مطالعه‌ای جدید نقش مکانیکی گیرنده‌های مخدر دلتا و مسیرهای عصبی خاص را نشان می‌دهد که در رفتارهای اضطرابی در موش‌ها نقش دارند.
به گزارش تک‌ناک،اختلالات مرتبط با اضطراب می‌توانند تأثیر عمیقی بر سلامت روان و کیفیت زندگی افراد مبتلا داشته باشند.
درک مدارهای عصبی و مکانیسم‌های مولکولی که باعث ایجاد اضطراب می‌شوند، می‌تواند به توسعه درمان‌های دارویی هدفمند و مؤثر کمک کند.
گیرنده های افیونی دلتا (DOP) که در نواحی مغز مرتبط با تنظیمات عاطفی قرار دارند، نقش کلیدی در ایجاد اضطراب دارند.
تاکنون چندین مطالعه اثرات درمانی آگونیست‌های DOP (ترکیبات مصنوعی که به‌طور انتخابی به DOPs متصل می‌شوند و اثر ترکیب اتصال طبیعی را تقلید می‌کنند) را در طیف وسیعی از اختلالات رفتاری نشان داده‌اند.
یکی از این آگونیست‌های انتخابی DOP ، که KNT-127 نام دارد، دارای اثرات کاهش‌دهنده اضطراب در نمونه‌های حیوانی با حداقل عوارض جانبی است. با این حال، مکانیسم اثر آن به وضوح درک نشده است در نتیجه کاربرد بالینی گسترده آن را محدود می‌شود.
پر کردن شکاف‌ها در زمینه تحقیقات اضطراب
برای پر کردن این شکاف، پروفسور آکیوشی سایتو به همراه آیاکو کاوامینامی و گروهی از محققان دانشگاه علوم توکیو در ژاپن، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها و مطالعات رفتاری را روی موش‌ها انجام دادند.
پروفسور سایتو در توضیح دلیل تحقیق خود می‌گوید: در حال حاضر هیچ داروی درمانی توسط گیرنده‌های اپیوئید دلتا (DOPs) واسطه‌ای وجود ندارد. DOPها احتمالاً از طریق یک مکانیسم اثر متفاوت از داروهای روانگردان موجود، اثرات ضد افسردگی و ضد اضطراب دارند. بنابراین آگونیست‌های DOP ممکن است برای بیماری‌های روانی مقاوم به درمان که به درمان‌های موجود پاسخ نمی‌دهند، مفید باشند.
مطالعه آنها اخیراً در مجله Neuropsychopharmacology Reports منتشر شده است.
نقش محور عصبی PL-BLA در اضطراب
شبکه عصبی که از قشر پیش‌لحظه‌ای (PL) مغز به ناحیه هسته قاعده‌ای جانبی آمیگدال (BLA) پیش می‌رود، در ایجاد افسردگی و علائم مشابه اضطراب نقش دارد. محققان قبلا نشان داده بودند که KNT-127 از آزاد شدن گلوتامات (یک انتقال دهنده عصبی کلیدی) در ناحیه PL جلوگیری می‌کند.
بر این اساس، آنها فرض کردند که فعال سازی DOP توسط KNT-127 انتقال گلوتاماترژیک را سرکوب می‌کند و رفتار شبه اضطرابی با واسطه PL-BLA را کاهش می‌دهد. برای آزمایش این فرضیه، آنها از یک موش استفاده کردند و یک تراشه پاسخگو به نور را در ناحیه PL-BLA موش‌ها کاشته و مدار عصبی را با استفاده از تحریک نوری فعال کردند. علاوه بر این، آنها به ارزیابی نقش فعال‌سازی PL-BLA روی رفتار شبه اضطرابی ذاتی و شرطی پرداختند.
ارزیابی رفتار شبه اضطرابی از طریق آزمایش‌های رفتاری
محققان از آزمون ماز بالا (EPM) که شامل دو بازوی باز و دو بازوی بسته در طرفین میدان باز مرکزی است، برای ارزیابی اضطراب رفتاری در موش‌ها استفاده کردند. موش‌های دارای فعال‌سازی PL-BLA در مقایسه با گروه تحت کنترل، زمان کمتری را در ناحیه مرکزی و بازوهای باز پیچ و خم سپری کردند که با رفتارهای شبه اضطرابی ذاتی سازگار بود.
سپس محققان واکنش ترس شرطی را با قرار دادن این حیوانات در معرض ضربه‌های پا و روز بعد قرار دادن آنها در همان محفظه شوک، بدون قرار دادن مجدد در معرض ضربه ارزیابی کردند. آنها واکنش انجماد حیوانات را ثبت کردند که نشان دهنده ترس است.
این حیوانات با فعال‌سازی و کنترل PL-BLA رفتار مشابهی از خود نشان دادند که نشان می‌دهد مسیرهای عصبی متمایز، رفتار اضطراب‌مانند ذاتی و پاسخ ترس شرطی را کنترل می‌کنند.
نتایج امیدوارکننده
در نهایت، محققان اثرات یا درمان KNT-127 را بر روی رفتار شبه اضطرابی موش‌ها با استفاده از آزمون EPM بررسی کردند. یافته‌ها نشان می‌دهند که KNT-27 رفتار شبه اضطرابی ناشی از فعال‌سازی خاص مسیر PL-BLA را کاهش می‌دهد.
آینده DOP در درمان اضطراب
به‌طور کلی، این مطالعه نقش محور عصبی PL-BLA را در تنظیم اضطراب ذاتی و عملکرد آن در اثرات ضد اضطراب با واسطه DOP نشان می‌دهد. مطالعات بیشتری برای درک مکانیسم‌های مولکولی و عصبی اساسی برای توسعه درمان‌های جدید با هدف قرار دادن DOP در مسیر PL-BLA مورد نیاز است.
پروفسور سایتو با نشان دادن کاربردهای بالینی طولانی مدت تحقیق خود، اظهار می کند: مدارهای عصبی مغزی که در این مطالعه بر روی آنها تمرکز شده است، در انسان حفظ می‌شود و تحقیقات روی تصویربرداری مغز انسان نشان داده است که ناحیه PL-BLA در بیماران مبتلا به افسردگی و اختلالات اضطرابی، بیش فعال است. ما خوشبین هستیم که سرکوب بیش فعالی در این ناحیه مغز با استفاده از درمان‌های هدفمند DOP بتواند اثرات ضد اضطراب قابل توجهی در انسان داشته باشد.
