بیشتر آنچه در مورد حیوانات منقرض شده باستانی می دانیم از استخوان های آنها می آید، زیرا بافت های نرم معمولاً به خوبی فسیل نمی شوند. اما اکنون دانشمندان قدیمی ترین مغز فسیل شده مهره داران را در یک ماهی فسیل شده با قدمت تقریباً 320 میلیون سال کشف کرده‌اند.
به گزارش تکناک، پس از مرگ یک حیوان، گوشت و اندام های آن معمولاً به دلیل لاشخورها یا تجزیه بسیار سریع ناپدید می شوند. آنها فقط استخوان ها را باقی می گذارد، که در برخی موارد می توانند فسیل شده و تبدیل به اثر های نمایشی موزه ای شوند که ما با آنها آشنا هستیم.
اما اگر لاشه از قرار گرفتن در معرض عناصر مانند دفن سریع یا محصور شدن در موادی مانند کهربا اجتناب کند، بافت‌های نرم مانند پوست یا پرها می‌توانند تا امروز زنده بمانند.
اکنون دانشمندان قدیمی ترین مغز فسیل شده شناخته شده را در یک جانور مهره دار کشف کرده اند. این رکورد متعلق به یک ماهی 319 میلیون ساله است که به نام Coccocephalus wildi، جد اولیه ماهیان استخوانی تیغه باله ای است که بزرگترین گروه مهره داران امروزی را تشکیل می دهد. رکورد قبلی یک کوسه با قدمت 300 میلیون سال پیش بود، اما دیگر مغزهای فسیلی قابل توجه شامل یک خرچنگ نعل اسبی 310 میلیون ساله و یک دایناسور 133 میلیون ساله است. با این حال، هیچ چیز در قدیمی ترین قلب شناخته شده وجود ندارد، که در یک ماهی 380 میلیون ساله یافت شد.
فسیل C. wildi ،قدیمی‌ترین مغز مهره‌داران کشف جدیدی نیست، اما تقریباً یک قرن پیش از یک معدن زغال سنگ استخراج شده است.
اما در مطالعه جدید، محققان یک سی تی اسکن از نمونه را برای بررسی داخل آن بدون آسیب رساندن به آن انجام دادند و یک لکه درخشان در جمجمه مشاهده کردند که نشان‌دهنده یک ماده معدنی متراکم‌تر، شاید پیریت است. این لکه به طرز مشکوکی شبیه مغز به نظر می رسید، تیم تحقیقاتی گفت: از وسط متقارن بود، دارای فضاهای توخالی شبیه بطن ها و رشته هایی بود که به نظر می رسید اعصاب جمجمه ای هستند.
مت فریدمن، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این مورد همه این ویژگی‌ها را داشت، و من به خودم گفتم: آیا این واقعا یک مغز است که من به آن نگاه می‌کنم؟ بنابراین من روی آن ناحیه از جمجمه زوم کردم تا یک اسکن دوم با وضوح بالاتر انجام دهم، و کاملاً واضح بود که دقیقاً همان چیزی است که باید باشد.
این تیم می‌گوید که نگهداری بکر احتمالاً به این دلیل رخ داده است که ماهی پس از مرگ خیلی سریع در زیر رسوبات مدفون شده و اکسیژن کمی در آن وجود دارد. به نظر می‌رسد که یک میکرو محیط شیمیایی که برای فسیل کردن بافت‌های نرم مناسب است نیز در داخل جمجمه آن شکل گرفته است.
این کشف همچنین می تواند برخی از جاهای خالی داستان تکامل ماهی ها را پر کند. به گفته محققان، مغز C. wildi بیشترین شباهت را به ماهیان خاویاری و ماهی پارویی دارد که بدوی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا بیش از 300 میلیون سال پیش از سایر ماهی‌های استخوانی تیغه باله ای جدا شده‌اند.
فریدمن می‌گوید: بر خلاف تمام ماهی‌های استخوانی تیغه باله ای زنده، مغز Coccocephalus به سمت داخل تا می‌شود. بنابراین، این فسیل در حال ثبت زمانی قبل از تکامل آن ویژگی مشخص است که در مغز این نوع ماهی ها زخ داده است. این برای ما محدودیت‌هایی را در مورد زمان تکامل این صفت فراهم می‌کند، چیزی که قبل از داده‌های جدید در مورد Coccocephalus، کنترل خوبی روی آن نداشتیم.
