افسردگی به شکل‌های مختلفی ظاهر می‌شود و می‌تواند خفیف یا شدید، کوتاه مدت یا مزمن باشد. همچنین شرایط خاصی مانند تولد نوزاد یا تغییر فصل می‌توانند علائم افسردگی را به وجود آورند.
به گزارش تکناک، درک نوع افسردگی که یک فرد تجربه می کند به درمانگر کمک می کند تا نوع درمان را تعیین کند. برای افرادی که مبتلا به افسردگی هستند، داشتن اطلاعات در مورد اختلال خاص آنها می تواند مفید باشد.
در این مقاله همه آنچه که باید در مورد انواع مختلف افسردگی بدانید را برای شما آورده ایم پس با ما همراه باشید.
اختلال افسردگی اساسی
بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت روان (NIHM) در سال 2020، تقریباً 21 میلیون بزرگسال آمریکایی حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده اند. بر اساس معیارهای تشخیصی منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، افراد باید حداقل پنج علامت را داشته باشند که این علائم به مدت دو هفته یا بیشتر ادامه داشته باشند تا بتوان این مسئله را به عنوان اختلال افسردگی اساسی در نظر گرفت. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- احساس غم، پوچی، بی ارزشی، ناامیدی و گناه
- از دست دادن انرژی، اشتها یا علاقه به فعالیت های لذت بخش
- تغییر در عادت خواب
- افکار مرگ و خودکشی
اختلال افسردگی اساسی دو نوع است: افسردگی غیر معمول و افسردگی مالیخولیایی. افرادی که در دسته اول قرار می گیرند تمایل به خوابیدن و خوردن زیاد دارند. این افراد از نظر احساسی واکنش پذیر و بسیار مضطرب هستند. افرادی که در دسته دوم قرار می گیرند، در خوابیدن مشکل دارند و بیش از حد فکر می کنند و دائما احساس گناه دارند. اصولا افسردگی غیر معمول در جوانان دیده می شود و نوع مالیخولیایی بیشتر در افراد مسن دیده می شود.
اکثر موارد افسردگی بسیار قابل درمان هستند و ممکن است شامل گزینه‌های دارویی، روان درمانی یا اعمال تغییرات در سبک زندگی باشد.
افسردگی مقاوم به درمان
گاهی اوقات افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی به آسانی به درمان پاسخ نمی دهند و افسردگی آنها سرسختانه به کار خود ادامه می دهد. شاید این نوع افسردگی ژنتیکی باشد، شاید محیطی.
به گفته محققان، برای اینکه فرد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان تشخیص داده شود، باید دو آزمایش دارویی ناموفق را پشت سر گذاشته باشد. به عبارت دیگر، بیماران مبتلا به این نوع افسردگی باید دو داروی مختلف را امتحان کرده باشند و هیچ‌کدام در بهبود علایمشان مؤثر نبوده باشد.
کمک به افراد برای غلبه بر افسردگی مقاوم به درمان با یک آزمایش کامل برای اطمینان از تشخیص صحیح و شناسایی سایر علل روانپزشکی و پزشکی علائم آنها آغاز می شود. در این زمان در مورد دوز مناسب و مدت درمان به بیماران مشاوره داده می شود.
اگر دارویی روی این افراد جواب ندهد، درمانگران سعی می‌کنند به داروی مشابه یا دارویی دیگر تغییر وضعیت دهند. این تغییر دارو ممکن است برای بیماران سودمند باشد.
افسردگی subsyndromal
افراد مبتلا به این نوع افسردگی ممکن است یک اختلال افسردگی مشخص دیگر هم داشته باشند. برای مثال، فرد ممکن است کمتر از پنج علامت داشته باشد یا افسردگی را برای کمتر از حداقل دو هفته تجربه کند.
در این نوع افسردگی محققان به جای اینکه علائم را بررسی کنند، معمولاً به عملکرد فرد نگاه می کنند. آیا بیمار می تواند سر کار برود و مسئولیت های روزمره را انجام دهد؟ در این نوع افسردگی اگر فرد در حال مبارزه با وضعیت خود باشد، ممکن است همچنان درمان هایی مانند دارو درمانی برای او موثر باشد.
