غار تام پا لینگ، واقع در منطقه شمالی لائوس، بینش جدیدی را در مورد اولین مهاجرت اجداد انسان ها از آفریقا تا استرالیا را به نمایش می گذارد.
به گزارش تکناک، فسیلی که در غار شمال لائوس کشف شده است، به ابزار سنگی باستانی شمال استرالیا مرتبط است و نشان می‌دهد که انسان‌های هومو ساپین از آفریقا به استرالیا مهاجرت کردند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که انسان‌های مدرن از آفریقا شروع به مهاجرت کردند و از عربستان عبور کرده و به آسیا سفر کردند. این نتایج جدید از تحقیقات تیمی چند ملیتی از محققان از لائوس، فرانسه، آمریکا و استرالیا به دست آمده است و در مجله Nature Communications منتشر شده است.
یافته ها همچنین تأیید می کند که اجداد ما فقط از مسیرخطوط ساحلی و جزایر پیروی نمی کردند. آنها از طریق مناطق جنگلی، به احتمال زیاد در امتداد دره های رودخانه نیز سفر کردند. سپس برخی از آنها در جنوب شرقی آسیا حرکت کردند تا اولین مردم ساکن در استرالیا شوند.
پروفسور فابریس دیمتر، دیرینه‌انسان‌شناس دانشگاه کپنهاگ، یکی از نویسندگان اصلی مقاله، می‌گوید: تام پا لینگ نقش کلیدی در داستان مهاجرت انسان مدرن از طریق آسیا دارد، اما اهمیت و ارزش آن به‌تازگی در حال شناسایی است.
سه دانشگاه استرالیایی در این پروژه مشارکت داشتند. دانشگاه مک کواری و دانشگاه کراس جنوبی نمونه‌ها را با استفاده از تکنیک‌های متعدد تاریخ‌گذاری کردند و دانشگاه فلیندرز نشان داد که رسوبات غار در طی ده ها هزار سال در لایه های مجزا رسوب کرده است.
از زمان اولین حفاری و کشف جمجمه و فک پایین در سال 2009، این غار بحث برانگیز بوده است. شواهد اولیه سفرهای ما از آفریقا به آسیای جنوب شرقی معمولاً تحت سلطه مکان های جزیره ای مانند سوماترا، فیلیپین و بورنئو است.
این باور قبل از آن بود که تام پا لینگ، یک غار مرتفع در بیش از 300 کیلومتری دریا در شمال لائوس، شروع به افشای اسرار خود کند. جمجمه و استخوان فک کشف شده متعلق به هومو ساپینس‌هایی بود که از طریق این منطقه مهاجرت کرده بودند. اما کی؟
همانطور که در مسائل مربوط پراکندگی مهاجرت انسان معمول است، در مورد بحث زمان بندی معمولا” اتفاق نظر وجود دارد. اما شواهد اخیر یافت شده به سختی تاریخ گذاری شد.
فسیل‌های انسان را نمی‌توان مستقیماً تاریخ‌گذاری کرد زیرا این مکان یک منطقه میراث جهانی است و فسیل‌ها توسط قانون لائوس محافظت میشوند. استخوان حیوانات یا تزئینات غار که مناسب تاریخ گذاری باشند اندک هستند. علاوه بر این، این اشیا برای تعیین قدمت با رادیوکربن بسیار قدیمی هستند. این شرایط مشکلاتی را بر روی تاریخ‌گذاری لومینسانس رسوبات ایجاد می‌کند که محور اصلی تعیین جدول زمانی را تشکیل می دهد.
تاریخ گذاری لومینسانس بر یک سیگنال حساس به نور متکی است که هنگام قرار گرفتن در معرض نور به صفر بازگردانی می شود و در طول زمان هگامی که لایه ها در هنگام دفن از در معرض نور قرار گرفتن محافظت میشوند، این سیگنال ها ساخته میشوند. این روش در ابتدا برای محدود کردن رسوبات دفنی که فسیل ها را در برگرفته بودند استفاده می شد.
