اخیرا دانشمندان دانشگاه لیدز و دانشگاه لنکستر در بریتانیا یک هدف جدید برای درمان بیماری آلزایمر کشف کرده‌اند.
به گزارش تکناک، بیماری آلزایمر عامل اصلی زوال عقل و ناتوانی در سنین بالا است. از آنجایی که تعداد افراد مبتلا به بیماری آلزایمر هر روز در حال افزایش است، کشف درمان‌های جدید به‌منظور بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری ضروری است.
PDE4B یک آنزیم درون سلولی است که مولکولی به نام AMP حلقوی را تجزیه می‌کند که طیف وسیعی از فرآیندهای سلولی را تنظیم می‌کنند. بر اساس یک مطالعه استرالیایی که ژن PDE4B را به عنوان یک عامل خطرناک برای ابتلا به بیماری آلزایمر شناسایی کرد، محققان بریتانیایی بررسی کردند که آیا کاهش فعالیت PDE4B ممکن است در برابر آسیب بیماری آلزایمر محافظت کند و یک رویکرد درمانی مفید باشد. به این منظور، آنها ژنی را برای کاهش فعالیت PDE4B در یک موش مبتلا به بیماری آلزایمر (AD) معرفی کردند که پلاک‌های آمیلوئیدی را در مغز ایجاد می‌کند که یکی از ویژگی‌های پاتولوژیک اصلی این بیماری است.
یافته‌ها و پیامدهای تحقیق
محققان مشاهده کردند که موش‌های مبتلا به آلزایمر، نقص حافظه در آزمایش‌های ماز را از خود نشان دادند، اما حافظه در موش‌های مبتلا به آلزایمر با فعالیت ژنتیکی کاهش یافته PDE4B ، آسیب‌دیدگی نداشت. محققان با استفاده از تصویربرداری عملکردی مغز، به این نتیجه رسیدند که متابولیسم گلوکز که منبع اصلی انرژی در مغز است، در موش‌های مبتلا به آلزایمر مختل شده است، مانند آنچه در بیماران مبتلا به این بیماری دیده می‌شود. با این حال، در مغز موش‌های مبتلا به آلزایمر با فعالیت ژنتیکی کاهش یافته PDE4B، میزان متابولیسم گلوکز سالم بود.
برای درک مکانیسم‌های درگیر، محققان در مرحله بعدی به بررسی سطح فعالیت ژن و پروتئین در مغز پرداختند. این امر باعث افزایش التهاب در مغز موش‌های مبتلا به آلزایمر شد، مانند آنچه در بیماران مبتلا به آلزایمر دیده می‌شود، اما التهاب در موش‌های آلزایمری با فعالیت ژنتیکی کاهش یافته PDE4B کمتر بود. اثرات مشابهی برای طیف وسیعی از پروتئین‌های دیگر که در آسیب‌شناسی بیماری آلزایمر دخیل هستند، مشاهده شد. به‌طور کلی، این داده ها نشان می‌دهد که کاهش فعالیت PDE4B ممکن است یک رویکرد مفید برای درمان بیماری آلزایمر باشد، اگرچه تحقیقات بیشتری برای تأیید استفاده از داروهایی که آنزیم را هدف قرار می‌دهند، مورد نیاز است.
دکتر استیون کلاپکوت، محقق ارشد این مطالعه گفت: کاهش فعالیت آنزیم PDE4B تأثیر محافظتی عمیقی بر حافظه و متابولیسم گلوکز در موش مبتلا به آلزایمر داشت، علی‌رغم اینکه این موش‌ها کاهشی در تعداد پلاک‌های آمیلوئید در مغز نداشتند. این یافته این چشم انداز را افزایش می‌دهد که کاهش فعالیت PDE4B ممکن است در برابر اختلالات شناختی نه تنها در بیماری آلزایمر بلکه در سایر اشکال زوال عقل مانند بیماری هانتینگتون نیز محافظت کند.
دکتر نیل داوسون، یکی از محققان این مطالعه گفت: این نتایج، امید واقعی برای توسعه درمان‌های جدیدی است که برای بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر در آینده مفید خواهد بود. یافتن این نکته جالب بود که کاهش فعالیت PDE4B تنها تا 27 درصد می‌تواند به‌طور چشمگیری حافظه، عملکرد مغز و التهاب را در موش‌های الزایمری بهبود بخشد. مرحله بعدی آزمایش این است که بررسی کنیم آیا داروهای مهارکننده PDE4B اثرات مفید مشابهی در موش‌های آلزایمری دارند یا خیر تا اثربخشی آنها در بیماری آلزایمر بررسی شود.
