تیمی از دانشمندان هند و ژاپن، دریافتند که ذخایر معدنی منیزیت واقع در منطقه منطقه کومائون هیمالیا حاوی قطرات آبی است که حدود 600 میلیون سال پیش در دوران نئوپروتروزوئیک ته نشین شده است.
به گزارش تکناک، محققان می گویند که ذخیره شدن منیزیت در این منطقه تنها در صورتی می تواند امکان پذیر باشد که ناخالصی هایی مانند کلسیم در حوضه دئوبان برای مدت طولانی (احتمالاً به دلیل یخ زدگی رودخانه ها) قطع شده باشد.
منیزیت هیمالیا یک استثنای نادر است
یکی از رویدادهای مهم در تاریخ زمین، دوره یخبندان زمین گوی برفی، که طی آن بیشتر سیاره با صفحات ضخیم یخی پوشیده شده بود، رویداد مهم دیگری را به دنبال داشت. رویداد بزرگ اکسیژن‌رسانی، که طی آن سطح اکسیژن در جو زمین چندین برابر افزایش یافت و منجر به تکامل اشکال پیچیده حیات شد.
این تحقیق مستقیماً این دو رویداد را به هم مرتبط می‌کند، با توجه به اینکه رسوباتی که دانشمندان یافتند نشان می‌دهند که حوضچه‌های رسوبی برای مدت طولانی در طول یخبندان زمین گوی برفی احتمالاً به دلیل ورودی کم رودخانه به عنوان نتیجه تغییرات جوی، از کلسیم محروم بودند.
با این حال، مواد معدنی رسوب‌شده از آب اقیانوس ، پتانسیل حفظ شواهدی از اقیانوس‌های دیرینه‌شان را دارند. سیالات ماگمایی، دگرگونی و هیدروترمال معمولاً در کانی‌های سنگ‌ساز به دام می‌افتند. محققان خاطرنشان کردند: با این حال، اقیانوس دیرینه به ندرت شناخته شده است، زیرا کربنات ها، رایج ترین رسوبات دریایی، عمدتاً خیلی ریزدانه هستند، به راحتی مجددا متبلور می شوند و از نظر شیمیایی تغییر می یابند.
ما یک کپسول زمان برای آب اقیانوس دیرینه پیدا کرده‌ایم. ما چیز زیادی در مورد اقیانوس های گذشته نمی دانیم. سوال این است که آنها در مقایسه با اقیانوس های امروزی چقدر متفاوت یا مشابه بودند؟ آیا آنها اسیدی تر بودند یا بازی؟ غنی از مواد مغذی بودند یا کمبود داشتند؟ گرم بودند یا سرد؟ و ترکیب شیمیایی و ایزوتوپی آنها چگونه بود؟پراکاش چاندرا آریا، نویسنده اول این مطالعه، در مصاحبه با هندو گفت: چنین بینش‌هایی می‌توانند سرنخ‌هایی در مورد آب و هوای گذشته زمین ارائه دهند و این اطلاعات می‌تواند برای مدل‌سازی آب و هوا مفید باشد.
این تحقیق یک تلاش مشترک بین محققان موسسه علوم هند در بنگلور و دانشگاه نیگاتا در ژاپن است.
