یک مطالعه جدید نشان داده است که هیچ ارتباطی بین مصرف ماریجوانا و مصرف مواد مخدر در افرادی که تحت درمان دارویی برای اختلال مصرف مواد مخدر افیونی هستند، وجود ندارد.
به گزارش تکناک، این یافته ها نه تایید می‌کنند که استفاده از ماریجوانا منجر به مصرف مواد افیونی می‌شود و نه اینکه در کاهش اعتیاد به چنین موادی موثر است.
اخیرا ماریجوانا تا حدی به دلیل قانونی شدن گسترده آن در ایالات متحده محبوبیت پیدا کرده است، که منجر به این تصور می شود که به دلیل خطرات کمتر مرتبط با آن در مقایسه با بقیه مواد مخدر، می‌تواند درمان موثری برای اعتیاد به مواد مخدر به ویژه اعتیاد به مواد افیونی باشد.
تاکنون مطالعات نتایج متناقضی را به همراه داشته است. برخی می گویند که ماریجوانا علائم ترک مواد مخدر افیونی را کاهش می دهد، در حالی که برخی دیگر می گویند مصرف مواد مخدر را تحریک می‌کند. با توجه به اینکه 60 میلیون نفر در سراسر جهان با اعتیاد به مواد مخدر افیونی دست و پنجه نرم می کنند و سالانه بیش از 100000 نفر بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر افیونی جان خود را از دست می دهند، این که آیا ماریجوانا می تواند به افراد کمک کند تا مواد مخدر افیونی را ترک کنند، یک سوال مهم است و سزاوار پاسخ فوری است.
به همین منظور محققان دانشگاه‌های ریبیرائو پرتو و سائوپائولو، مرکز پزشکی بیمارستان‌های دانشگاه کلیولند و دانشکده پزشکی ییل، در تلاش برای دریافت پاسخی قطعی در مورد اینکه آیا ماریجوانا به درمان اعتیاد کمک می‌کند یا مانع آن می‌شود، یک بررسی سیستماتیک انجام دادند.
گابریل کوستا، سرپرست و نویسنده این مطالعه گفت: اگر بخواهیم متخصصان را برای ارائه درمان اعتیاد مبتنی بر شواهد، جلوگیری از مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر و نجات جان افراد تجهیز کنیم، توضیح نحوه تعامل ماریجوانا و مواد مخدر افیونی بسیار مهم است.
محققان 10 مطالعه که شامل 8367 شرکت‌کننده (38 درصد زن) که تحت درمان جایگزینی مواد افیونی با بوپرنورفین (21.3 درصد)، متادون (76.3 درصد)، یا نالترکسون (2.4 درصد) برای درمان اختلال مصرف مواد افیونی خود بودند، مورد بررسی قرار دادند. طی یک دوره پیگیری 10 ماهه، شرکت کنندگان از نظر مصرف مواد افیونی از جمله استفاده از مواد افیونی که برای آنها تجویز نشده بود، مصرف بیش از حد مواد افیونی تجویز شده، یا استفاده از مواد افیونی بدون نسخه تحت نظر قرار گرفتند.
فراوانی مصرف مواد افیونی بین افرادی که ماریجوانا مصرف می‌کردند که معمولاً از یک منبع غیرقانونی تهیه می‌شد، و افرادی که مصرف نمی‌کردند، مقایسه شد. محققان هیچ ارتباطی بین مصرف ماریجوانا و میزان مصرف مواد افیونی پیدا نکردند.
کاستا گفت: به طور کلی، ما هیچ ارتباط معنی‌داری بین ماریجوانا و مصرف مواد افیونی در بین بیمارانی که تحت درمان‌های دارویی برای اختلال مصرف مواد مخدر بودند، پیدا نکردیم. این یافته‌ها نه نگرانی‌ها را در مورد رابطه ماریجوانا با افزایش مصرف مواد افیونی در افرادی که به دلیل اختلال مصرف مواد افیونی تحت درمان قرار می‌گیرند، تأیید می‌کنند و نه تأثیر آن را در کاهش مصرف مواد افیونی تأیید می‌کنند.
یافته های این مطالعه پیامدهای مهمی دارد، به ویژه در مورد نحوه عملکرد برنامه های درمان مواد افیونی.
جوآ دی آکینو، نویسنده همکار این مطالعه گفت: یافته‌های ما عملکرد ناکارآمد اجباری پرهیز از ماریجوانا را به‌عنوان شرطی برای ارائه داروهای نجات‌بخش برای اختلال مصرف مواد افیونی زیر سوال می‌برد.
داده‌های ما نشان می‌دهد که سیستم‌های درمانی باید رویکردهای درمانی فردی را اتخاذ کنند که شرایط هر بیمار را در نظر بگیرد. این رویکرد فردی شامل ارزیابی اختلال مصرف ماریجوانا که به معنای یک الگوی مشکل‌ساز مصرف ماریجوانا است که بر رفاه و توانایی فرد برای عملکرد تأثیر می‌گذارد، رسیدگی به نیازهای مدیریت درد و درمان بیماری‌های روانی همزمان مانند افسردگی و اضطراب، می‌باشد.
همچنین این مطالعه این دیدگاه که ماریجوانا در کمک به مردم برای ترک اعتیاد موثر است را نیز زیر سوال می‌برد.
تنها تعداد انگشت شماری مطالعه در مورد ماریجوانا و توانایی کانابینوئیدهای تشکیل دهنده آن در کاهش علائم اختلال مصرف مواد افیونی انجام شده است. مطالعات بیشتری برای ارزیابی کامل ایمنی و اثربخشی آن مورد نیاز است. تا آن زمان، محققان پیشنهاد می‌کنند که مردم به درمان‌های موجود و تایید شده پایبند باشند.
دی آکینو گفت: از آنجایی که مواد افیونی مصنوعی با قدرت بالا مانند فنتانیل به طور فزاینده‌ای در دسترس قرار دارند، بسیار مهم است که افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی به درمان های مورد تایید FDA دسترسی داشته باشند. متادون، بوپرنورفین و نالترکسون داروهای شناخته شده مدیریت اختلال مصرف مواد افیونی هستند.
محققان از محدودیت‌های مطالعه خود از جمله گزارش‌های متناقض از مصرف مواد افیونی و ماریجوانا، رویکردهای روش‌شناختی متنوع، و فقدان کلی مطالعاتی که به طور خاص برای درک رابطه بین ماریجوانا و مصرف مواد افیونی طراحی شده‌اند، آگاه هستند.
محققان خاطرنشان می‌کنند که اگرچه نتایج مطالعه آنها برای مصرف کنندگان عمومی ماریجوانا قابل استفاده است، اما ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال مصرف ماریجوانا اعمال نشود.
این مطالعه در مجله آمریکایی سوء مصرف مواد مخدر و الکل منتشر شد.