اختلال افسردگی مداوم
افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم (PDD) که به عنوان دیس تایمیا شناخته می شود، در اکثر روزها، خلق و خوی ضعیف، بی حال یا غمگین دارند و حداقل دو علامت از افسردگی را دارند که دو سال یا بیشتر طول می کشد. در کودکان و نوجوانان نیز، در صورت تداوم علائم تحریک پذیری یا افسردگی برای یک سال یا بیشتر، PDD ممکن است تشخیص داده شود. ممکن است شدت آن کاهش یابد، اما به طور کلی این حالت، سطح پایینی از افسردگی است.
برای تشخیص این نوع افسردگی، افراد باید حداقل دو مورد از علائم را داشته باشند:
- مشکلات خواب (زیاد یا کم)
- انرژی کم یا خستگی
- عزت نفس پایین
- کم اشتهایی یا پرخوری
- تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری
- احساس ناامیدی
معمولا PDD نیاز به درمان با ترکیبی از دارو و روان درمانی دارد.
اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی
طبق مقاله ای که در سال 2016 در مجله American Family Physician منتشر شد، تا 16 درصد از افراد در سنین باروری، اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) را تجربه می کنند. این شکل شدید PMS می‌تواند باعث بروز افسردگی، غم و اندوه، اضطراب یا تحریک‌پذیری و همچنین سایر علائم شدید در یک هفته قبل از پریود شود.
این عارضه می‌تواند واقعاً ناراحت‌کننده و ناتوان‌کننده باشد و با زندگی روزمره زنان تداخل داشته باشد.
دانشمندان معتقدند زنان در این زمان ممکن است حساسیت غیر طبیعی به تغییرات هورمونی در طول چرخه قاعدگی خود داشته باشند. مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، در دو هفته قبل از پریود یا در طول ماه می تواند در کاهش علائم این نوع افسردگی بسیار موثر باشد. انواع خاصی از داروهای ضد بارداری و مسکن ها نیز ممکن است به علائم این مشکل کمک کنند.
افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی
نوسانات گسترده در خلق و خو و انرژی، از شادی گرفته تا ناامیدی، نشانه های های افسردگی در اختلال دوقطبی است. برای تشخیص این نوع افسردگی، فرد باید حداقل یک دوره شیدایی (یک دوره زمانی با رفتار پرانرژی) را تجربه کرده باشد.
اختلال دوقطبی معمولاً در بزرگسالی ظاهر می شود. اختلال دوقطبی معمولاً اگر درمان نشود، بدتر می‌شود، اما می‌توان آن را با تثبیت‌کننده‌های خلقی، داروهای ضد روان پریشی و گفتار درمانی مدیریت کرد. علائم این نوع افسردگی به طور خاص با داروهای ضد افسردگی قابل درمان است.
افسردگی از نوع اختلال خلقی
جیغ زدن و عصبانیت می‌تواند از ویژگی‌های اختلال خلقی (DMDD) باشد و نوع افسردگی بیشتر در کودکانی که در مدیریت احساسات خود مشکل دارند، بروز می کند. علائم دیگر این افسردگی عبارتند از خلق و خوی تحریک پذیر یا عصبانیت در اکثر اوقات روز و مشکل در کنار آمدن در مدرسه، خانه یا با همسالان خود. کودکانی که به این نوع افسردگی مبتلا می شوند، قادر به مهار احساسات خود نیستند و فوران عاطفی قوی دارند.
DMDD با استفاده از داروها، روان درمان و آموزش والدین در مورد نحوه برخورد موثر با رفتار تحریک پذیر کودک، درمان می شود.
افسردگی پس از زایمان (یا پری ناتال)
تولد یک نوزاد شادی بسیار زیادی را به همراه دارد، اما گاهی اوقات می تواند منجر به افسردگی پس از زایمان (PPD) شود که نوعی غم و اندوه است که به آن بیبی بلوز نیز می گویند. اگرچه این احساس پوچی و بی احساسی در سه تا پنج روز اول پس از زایمان معمول است، اما اگر این علائم بیش از دو هفته طول بکشد، می تواند به PPD تبدیل شود.
این نوع افسردگی نسبتاً رایج است. از هر 9 زن یک نفر PPD را تجربه می کند. در افرادی که اخیراً زایمان کرده اند، افسردگی پس از زایمان احتمالاً با تغییرات هورمونی، خستگی و سایر عوامل ایجاد می شود.
