محققان دپارتمان اخلاق شناسی دانشگاه بوداپست مجارستان(ELTE) ، واکنش سگ ها به زوزه گرگ ها را بررسی کرده اند.
به گزارش تکناک، در این مطالعه تأثیرات نژاد، سن و جنسیت سگ‌ها بر رفتارشان مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج این تحقیق خارق العاده امروز در مجله Communications Biology منتشر شد.
وقتی کسی صدای زوزه در جنگل می شنود، اولین چیزی که به ذهنش می رسد این است که این صدا،صدای گرگ است. و درست است، زوزه یک شکل ارتباطی مشخص در گرگ ها است، اما در میان گونه‌های سگ نیز ارتباط برقرار کردن از طریق زوزه کشیدن رایج است. آنها از زوزه کشیدن برای ارتباط از راه دور با دیگران، برای مشخص کردن مرزهای قلمرو و همچنین برای تعیین موقعیت سایر گرگ ها استفاده می کنند که در بیشتر موارد گرگ ها هم با زوزه کشیدن پاسخ می دهند.
در میان خویشاوندان اهلی گرگ ها، زوزه کشیدن در بهترین دوست انسان یعنی سگ (dog : domestic animal)، کمی پیچیده تر به نظر می رسد. در برخی از نژادها مانند سگ های سورتمه کش ، به طور گسترده اعتقاد بر این است که آنها “سخت زوزه” هستند، به این معنی که آنها مکررا زوزه می کشند، حتی در پاسخ به صداهای نامربوط مانند زنگ، آژیر یا موسیقی. این در حالی است که نژادهای دیگر سگ حتی یک بار هم در طول زندگی خود زوزه نمی کشند، حتی اگر قادر به تولید آن باشند.
محققان با هدف حل معمای زوزه کشیدن سگ، بررسی کردند که آیا این حقیقت دارد که یک سری نژادهای خاص سگ ها بیشتر مستعد زوزه کشیدن هستند و آیا این مسئله ارتباطی با نزدیکی ژنتیکی آنها به گرگ دارد یا خیر.
برای پاسخ به این سؤالات، محققان 68 سگ (زیرگونه‌ای اهلی‌شده از پستانداران) اصیل را با پخش صدای زوزه گرگ و مشاهده واکنش آنها در یک آزمایشگاه رفتاری، آزمایش کردند. برای آزمایش تأثیر زوزه بر روی نژاد سگ، شباهت ژنتیکی نژادهای مختلف با گرگ (به اصطلاح “فاصله از ریشه”) به عنوان معیار استفاده شد.
فانی لهوچکی، نویسنده اول این مطالعه توضیح می دهد: طبق نتایج ما، نژادهایی از سگ که از نظر ژنتیکی بیشتر شبیه گرگ ها هستند (نژادهای اولیه)،زمانی که زوزه گرگ پخش می شد، بیشتر تمایل داشتند با زوزه کشیدن به آن صدای پخش شده واکنش نشان دهند. از سوی دیگر، نژادهایی که فاصله بیشتری با گرگ ها دارند (“نژادهای مدرن”) ، معمولاً به جای زوزه ، با پارس کردن واکنش نشان می دهند. به نظر می رسد گرچه زوزه در باطن بیشتر نژادها وجود دارد، اما به دلیل تغییر محیط اجتماعی کارایی خود را از دست داده است، بنابراین نژادهای مدرن در شرایط مناسب از آن استفاده نمی کنند.
تاماس فاراگو، محقق فوق دکترا در بخش اخلاق شناسی و نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: ما فرض می‌کنیم که نژادهای قدیمی‌تر، که از نظر ژنتیکی به گرگ‌ها نزدیک‌تر هستند، می‌توانند اطلاعات رمزگذاری شده در زوزه‌های گرگ را بهتر از نژادهای مدرن پردازش کنند. بنابراین، نژادهای اولیه مورد مطالعه ما ممکن است با ورود به قلمرو جدید گله ای سگ دچار استرس شوند و از زوزه کشیدن برای اجتناب استفاده کنند، درست مانند گرگ ها.
جالب اینجاست که این اثر ژنتیکی روی زوزه کشیدن فقط در میان سگ های مسن‌تر (بیش از 5 سال) اتفاق می‌افتد که درمورد دلیل این موضوع، تجربه یا برخی از تأثیرات شخصیتی مرتبط با سن می‌تواند توضیحی قابل قبول باشد. ممکن است مطابق با فرضیه ما که زوزه کشیدن با میزان بالایی از استرس، یک واکنش در برابر ترس است و سگ های مسن تر، ترس بیشتری دارند. اما این ها همه حدس و گمان هستند و نیاز به بررسی بیشتر دارد.
علاوه بر نژاد و سن سگ، تأثیر سایر ویژگی‌ها مانند جنسیت و وضعیت تولید مثل نیز مورد آزمایش قرار گرفت.
فانی لهوچکی توضیح می دهد: آنچه ما متوجه شدیم این است که چیزی در هورمون های جنسی مردانه در حال رخ دادن است، زیرا هیچ تفاوتی بین ماده های سالم و عقیم شده وجود ندارد، اما نرهای سالم و عقیم شده رفتار متفاوتی دارند. نرهای عقیم شده که فاقد تستوسترون هستند، در پاسخ به زوزه گرگ ها، بیشتر زوزه می کشند. از آنجایی که نرهای عقیم‌شده ترسناک‌تر به نظر می رسند، این نتیجه می‌تواند با یافته‌های ما در مورد پاسخ‌دهی و رفتار استرس‌زاتر همخوانی داشته باشد. بنابراین، زوزه سگ ممکن است به این معنی باشد که “من می ترسم، نزدیک تر نشو.”
این اولین مطالعه ای است که به طور خاص زوزه کشیدن در سگ های خانگی را بررسی می کند.
این یافته‌ها از این فرضیه حمایت می‌کنند که اهلی‌سازی و پرورش انتخابی توسط انسان، اساساً رفتار صوتی سگ‌ها و درک و تولید زوزه در سگ‌ها را تغییر داده است. این بینش ما را به درک تاریخچه و تأثیر رابطه ای عمیق و مهم بین انسان ها و “بهترین دوستانشان” یعنی سگ ها، نزدیک تر می کند.
