به‌تازگی محققان روشی جدید و بهبود‌یافته را برای کمک به کشف زمان ظهور هوشیاری در نوزادان مطرح کردند.
به گزارش تکناک، در گذشته، هنگامی که منتقدان از رنه دکارت، فیلسوف فرانسوی قرن هفدهم در مورد هوشیاری نوزادان سوال کردند، او گفت که نوزادان ممکن است صاحب افکاری باشند، البته افکاری ساده‌تر از افکار بزرگسالان. صدها سال بعد، این موضوع که انسان‌ها چه زمانی هوشیار می‌شوند، همچنان سوالی است که برای روانشناسان و فیلسوفان یک راز باقی مانده است.
اما اکنون، در پاسخ به مقاله اخیر در مجله Trends in Cognitive Sciences، دو نفر از محققان دانشگاه بیرمنگام، راه بهبود یافته‌ای را برای کمک به دانشمندان و محققان دیگر در شناسایی زمان هوشیاری نوزادان مطرح کرده‌اند.
دکتر هنری تیلور و پروفسور اندرو برمنر، رویکرد جدیدی را بررسی کرده‌اند که شامل شناسایی نشانگرهای هوشیاری در بزرگسالان و سپس اندازه‌گیری زمانی است که نوزادان مقدار بیشتری این موارد را توسعه می‌دهند.
دکتر تیلور می‌گوید: ما می‌دانیم که در بزرگسالان، یک رفتار بسیار خاص یا یک الگوی خاص از فعال سازی مغز همیشه با هوشیاری همراه است. سپس، اگر بتوانیم تشخیص دهیم که چه زمانی این رفتار یا فعال شدن مغز در نوزادان ایجاد می‌شود، می‌توانیم نتیجه بگیریم که این زمانی است که هوشیاری در نوزادان پدیدار می‌شود. رفتارها و فعالیت‌های مغزی چیزهایی هستند که ما آن را نشانگرهای آگاهی می‌نامیم.
درحال حاضر این نوع رویکرد به شدت مورد نیاز است زیرا نوزادان (بر خلاف بزرگسالان) نمی‌توانند به شما بگویند که از چه چیزی آگاه هستند. پروفسور برمنر گفت: تعیین اینکه چه زمانی نوزادان هوشیار می‌شوند واقعاً سخت است. این مسئله بیشتر به این دلیل است که نوزادان نمی‌توانند تجربیات خود را گزارش کنند و همانطور که بیشتر والدین می‌دانند، کودکان نسبتاً در هنگام انجام کارهای آزمایشی همکاری نمی‌کنند. از آنجایی که ما نمی‌توانیم از نوزادان بپرسیم که چه زمانی هوشیار می‌شوند، بهترین کار این است که سعی کنیم طیف وسیعی از نشانگرهای هوشیاری که در مراحل اولیه و اواخر رشد آنها ظاهر می‌شوند را شناسایی کنیم و سپس آنها را با هم ترکیب کنیم. این کار می‌تواند به ما کمک کند تشخیص دهیم که چه زمانی آگاهی پدیدار می‌شود.
فهرست مطالب
ارزیابی مجدد نشانگرهای آگاهی
در مقاله اخیر، محققان چهار نشانگر خاص هوشیاری را پیشنهاد کردند که برخی از آنها در مراحل پایانی بارداری پدیدار می‌شوند و برخی دیگر در اوایل دوران نوزادی یافت می‌شوند. بر این اساس، این مطالعه استدلال می‌کند که هوشیاری زودرس از آخرین سه ماهه قبل از تولد ظاهر می‌شود.
اما پروفسور برمنر و دکتر تیلور می‌گویند که این هوشیاری زودرس، دیگر نشانگرهای آگاهی را نادیده می‌گیرد. تحقیقات قبلی، یک دسته جداگانه از نشانگرها را شناسایی کرده اند. این نشانگرها شامل:
- اشاره کردن ( جلب توجه به یک شی و بررسی).
- کنترل عمدی (هماهنگی عمدی ابزار و هدف به عنوان مثال، کشیدن تکیه گاه برای بازیابی یک شی دیستال).
- حافظه صریح (تقلید معوق از اعمال).
گسترش چارچوب پژوهشی
دکتر تیلور گفت: یکی از مسائل پیچیده این است که به نظر نمی‌رسد همه نشانگرها به یک سن برای ظهور هوشیاری اشاره کنند. موارد ذکر شده توسط برمنر و همکارانش، زمانی بین سه ماهه سوم بارداری و اوایل نوزادی را نشان می‌دهند، اما نشانگرهای دیگر نشان می‌دهند که سن ظهور آگاهی ممکن است در حدود یک سالگی باشد. در واقع برخی از نشانگرها در حدود 3-4 سال ظاهر می‌شوند. از آنجا که نشانگرهای بسیار متفاوتی از آگاهی وجود دارد که در مراحل اولیه و اواخر رشد ظاهر می شوند، نتیجه‌گیری بسیار دشوار است.
پروفسور برمنر نتیجه گرفت: ما پیشنهاد می‌کنیم که یک رویکرد گسترده برای نشانگرها، از جمله آنهایی که در مراحل اولیه و اواخر ظاهر می‌شوند، مورد نیاز است. ما همچنین توصیه می‌کنیم که طیف وسیعی از مدل‌های رشدی شروع هوشیاری در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، ممکن است برخی از نشانگرها در یک دسته در ابتدای توسعه ظاهر شوند و برخی دیگر در دسته بعدی ظاهر شوند. علاوه بر این، ممکن است یک سری دیگر از نشانگرهای خاص، به‌طور مداوم و تدریجی ظاهر شوند که در دوران بارداری و در اوایل زندگی گسترش می‌یابند.