افسردگی پس از زایمان می تواند هر زمانی پس از تولد کودک شروع شود، اگرچه معمولاً بلافاصله پس از تولد علائم آن ظاهر می شود. در این نوع افسردگی مادر احساسات شدیدی را تجربه می کند، غمگین می شود، اضطراب دارد و شدیدا خسته می شود و همه این عوامل می توانند در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کنند.
هنگامی که این احساسات شدید می شوند، می توانند افکار آسیب رساندن به خود یا کودک را همراه با علائم دیگر برانگیزند. اگر چنین شود، این مسئله به عنوان روان پریشی پس از زایمان شناخته می شود.
در مقایسه با افسردگی پس از زایمان که یک بیماری خفیف، کوتاه مدت و بسیار شایع است که باعث ایجاد علائم اضطراب و افسردگی در پس از تولد نوزاد می شود، PPD معمولاً نیاز به درمان با داروهای ضد افسردگی، گفتار درمانی یا هر دو دارد.
اختلال افسردگی فصلی
اختلال SAD یا افسردگی فصلی، نوعی افسردگی عودکننده است که معمولا در پاییز یا زمستان بروز می کند، اما می تواند در تابستان نیز رخ دهد. همراه با تغییر در خلق و خو، افراد مبتلا به SAD کم انرژی هستند. آنها ممکن است پرخوری کنند، زیاد بخوابند، هوس کربوهیدرات داشته باشند، وزن اضافه کنند یا از تعاملات اجتماعی کناره گیری کنند.
زنان، جوانان و افرادی که در مکان‌هایی با ساعات روز کوتاه‌تر زندگی می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به SAD هستند. SAD همچنین می تواند در کل اعضای یک خانواده بروز کند. علائم SAD ممکن است افزایش یابد.
SAD پس از حداقل دو سال عود علائم فصلی تشخیص داده می شود. در حالی که علت دقیق آن نامشخص است، اما تحقیقات نشان داده است که ممکن است این اختلال به عدم تعادل سروتونین شیمیایی مغز مرتبط باشد. فراوانی بیش از حد هورمون خواب ملاتونین و میزان ناکافی ویتامین D نیز ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشد.
درمان SAD شامل نور درمانی روزانه و گاهی اوقات مصرف دارو است.
افسردگی روان پریشی
افراد مبتلا به افسردگی روان پریشی، افسردگی شدید همراه با روان پریشی دارند که این نوع افسردگی به عنوان از دست دادن ارتباط با واقعیت تعریف می شود. علائم روان پریشی معمولاً شامل توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی است که واقعاً وجود ندارند) و هذیان (باورهای نادرست در مورد آنچه اتفاق می افتد) است. علاوه بر این، افسردگی روان پریشی یکی دیگر از زیرشاخه های MDD در نظر گرفته می شود.
درمانگران معمولاً داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد روان پریشی را برای درمان این نوع افسردگی تجویز می کنند. با این حال، همه بیماران به این درمان ها پاسخ مورد انتظار را نمی دهند.
برای درمان افسردگی روان‌پریشی، محققان به دنبال الکتروتراپی هستند که درمانی است که جریان‌های کوچکی از الکتریسیته را در زمانی که فرد تحت بیهوشی است به مغز می‌فرستد. درمان تشنج الکتریکی (ECT) نیز تا حدودی در درمان این نوع افسردگی مؤثر است.
افسردگی ناشی از یک بیماری
مقابله با یک بیماری مزمن جدی، مانند بیماری قلبی، سرطان، مولتیپل اسکلروزیس و ایدز، به خودی خود می تواند افسرده کننده باشد. محققان طی یک تحقیق متوجه شدند که بیمارانی که به بیماری‌های مزمن تشخیص داده شده بودند، بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی هستند.
التهاب مرتبط با بیماری نیز ممکن است در شروع افسردگی نقش داشته باشد. التهاب باعث آزاد شدن برخی مواد شیمیایی توسط سیستم ایمنی بدن می شود که به مغز می رسند، که این مواد شیمیایی منجر به تغییرات مغزی می شود که می تواند باعث تحریک یا بدتر شدن افسردگی در برخی افراد خاص شود. داروهای ضد افسردگی ممکن است به طولانی شدن عمر و بهبود توانایی افراد برای افزایش عملکرد، کمک کنند و روان درمانی می تواند به بسیاری از بیماران کمک کند تا با بیماری های روحی و جسمی خود کنار بیایند.
