کل زندگی ما توسط ساعت ها تنظیم می شود، اما زمان را که آنها اندازه گیری می کنند کمتر قابل اطمینان است.اما چگونه می توانیم مطمئن شویم که زمان واقعاً وجود دارد؟
به گزارش تک ناک، زنگ ساعت صبح ها به صدا در می آید وشما خود را به محل کار خود می رسانید. در زمان استراحت ناهار می خورید. عصر به خانه بر می گردید .برای یک ساعت دویدن بیرون می روید. شبها شام می خورید. جشنها، تولد ها، سالگردها و تولد ها برگزار می شود.امپراتوری ها ظهور و سقوط می کنند. این چرخه همیشه در حال تکرار است.
کل وجود انسان مقید به گذر زمان است. با این حال، ما نه می توانیم آن را ببینیم و نه آن را لمس کنیم. بنابراین، چگونه بفهمیم که واقعاً وجود دارد؟
کویاما می گوید : در فیزیک، ما مفهومی وجود دارد که زمان مطلق نامیده می شود و از آن برای توصیف تغییرات مختلف به‌عنوان توالی رویدادها استفاده می‌شود. ما از فیزیک نیوتنی برای توصیف نحوه حرکت اشیا استفاده می کنیم و زمان عنصر اساسی این امر است. کویاما استاد کیهان شناسی در موسسه کیهان شناسی و گرانش در دانشگاه پورتسموث است.
تا به امروز، تفکر کلاسیک نیوتنی در مورد زمان – که در آن زمان در سراسر جهان ثابت است – هنوز با تقریب خوبی چگونگی تجربه انسان در زندگی روزمره خود را توصیف می کند. همه ما زمان را به یک شکل تجربه می کنیم و همه ما ساعت های خود را به یک روش تنظیم می کنیم، مهم نیست در کجای جهان هستیم، لندن، توکیو، نیویورک یا بوئنوس آیرس.
هیچ زمانی بدون فضا وجود ندارد
اگرچه فیزیکدانان کشف کرده اند که زمان در واقع می تواند متفاوت رفتار کند و به اندازه ای که نیوتن فکر می کرد ثابت نیست.کویاما می‌گوید: وقتی از زمان صحبت می‌کنیم، باید به مکان نیز فکر کنیم – آنها در یک بسته با هم قرار می‌گیرند. ما نمی‌توانیم زمان مکان را از هم جدا کنیم، نحوه حرکت یک جسم در فضا تعیین می‌کند که چگونه زمان را تجربه می‌کند.
به طور خلاصه، زمانی که تجربه می کنید به سرعت شما در فضا ( مکان ) به عنوان ناظر بستگی دارد. این امر با نسبیت خاص انیشتین(نظریه ای در مورد چگونگی تأثیر سرعت بر جرم، زمان و فضا،) کاملا بیان شده است. علاوه بر این، طبق نظریه نسبیت عام اینشتین، گرانش یک جسم عظیم می تواند بر سرعت گذر زمان تأثیر بگذارد. صحت این موضوع با آزمایش های زیادی ثابت شده است.فیزیکدانان حتی دریافته‌اند که سیاه‌چاله‌ها به دلیل میدان‌های گرانشی عظیم شان، بلا درنگ فضا وزمان اطراف خود را منحرف می‌کنند. کویاما بررسی این نظریه را با حمایت شورای تحقیقات اروپا ادامه می دهد .
کویاما ادامه می‌دهد : یک مثال خوب و محکم برای درک موضوع این است که به نحوه استفاده از GPS نگاه کنید. جی پی اس با شبکه ای از ماهواره ها که به دور زمین می چرخند کار می کند. آنها در ارتفاع بسیار بالایی قرار می گیرند .بنابراین گرانش آنها ضعیف تر است. در واقع زمان باید برای آنها سریعتر از ما روی زمین، جایی که گرانش بالاتری را تجربه می کنیم، بگذرد. اما از آنجایی که ماهواره‌ها با سرعت بسیار بالایی در مدار دور زمین حرکت می‌کنند، این امر در واقع به کاهش سرعت زمان کمک می‌کند و کمبود گرانش را جبران می‌کند.
درک اینکه این دو اثر چگونه کار می کنند و بر یکدیگر تأثیر می گذارند برای اطمینان از عملکرد صحیح شبکه جهانی GPS ضروری است. یک عنصر مهم در این نظریه یک تئوری ثابت زمان است که چگونگی حرکت اجسام را توضیح می دهد. بنابراین ساعت ها به ما دروغ نمی گویند: زمان در واقع خارج از ادراک ما وجود دارد.
برگشت به عقب در زمان امکان پذیر است؟
در نهایت، این سوال که آیا سفر در زمان می‌تواند روزی امکان‌پذیر باشد، باید قبل از کویاما مطرح شود. او به عنوان استاد کیهان شناسی در دانشگاه پورتسموث بهترین جایگاه را دارد که حقیقت را به ما بگوید.
کویاما می‌گوید: متأسفم که شما را ناامید می‌کنم، اما برای اینکه سفر در زمان امکان‌پذیر باشد، باید نوع جدیدی از ماده را کشف کنیم که توانایی تغییر انحنای زمان و مکان را داشته باشد. چنین ماده ای نیاز مند ویژگی هایی است که به سادگی در طبیعت وجود ندارند. ما فیزیکدانان قویاً معتقدیم که بازگشت به گذشته غیرممکن است . اما خیال پردازی در مورد آن خوب است.
