روزنامه گاردین روز پنجشنبه گزارش داد که ناشران علمی بزرگ مانند Springer Nature و Elsevier تصریح کرده اند که ChatGPT را به عنوان نویسنده در انتشارات خود در نظر نخواهند گرفت.
به گزارش تکناک، ChatGPT، ربات چت مکالمه ای شرکت OpenAI ممکن است تاکنون اشعار، مقالات و حتی قطعات کد زیادی را نوشته باشد، اما بعید است به این زودی ها اعتبار نویسنده را برای مقاله ای که توسط همتایان بررسی شده است (peer-reviewed) ، دریافت کند.
ChatGPT از زمان راه‌اندازی خود در نوامبر سال گذشته، به پرسش‌های میلیون‌ها کاربر در مورد توضیح تعاریف پیچیده یا نوشتن یک مقاله به سبک یک شخصیت ادبی و موارد دیگر پاسخ داده است. اگر دانشجویان کالج مقاله‌های تکلیفی را با استفاده از ChatGPT انجام می دادند، محققان علمی نیز از این موضوع دور نبودند و برای نوشتن مقالات دانشگاهی به دنبال استفاده از این ابزار هوش مصنوعی بودند.
در حالی که گفته می‌شود دانشجویان نوشته‌های ChatGPT را به عنوان نوشته‌های خودشان ارائه داده اند محققانی که از ابزار هوش مصنوعی (AI) برای نوشتن مقاله استفاده می کردند به آن اعتبار داده و آن را قبل از انتشار به‌عنوان یکی از نویسندگان فهرست کرده‌اند.
ماگدالنا اسکیپر، سردبیر مجله پیشرو نیچر، به سایت Verge گفت که موضع نشریه از این واقعیت ناشی می شود که یک نویسنده فقط یک مقاله تحقیقاتی نمی نویسد، بلکه نقش های متعددی را در تحقیق از جمله طراحی آزمایش ها و انجام آنها و همچنین مکاتبه با سایر دانشمندان و مطبوعات برای توضیح یافته های آنها را بر عهده می گیرد. از آنجایی که هوش مصنوعی قادر به انجام این کار نیست، ناشر به آن به عنوان فردی که شایسته اعتبار نویسنده مقاله علمی است نگاه نمی کند.
در برخی از مقالات به وضوح مشارکت های ChatGPT مشخص شده است، در حالی که برخی دیگر به سادگی این ابزار را به عنوان یک مشارکت کننده کلی در نظر گرفتند.
Elsevier یکی دیگر از انتشارات علمی به گاردین گفت که دستورالعمل‌های آن به محققان اجازه می‌دهد از هوش مصنوعی برای بهبود خوانایی و زبان مقاله تحقیقاتی استفاده کنند، اما اجازه استفاده از آن را برای تفسیر داده‌ها و نتیجه‌گیری علمی نمی‌دهد.
انتشارات Skipper با این نکته که ابزارهای هوش مصنوعی فرصتی عالی برای محققینی است که انگلیسی برای آنها زبان اول نیست، فراهم می کند موافق بود.
در مورد مقالات دانشگاهی چطور؟
در حالی که چندین نقطه بازرسی برای یک نشریه تحقیقاتی وجود دارد، استفاده از ابزار هوش مصنوعی برای نوشتن مقاله دانشگاهی می‌تواند شناسایی نشود و برای کسانی که به آن دسترسی دارند مزیتی ناعادلانه ایجاد کند.
اگرچه مؤسسات آموزشی قبلاً از این امکان آگاه شده‌اند و شروع به تجدید نظر در برنامه‌های درسی خود کرده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که استفاده از فناوری برای انجام تکالیف توسط دانشجویان و دانش آموزان به راحتی انجام نشود.
جفری دورک، استاد دانشگاه میامی، خود از ChatGPT استفاده کرده و آن را کمکی عالی برای مطالعه و تحقیق می‌داند.
Duerk در پستی که تاثیر ابزارهایی مانند ChatGPT بر آموزش عالی را توضیح می‌داد، گفت که این ابزار می‌تواند به دانشجویان کمک کند تا از هجمه درک موضوعی خلاص شود، زیرا فقط دانش‌آموز را به یک وب‌سایت ارجاع نمی‌دهد.
دورک با مقایسه ابزار هوش مصنوعی با ماشین حساب در دوران تحصیل خود، مخالفت با استفاده از این فناوری را یادآوری کرد. سال‌ها بعد، ماشین‌حساب‌ها و حتی رایانه‌ها به جای جایگزینی محققان، تنها توانسته‌اند سرعت تحقیق را تسریع کنند .
دورک در مقاله خود دو اخطار برای دانشجویان داشت. یکی، ChatGPT بی خطا نیست و می تواند حاوی خطاهای واقعی باشد.دوم اینکه حتی اگر دانش آموزی موفق شود یک مقاله تولید شده توسط ChatGPT را به عنوان کار خودش ارائه کند، نه تنها خودش را گول می زند، بلکه نمره را با دانش اشتباه می گیرد.