این شواهد حیاتی بدون تاریخ‌گذاری لومینسانس، هیچ جدول زمانی نخواهد داشت و این غار در مسیر پذیرفته‌شده برای مهاجرت قرار نمی گیرد. کیرا وستاوی، دانشیار زمین شناسی دانشگاه مک کواری می گوید: خوشبختانه این تکنیک چند منظوره است و می تواند برای چالش های مختلف سازگار شود.
این تکنیک‌ها حداقل سن 46 هزار سال را برمی‌گرداند. این بازه مطابق با زمان مورد انتظار برای ورود انسان‌های خردمند به آسیای جنوب شرقی است. اما این کشف به همین جا ختم نشد.
از سال 2010 تا 2023، حفاری‌های سالانه (که با سه سال قرنطینه به تعویق افتاد) شواهد فزاینده‌ای نشان داد که انسان‌های خردمند از این مسیر به استرالیا رفته‌اند. هفت قطعه از یک اسکلت انسان در فاصله 4.5 متری از رسوبات پیدا شد که جدول زمانی اولین مهاجرت انسان‌های را به عقب بر میگرداند.
در این مطالعه، تیم با استفاده خلاقانه از تکنیک‌های تاریخ‌گذاری استراتژیک مانند تاریخ‌گذاری سری اورانیومی استالاکتیتی و تاریخ‌گذاری سری اورانیوم همراه با الکترون اسپین رزنانس بر این مسائل غلبه کردند و قدمت دو دندان نادر گاو که در عمق 6.5 متری زمین کشف شده بود را پیدا کردند.
پروفسور رناد جوآن-بویائو، دانشیار زمین شناسی دانشگاه صلیب جنوبی، می گوید: داشتن تاریخ گذاری مستقیم بقایای فسیلی، توالی سنی به دست آمده توسط لومینسانس را تأیید می کند، و به ما امکان می دهد تا یک گاهشماری جامع و مطمئن برای حضور هومو ساپینس در تام پا لینگ ارائه دهیم.
این تیم شواهد تاریخ‌گذاری را با تجزیه و تحلیل دقیق رسوبات برای ارزیابی منشأ فسیل‌ها با استفاده از روش میکرومورفولوژی پشتیبانی کرد. این تکنیکی است که رسوبات را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند تا یکپارچگی لایه‌ها را تشخیص دهد.
مایک مورلی، دانشیار زمین باستان شناس دانشگاه فلیندرز، که با دانشجویان دکتری خود ویتو هرناندز و مگان مک آلیستر هیوارد کار می کرد، توضیح می دهد: این مکان ریزش سریع روسوبی ندارد و رسوبات آن نشان دهنده یک توده ثابت و فصلی است.
گاهشماری جدید نشان می‌دهد که بیش از 56هزار سال در این منطقه انسان حضور داشته است. علاوه بر این، سن پایین‌ترین فسیل با ارتفاع هفت متر زیر زمین که قطعه‌ای از استخوان پا است یک جدول زمانی برای ورود انسان مدرن به این منطقه بین 86 هزار تا 68هزار سال پیش فراهم می‌کند. این امر زمان ورود به سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی را تقریباً 40هزار سال به عقب می اندازد. اگرچه، طبق یافته های ژنتیکی، این مهاجرت های اولیه، کمک قابل توجهی به جمعیت امروزی ما نداشته است.
کیرا وستاوی می گوید: این واقعاً مقاله تعیین کننده برای شواهد تام پا لینگ است. در نهایت ما شواهد کافی درباره قدمت داریم تا با اطمینان بگوییم انسان‌های خردمند چه زمانی برای اولین بار به این منطقه رسیدند، چه مدت در آنجا بودند و چه مسیری را ممکن است طی کرده باشند.
غار تام پا لینگ بسیار نزدیک به غار کبرا است که اخیراً کشف شده است، که تقریباً 70هزار سال قبل توسط دنیسوواها مورد سکونت قرار گرفته است. علیرغم فقدان شواهد قبلی مبنی بر ورود زودهنگام به سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی، این منطقه ممکن است یک مسیر مهاجرت در میان اجداد ما باشد که مدتها قبل تر از انسان خردمند، مورد استفاده قرار می گرفته است.
