محققان به‌تازگی کشف کرده‌اند که سه آنتی‌بادی مختلف HIV که پپتید فیوژن را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند از میمون‌ها در برابر HIV-simian محافظت کنند و بینش‌های امیدوارکننده‌ای را برای توسعه واکسن HIV ارائه می‌دهند.
به گزارش تکناک، در یک مطالعه کنترل شده با دارونما که برای اطلاع از ساخت واکسن HIV پیشگیرانه انجام شد، سه آنتی بادی مختلف HIV، هر کدام به طور مستقل از میمون‌ها در برابر ابتلا به HIV-HIV (SHIV) محافظت کردند.
آنتی بادی‌ها که یک آنتی بادی خنثی کننده انسانی و دو آنتی بادی جدا شده از میمون‌های از قبل واکسینه شده بودند، پپتید همجوشی را هدف قرار می‌دهند. پپتید همجوشی محلی روی پروتئین سطحی HIV است که به ویروس کمک می کند با سلول‌ها ترکیب و وارد آن شود.
این مطالعه که در مجله Science Translational Medicine منتشر شد، توسط مرکز تحقیقات واکسن (VRC) در موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی (NIAID)، بخشی از مؤسسه ملی سلامت، رهبری شد.
امیدی جدید با آنتی بادی های هدایت شده توسط پپتید فیوژن
آنتی بادی‌هایی که پپتید همجوشی را هدف قرار می دهند، می‌توانند سویه‌های مختلف HIV را در شرایط آزمایشگاهی خنثی کنند، یعنی در یک لوله آزمایش یا ظرف کشت خارج از بدن یک موجود زنده. محققان یک آنتی بادی انسانی مبتنی بر پپتید ترکیبی به نام VRC34.01 را از یک فرد مبتلا به HIV که نمونه خونی را برای تحقیق اهدا کرده بود، جدا کردند. آنها همچنین دو آنتی بادی را از ماکاک‌های رزوس که گونه‌ای از میمون‌ها با سیستم ایمنی مانند انسان هستند و قبلاً یک واکسن برای تولید آنتی‌بادی‌های پپتیدی ادغامی زده بودند، جدا کردند.
مشاهده اینکه این آنتی بادی‌ها از این حیوانات محافظت می‌کنند، پپتید همجوشی را به عنوان یک هدف موثر برای طراحی واکسن انسانی تأیید می کند.
یافته ها و مفاهیم تجربی
در این مطالعه، میمون‌های ماکاک رزوس در هر چهار گروه، یک دوز منفرد از یک نوع آنتی‌بادی دریافت کردند به این صورت که 2.5 یا 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن از VRC34.01، یا یکی از دو آنتی‌بادی ماکاک رزوس استخراج شده توسط واکسن و سایر میمون‌ها دارونما مصرف کردند. برای تعیین اثر محافظت‌کننده آنتی‌بادی‌ها، هر ميمون پس از پنج روز از تزريق با يك نژاد SHIV كه به آنتي بادي هاي جديد حساس است، به چالش کشیده شد. برای تعیین اثر محافظتی آنتی‌بادی‌ها، هر میمون پنج روز پس از تزریق با سویه‌ای از SHIV که به آنتی‌بادی‌های هدایت پپتید همجوشی حساس است، بررسی شد.
همه میمون‌هایی که دارونما دریافت کردند، دچار SHIV شدند. در میان میمون‌هایی که انفوزیون VRC34.01 دریافت کردند، هیچ‌کدام دوز 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم را دریافت نکردند و 25 درصد از میمون‌هایی که دوز 2.5 میلی‌گرم بر کیلوگرم را دریافت کردند، دچار SHIV شدند. از بین آنهایی که آنتی بادی رزوس ماکاک استخراج شده از واکسن را دریافت کردند، هیچ میمونی که آنتی بادی به نام DFPH-a.15 دریافت کرده بود، SHIV نگرفت و 25 درصد از آنهایی که آنتی بادی به نام DF1W-a.01 را دریافت کردند، SHIV اکتسابی گرفتند. با گذشت زمان، غلظت آنتی بادی‌ها در خون حیواناتی که DFPH-a.15 دریافت کردند، کاهش یافت. آن حیوانات 30 روز بعد دوباره بررسی شدند تا ببینند آیا اثر محافظتی کاهش یافته غلظت پایین آنتی بادی‌ها است یا خیر، و نیمی از آنها به SHIV مبتلا شدند.
سه آنتی بادی مورد مطالعه هر کدام از نظر آماری محافظت قابل توجهی در برابر SHIV ارائه کردند و این اثر وابسته به دوز بود، یعنی بالاترین میزان در میمون‌هایی با غلظت آنتی‌بادی بیشتر در خونشان بود.
به سوی یک واکسن HIV موثر
به گفته نویسندگان، این یافته‌ها نشان‌دهنده این است که آنتی‌بادی‌های پپتیدی ترکیبی می‌توانند در برابر SHIV محافظت کنند و به تعیین غلظت آنتی‌بادی‌هایی که یک واکسن برای محافظت نیاز دارد، کمک کند. محققان می‌گویند یافته های آنها در مورد آنتی بادی‌های ایجاد شده توسط واکسن در برخی از حیوانات، از تحقیقات بیشتر برای طراحی واکسن HIV پیشگیرانه با هدف قرار دادن پپتید همجوشی پشتیبانی می کند.
دانش آموخته مترجمی زبان انگلیسی، مترجم و نویسنده حوزه سلامت و پزشکی
