هرگز نمی تواند از آن بگریزد، اما منطقه قابل توجهی در اطراف سیاهچاله وجود دارد که با وجود اثرات گرانشی بسیار قوی احتمال گریز از آن وجود دارد.
در واقع، وقتی مواد به درون سیاهچاله می‌افتند سیاهچاله‌ها به طور منظم فواره‌های مهیبی از ماده را ساطع می‌کنند و مقدار کمی ماده با سرعت زیاد به بیرون پرتاب می‌شود.
اما ستاره شناسان پدیده ای را کشف کرده اند که در نوع خود کاملاً اسرارآمیز است و در آن یک سیاهچاله سال ها پس از جدا شدن از یک ستاره، مواد را به بیرون پرتاب می کند. سیاهچاله AT2019dsg در فاصله 665 میلیون سال نوری از ما قرار دارد و در سال 2018 در حال جداکردن بخشی از یک ستاره مشاهده شد، سپس به دلایل نامعلومی دوباره در سال 2021 به شدت فعال شد. ایویت سندس، نویسنده اصلی، محقق مرکز اخترفیزیک گفت: این ما را کاملا غافلگیر کرد ، هیچ کس قبلاً چنین چیزی را ندیده بود.
سیاهچاله مواد را با سرعت فوق العاده ای معادل نیمی از سرعت نور به بیرون پرتاب می کند. این اتفاق سال‌ها پس از اسپاگتی شدن ستاره توسط سیاهچاله، در اتفاقی که رویداد اختلال جزر و مد (TDE) نامیده می‌شود، رخ داد و هیچ توضیح واضحی برای این تاخیر وجود ندارد.
ادو برگر یکی از نویسندگان این مقاله گفت: ما بیش از یک دهه است که TDE ها را با تلسکوپ های رادیویی مطالعه می کنیم و گاهی اوقات متوجه می شویم که وقتی سیاهچاله ها مواد را به بیرون پرتاب می کنند در امواج رادیویی درخشش ایجاد می شود، در حالی که این ستاره برای اولین بار توسط سیاهچاله بلعیده می شود. اما در AT2018hyz برای سه سال اول سکوت رادیویی وجود داشت و اکنون به طور چشمگیری این سکوت رادیویی شکسته شده است تا به یکی از درخشان ترین TDE های رادیویی تبدیل شود.
نکته عجیب این است که محققان این رویداد اسپاگتی سازی توسط سیاهچاله را مشاهده کرده‌اند و دریافته‌اند که “بسیار عادی” است. با این حال، به دلایلی، این جریان خروجی هم بسیار با تأخیر است و هم بسیار سریعتر از خروجی های معمولی مواد از سیاه چاله ها.
برگر می‌گوید: این اولین باری است که ما شاهد چنین تأخیر طولانی بین تغذیه و خروج هستیم. گام بعدی این است که بررسی کنیم که آیا این واقعاً به طور منظم‌تر اتفاق می‌افتد یا نه .ما به سادگی و به اندازه کافی دیر به TDEها در تکامل آنها نگاه نکرده‌ایم.
